TÜRKİYE’DE İLETİŞİM EĞİTİMİ: MÜFREDATLAR ÜZERİNE BİR İNCELEME

Yıl 2023, , 70 - 90, 30.10.2023

Sümeyra Tüzün

https://doi.org/10.56075/egemiadergisi.1350557

Cited By: 1

Öz

Fakültelerin bölüm bazlı oluşturdukları müfredatlar, öğrencilerin alana yönelik teorik, teknik ve pratik donanımlarla yüklenmesini ve mezuniyetlerinin ardından mesleki alanlarında istihdam edebilmelerini amaçlamaktadır. Bu sayede öğrenciler entelektüel anlamda kendilerine gereken bilgileri edinirken aynı zamanda meslek hayatlarında kendilerine bir yer edinmelerini sağlayacak yetkinlikleri de elde etmektedirler. Bu çalışmada, iletişim fakültelerinde yer alan bölümlerin müfredatlarının bahsi geçen yetkinlikleri öğrencilerine sağlayıp sağlamadığı, sektörün beklentilerine uygun öğrenciler yetiştirip yetiştiremediği, sürekli değişmekte ve gelişmekte olan dünyanın şartlarına uygun olarak müfredatlarını da güncelleyerek öğrencilerine uluslararası standartlarda eğitim verip veremedikleri incelenmektedir. Bu bağlamda, beş devlet üniversite ve beş vakıf üniversitesindeki iletişim fakülteleri ele alınmıştır. Fakültelerin sahip oldukları bölümler ve bu bölümlerin müfredatları incelenmiştir. Derslerin teknik, teorik ve pratik kapsamda değerlendirmesi yapılmıştır. Çalışma kapsamında ele alınan müfredatların verileri MAXQDA 2022 programına aktarılmış ve veriler niceliksel içerik analizi yöntemiyle analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda devlet üniversitelerindeki teorik-pratik-teknik derslerin AKTS dağılımlarında teori derslerin baskın olduğu görülmektedir. Bununla birlikte teorik-pratik derslerde bir dengenin olduğu görülmektedir. Teknik derslerin AKTS dağılımları ise düşüktür. Vakıf üniversitelerinde pratik derslerin baskın olduğu görülmektedir. Pratik-teorik dersler yönünde bir denge söz konusudur. Bunun yanı sıra sahip olduğu farklı bölümler sebebiyle, vakıf üniversitelerinin teknik derslerinin AKTS dağılım ve oranlarının yükseldiği görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

İletişim Fakülteleri, Eğitim, Müfredat

COMMUNICATION EDUCATION IN TURKEY: A STUDY ON CURRICULUM

Öz

The curricula created by the faculties on the basis of departments aim to provide students with theoretical, technical and practical equipment for the field. In this way, while students acquire the intellectual knowledge they need, they also acquire the competencies that will enable them to have a place in their professional life. In this study, it is examined whether the curricula of the departments in communication faculties provide the aforementioned competencies to their students, whether they can train students in accordance with the expectations of the sector, whether they can educate their students at international standards by updating their curricula in accordance with the conditions of the constantly changing and developing world.. In this context, communication faculties in five state universities and five foundation universities were discussed. The departments of the faculties and the curricula of these departments were examined. The courses were evaluated in terms of technical, theoretical and practical aspects. The curricula covered in the study were transferred to the MAXQDA 2022 program and the data were analyzed with the quantitative content analysis method. As a result of the study, it is seen that theoretical courses are dominant in the ECTS distribution of theoretical-practical-technical courses in state universities. However, it is seen that there is a balance in the theoretical-practical courses. ECTS distribution of technical courses is low. It is seen that practical courses are dominant in foundation universities. There is a balance in the direction of practical-theoretical lessons. In addition, due to the different departments it has, it is seen that the ECTS distribution and rates of technical courses of foundation universities have increased.

