Tarih
boyunca çeşitli kültür dairelerine giren Türkler, farklı inançları
benimsemişler ve “serbest kültür değişmesi” yoluyla kültürler arası alışverişte
bulunmuşlardır. Demonik varlıkların isimleri bağlamında bu durum “üzüt, usal,
yel, yek, çor, çort, demon, dev” gibi Türk lehçelerindeki farklı kullanımları
beraberinde getirmiştir. Buradan hareketle çalışma, Türk kültürünün yayıldığı
coğrafyalarda gelenekte yaşama kabiliyetine sahip unsurların kaybolmadıkları,
aksine şekil veya işlev değiştirerek yaşamaya devam ettikleri varsayımı üzerine
temellenmiştir. Söz konusu varsayıma paralel olarak Türk kültür coğrafyasında
bugün çoğunlukla hastalık adı olarak kullanılan birçok kelimenin, eski
inançlarda izleri bulunabilen kötü ruhların isim ve işlevlerindeki değişim ve
dönüşümün bir devamı olduğu tespit edilmiştir. “Yapısal işlevselci” yaklaşımın
yöntem olarak kullanıldığı bu çalışmada, yeraltından gelen ve hastalığa sebep
olan kötü ruhlardan bazılarının dinî, sosyal, kültürel, coğrafî ve ekolojik
değişimlere bağlı olarak asıl işlevleri unutulurken bazılarının ise genellikle
hastalık adı biçiminde veya olumsuz bir anlamı çağrıştırarak yaşamaya devam
ettikleri sonucuna ulaşılmıştır.
Türk İnanç Sistemi Kötücül Varlıklar Kötü Ruhlar Hastalık Yapısal İşlevselcilik
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 19 Sayı: 1 |
Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.