AN ANALYSIS OF THE MOVIE "FUNNY GAMES" WITHIN THE FRAMEWORK OF COLOR SYMBOLISM

Yıl 2023, Sayı: 13, 1 - 21, 30.10.2023

Şeyma Pehlivan

https://doi.org/10.56075/egemiadergisi.1259863

Öz

Cinema is a powerful mass communication tool that has continuously developed since its invention and contains elements from many arts. The fact that films shot in black and white in the first years of the invention of cinema started to use colors after technical developments is an important turning point in creating meaning in cinema. The use of colors has an important place in cinema, which is the seventh art. As an element of communication, color has turned into different forms of language for people, and people have often used color throughout their lives to make sense of nature and to attribute physical and mental meaning to objects. The meaning of colors in cinema is revealed through semiotics. Semiotics emerged with Pierce and Saussure. In this study, how color is processed in cinema and its underlying meanings will be examined through Michael Haneke's "Funny Games" by focusing on Roland Barthes' semiotics. As a result, the director is an important individual in creating the film, and although everything used in the film has a universal meaning, this universality can be replaced by a subjective individuality when desired.

Anahtar Kelimeler

Cinema, Color, Semiotics, Signification, Roland Barthes

RENK SEMBOLİZMİ ÇERÇEVESİNDE “FUNNY GAMES” FİLMİNİN İNCELENMESİ

Öz

Sinema icadından bu yana sürekli gelişerek içinde birçok sanattan ögeler barındıran güçlü bir kitle iletişim aracıdır. Sinemanın icadının ilk yıllarında siyah-beyaz olarak çekilen filmlerin teknik gelişmeler sonrası renkleri kullanmaya başlaması sinemada anlam yaratma üzerine önemli bir dönüm noktasıdır. Sinema renklendirilmiş bir dünyanın yaratılmasında öznel bir anlatım aracı olarak görülmüştür. Yedinci sanat olan sinemada da renklerin kullanımı ve aydınlatmayla estetik ve psikolojik etkiler yaratılabildiği için yönetmenler filmlerinde bu etkilere göre anlamlar oluşturmaktadırlar. İletişimin bir ögesi olarak renk, insanlar için farklı dil biçimlerine dönüşmüştür ve insanlar, hayatı boyunca doğayı anlamlandırma, nesnelere fiziksel ve zihinsel anlam yüklemek için çoğu zaman renge başvurmuşlardır. Renklerin sinemadaki anlamı göstergebilim ile ortaya konulmaktadır. Göstergebilim; Pierce ve Saussure ile ortaya çıkmıştır. Göstergebilim soyut olanı somutlaştırmamıza, filmin içindeki renk, ses, müzik gibi ögeleri ve fotoğraf gibi durağan nesneleri anlamlandırmamıza yardımcı olur. Bu çalışmada sinemada rengin nasıl işlendiği ve altında yatan anlamlar Roland Barthes’in göstergebilimine odaklanılarak, Micheal Haneke’nin “Funny Games” filmi üzerinden incelenecektir. Sonuç olarak yönetmen filmi oluşturma konusunda önemli bir bireydir ve filmde kullanılan her şeyin evrensel bir anlamı olsa da; istenildiği zaman bu evrensellik yerini öznel bir bireyselliğe bırakabilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Sinema, Renk, Göstergebilim, Anlamlandırma, Roland Barthes

Kaynakça

• Abisel, N. (1995). Popüler Sinema ve Türler. Ankara: Alan Yayıncılık.
• Alsaç, F. (2020). Masal Kahramanlarının Tip Çözümlemesi. Hiperlink Yayınevi.
• Arnheim, R. (2002). Sanat Olarak Sinema (Çev: Rabia Ünal). Ankara: Öteki Yayınevi.
• Barthes, R. (1993). Göstergebilimsel Serüven ( Çev: Mehmet ve Sema Rifat). İstanbul : Yapı Kredi Yayınları.
• Büker, S. (1991). Sinemada Anlam Yaratma. Ankara: İmge Kitabevi.
• Dudu, E. (2015). Nedensiz Şiddet Bağlamında “Funny Games” Filmi Üzerine Bir İnceleme. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi , 111-126.
• Fiske, J. (2003). İletişim Çalışmalarına Giriş, çev. Süleyman İrvan. Ankara: Blim ve Sanat.
• Goethe, W. (2013). Renk Öğretisi. İstanbul: Kırmızı Yayınları.
• Haneke, M. (Yöneten). (1997). Funny Games [Sinema Filmi].
• Hartman, T. (2008). Renklerin Şifresi. İstanbul: Pegasus Yayıncılık.
• Karaman, E. (2017). Roland Barthes Ve Charles Sanders Peirce’ın Göstergebilimsel Yaklaşımlarının Karşılaştırılması. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi , 25-36.
• Kırık, A. M. (2013). Sinemada Renk Öğesinin Kullanımı:Renk ve Anlatım İlişkisi. 21. Yüzyılda Eğitim Ve Toplum Eğitim Bilimleri Ve Sosyal Araştırmalar Dergisi , 2 (6) , 71-83.
• Koca, Ş. E. (2019). Sinemada Anlam Yaratma Sürecinde Rengin Metaforik Kullanımı. Sanat ve Tasarım Dergisi (23) , 223-239.
• Koçak, S., & Tüplek, S. (2018). Yönetmen Ferzan Özpetek’in İstanbul Kırmızısı Filminin Türkiye Tanıtımı Çerçevesinde İncelenmesi: Göstergebilimsel Bir İnceleme. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi , 11 (1) , 54-86.
• Mulvey 1989 s.19-20'den Akt: Aytekin, L. (2020). Politik Kamera: Rumen Yeni Dalga Sinemasında Bakışın İdeolojikleşmesi ve Kadın Bedeninin Temsili. Akdeniz Kadın Çalışmaları ve Toplumsal Cinsiyet Dergisi , 30-60.
• Özmakas, U. (2009). Charles Sanders Peirce'in Gösterge Kavramı. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi , 32-45.
• Parsa, S. (2008). Film Çözümlemeleri. İstanbul: Multilingual Yabancı Dil Yayınları .
• Sözen, M. (2003). Sinemada Renk – Sembolik Anlamlar. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Uçar, F. (2004). Görsel İletişim ve Grafik Tasarım. İstanbul: İnkilap Kitabevi.
• Vardar, B. (1988). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü. İstanbul: ABC Yayınları.
• Vardar, B. (2001). Dilbilimin Temel Kavram ve İlkeleri. İstanbul: Multilingual Yabancı Dil Yayınları.
• Varli Gürer, Z. (2018). Göstergebilim Ders Notu. Kocaeli: Kocaeli Üniversitesi.
• Watkins, L. (2002). Light, Colour and Sound in Cinema. England: University Of Leeds Information.
• Yaylagül, Ö. (2015). Göstergebilim ve Dilbilim. Ankara: Hece Yayınları.