Anahtar Kelimeler

Communication Faculties, Education, Curricula

Kaynakça

• Akgül, M., Akdağ, M. (2018). İletişim Eğitimi Ve Disiplinlerarasılık: İletişim Fakültelerindeki Akademisyen Profili Üzerine Bir Değerlendirme. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, (31), 1-20.
• Akyazı, E. (2018). İletişim Fakültelerinde Sosyal Medya Eğitimi. International Journal of Social Sciences and Education Research, 4 (4), 730-740.
• Altay, R., Kavuran, T. (2021). Radyo Televizyon ve Sinema Bölümlerindeki “Kamera ve Işık, Haber Toplama-Yazma ve Fotoğrafçılık” Dersleri Üzerine Bir İnceleme. Uluslararası Kültürel ve Sosyal Araştırmalar Dergisi (UKSAD), 7 (1), Yaz, s. 148-165.
• Arık, M. B., Bayram, F. (2011). İletişim Eğitimi ve İletişim Akademisyenleri: Veriler Işığında Genel Bir Değerlendirme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 81-98.
• Baritci, F. (2021). Basın Yayın Yüksek Okullarından Fakültelere Türkiye’deki Medya ve İletişim Eğitiminin Dönüşümü: Müfredatlar Üzerine Bir İnceleme. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 19 (38) , 685-702 .
• Bulut, Ç. K., Hacısalihoğlu, E. (2021). İletişim Fakültesi Öğrencilerinin Medya Emek Piyasasına Dönük Algı ve Beklentileri: Ankara Örneği. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi, 8(2), 261-295.
• Can, S. (2018). İletişim Eğitiminde Akademi ve Sektör Beklentileri Üzerine Bir Araştırma. Humanities Sciences, 13(3), 57-73.
• Büyükaslan, A., Mavnacıoğlu, K. (2017). İletişim Fakültesi Ders Müfredatlarının Sektörün Nitelikli İşgücü Talebine Uyumu. Uluslararası Kültürel ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3 (2) , 219-233.
• Büyükbaykal, G., Ilgaz Büyükbaykal, A.C. (2018). Türkiye'deki İletişim Fakültelerinde Eğitim ve Yaşanılan İstihdam Sorunları. Electronic Turkish Studies, 13(18), 321-334.
• Dağtaş, E., Kaymas, S. (1998). Türkiye'de İletişim Eğitimi Üzerine Öneriler. Kültür ve İletişim, 1(2), 93-110.
• Dursun, O. (2021). İletişim Eğitiminde Teknoloji Öğretimi Üzerine Bir Alan Araştırması. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Adana'nın Kurtuluşunun 100. Yılına Özel Sayı, 55-67.
• Ergeç, N. (2014). Uluslararası Yükseköğrenim Trendleri Bağlamında İletişim Eğitimini Yeniden Düşünmek. Selçuk İletişim, 8 (2), 5-31.
• Ergüney, M. (2017). İletişimin Dijitalleşmesi ve İletişim Fakültelerinde Yeni Medya Eğitimi. Ulakbilge Sosyal Bilimler Dergisi, 5(15), 1475-1486.
• Güllüpunar, H. (2015). Stratejik İletişim Bağlamında Türkiye'deki Halkla İlişkiler Bölümlerinin Ders Müfredatları Üzerine Bir İnceleme. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 3(1), 17-35.
• Güz, N., Yanık, H., Yegen, C. (2017). İletişim Fakülteleri Eğitim Sistemine Yönelik Yeni Bir Yaklaşım. International Journal of Social Sciences and Education Research, 3(5), 1546-1560.
• Karaduman, M., Akbulutgiller, B., (2017). Türkiye’de Gazetecilik Eğitimi: Lisans Müfredat Programları Karşılaştırması, Gaziantep University Journal of Social Sciences, 16 (4), 1161-1181.
• Kaya, A. Y., Ata, F., Bursa, A. (2022). İletişim Fakülteleri Müfredatında Dijitalleşme: Gazetecilik ile Radyo, Sinema ve Televizyon Bölümü Eğitimindeki Dijital Derslerin Analizi. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (39) , 1-23.
• Mutlu, E. (1998). İletişim Eğitimi. Kültür ve İletişim, 1(2), 16-27.
• Nizam, F., Bağcı, C. (2016). Fırat TV ve Kampüs TV Örnekleriyle İletişim Fakültesi Öğrencilerinin Uygulama Birimi Olarak Üniversite Televizyonlarına Bakışı. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 34.
• Öztürk, M. (2021). Halkla İlişkiler Eğitiminde Lisans Müfredatları: Türkiye ve Kanada Örneği. Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, 11 (1) , 208-228.
• Solmaz, B., Taştekin, H., Yüksek, Ö., Akpınar, K., Yay Bakmaz, E. (2017). Halkla İlişkiler Eğitiminde Uluslararasılaşmanın Önemi: İngiltere Ve Türkiye Üzerine Karşılaştırmalı Bir Çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (37), 273-288.
• Şeker, M., Şeker, T. (2011). İletişim Eğitiminde Temel Sorunlar ve Açmazlar. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 99-118.
• Taşbaşı, K. (2015). Üniversitenin Dönüşümü̈ Sürecinde Yitirilen Bütünsellik: Ünsal Oskay’ın Çalışmaları Üzerinden İletişim Bilimlerine ve İletişim Eğitimine Bakış. Marmara İletişim Dergisi, 0 (23 - ÜNSAL OSKAY), 1-11.
• Tokgöz, O. (2003). Türkiye'de İletişim Eğitimi: Elli Yıllık Bir Geçmişin Değerlendirilmesi. Kültür Ve İletişim, 6(11), 9-32.
• Uzun, R. (2007). İstihdam Sorunu Bağlamında Türkiye’de İletişim Eğitimi Ve Öğrenci Yerleştirme. İletişim Kuram Ve Araştırma Dergisi, 25(2), 117-134.
• Üçler, N. & Büyükçelikok, T. Ö. (2021). İletişim Fakültesi Müfredatlarının Medya Sektörü İş İlanları Üzerinden Sektörel Beklentileri Karşılama Yeterliğinin İncelenmesi. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 20(3) , 1245-1269.
• Varol, A. (2001). İletişim Fakülteleri ve Sorunlar. Selçuk İletişim, 1 (4), 3-9.
• Vuran, A. (2003). Yükseköğretimde İletişim Fakülteleri. İstanbul Ticaret Üniversitesi Dergisi, 2 (4), 235-239.
• Yakın, M. (2018). Türkiye’de “Reklamcı” Eğitimi: Reklamcılık Lisans Programları Üzerine Bir İnceleme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 2022 (47) , 291-308.
• Yetkiner, B. (2018). Radyo, Televizyon ve Sinema Bölümlerinde Verilen Sinema Derslerinin Değerlendirilmesi. İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi (İNİF E-Dergi), 3(1), 83-99.