Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster
Yıl 2017, Cilt: 2 Sayı: 2, 20 - 28, 19.10.2017

Öz

Kaynakça

  • Barbarosluoğlu, C. (2016). Kişiselleştirilmiş Öğrenme Ortamları Alanyazın İncelemesi. V. Sakarya’ da Eğitim Araştırmaları Kongresi Bildiriler Kitabı. 101 – 104.
  • Brusilovsky, P. (1998). Methods and Techniques of Adaptive Hypermedia. Adaptive Hypertext and Hypermedia. 1-43.
  • Brusilovsky, P., ve Millan, Eva. (2007). User Models for Adaptive Hypermedia and Adaptive Educational Systems. The Adaptive Web. 3-53. Springer – Verlag Berlin Heidelberg.
  • Çelebi, F. (2014). Uyarlanabilir Öğrenme Ortamlarında Gezinme Stratejisinin Gezinme Süresi ve Yolu İle Kaybolma Algısına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Demirören, S. (2014). Başarım Ölçütlü Uyarlanabilir Öğrenmenin Etkililiğinin ve Verimliliğinin Değerlendirilmesi. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 13(25), 47 – 64.
  • Eryılmaz, M., ve Şimşek, N. (2014). Uyarlanabilir Ortamlarda Öğrenci Başarısının Değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim. 39(173). 383 – 395.
  • Güyer, T., ve Çebi, A. (2015). Türkiye’deki Uyarlanabilir Eğitsel Hiper Ortam Çalışmalarına Yönelik İçerik Analizi. Eğitim ve Bilim, 61 – 83.
  • Kaymak, Y. (2016). Uyarlanabilir Ortam Tasarımları. V. Sakarya’da Eğitim Araştırmaları Kongresi Bildiler Kitabı, 122 – 126.
  • Menzi Çetin, N., ve Altun, A. (2014). Uyarlanabilir öğrenme ortamları ve bir model önerisi. Eğitim Teknolojileri Araştırmaları Dergisi, 5(3).
  • Özyurt, Ö., Özyurt, H., Baki, A., ve Güven, B. (2014). Bir Bireyselleştirilmiş Uyarlanabilir ve Zeki E-Öğrenme Ortamı ile Gerçekleştirilen Matematik Öğretiminden Yansımalar. Eğitim ve Bilim. 39(174). 129 – 142.
  • Reiners, T., ve Dreher, H. (2009). Culturally-based Adaptive Learning and Concept Analytics to Guide Educational Website Content Integration. Journal of Information Technology Education, 125-139.
  • Sencer, M. (1989). Toplumbilimlerinde Yöntem. İstanbul: Beta Basım.
  • Somyürek, S. (2009). Uyarlanabilir Öğrenme Ortamları: Eğitsel Hiper Ortam Tasarımında Yeni Bir Paradigma. Bilişim Teknolojileri Dergisi, 1(1). 29 – 38.
  • Şahin, M., ve Kışla, T. (2013). Kişiselleştirilebilir Öğrenme Ortamları: Literatür İncelemesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 81-91.
  • Tuna, G. (2015). Zeki ve Uyarlanabilir e-öğrenme ortamları (editöre mektup). AUAd, 1(4), 4-7.
  • Tuna, G., ve Öztürk, A. (2015). Zeki ve Uyarlanabilir E-Öğrenme Ortamları. International Distance Education Conference 2015 – September 2-4, St. Petersburg, Rusia.

Uyarlanabilir Çevrimiçi Öğrenme Ortamı Kullanan Öğrencilerin Ortam Kullanımına İlişkin Görüşleri

Yıl 2017, Cilt: 2 Sayı: 2, 20 - 28, 19.10.2017

Öz

Eğitim ve öğretim alanında meydana gelen gelişmeler
beraberinde yeni kavramların ve projelerin ortaya çıkmasına yol açmıştır. Bu
gelişmelerden birisi kullanıcıların tercihleri doğrultusunda işlev gösteren
Uyarlanabilir Çevrimiçi Öğrenme Ortamlarıdır. Kullanıcıların bireysel
özellikleri ve hazır olma durumları doğrultusunda uyarlanabilir ortamlar
oluşturulmaktadır. Özellikle teknolojinin yüksek öğrenim kurumlarında çeşitli
öğrenme ortamları ile etkin bir şekilde kullanılması öğrenme ortamlarının
zenginliği açısından önem arz etmektedir. Bu anlamda öğrenme ortamlarına
duyulan ihtiyacı ortadan kaldırabilme adına bilgisayar teknolojilerinde farklı
öğretim ortamlarının oluşturulması zorunlu hale gelmiştir. Günümüz teknolojisi
sunduğu imkanlar ile farklı kullanıcıların yararlanabileceği, farklı kullanıcı
özelliklerinin sahip olduğu ortamları araştırmacılar açısından sağlamaktadır.
Uyarlanabilir Çevrimiçi Öğrenme Ortamları da bu alanda yenilikler
getirmektedir. Bu araştırmanın amacı belirtilen ifadeler ışığında öğrencilerin
Uyarlanabilir Çevrimiçi Öğrenme Ortamları ilkeleri doğrultusunda tasarlanmış
yazılımın kullanımı hakkında görüşlerini ortaya koymaktır. Araştırma nitel
araştırma yöntem ve tekniklerine dayalı olarak yapılmıştır. Araştırma betimsel
bir çalışmadır. Elde edilen bulgulara göre; yazılım kullanım yönüne ilişkin
bulgular, içerik / e-içerik yönüne ilişkin bulgular, yazılımın görsel tasarım
yönüne ilişkin bulgular, çevrimiçi öğrenme ortamı kullanımının motivasyona
etkisine ilişkin bulgular ve ayrıca bu ortamı harmanlanmış öğrenme ortamıyla
kullanılmasına ilişkin bulgulara yer verilmiştir.

Kaynakça

  • Barbarosluoğlu, C. (2016). Kişiselleştirilmiş Öğrenme Ortamları Alanyazın İncelemesi. V. Sakarya’ da Eğitim Araştırmaları Kongresi Bildiriler Kitabı. 101 – 104.
  • Brusilovsky, P. (1998). Methods and Techniques of Adaptive Hypermedia. Adaptive Hypertext and Hypermedia. 1-43.
  • Brusilovsky, P., ve Millan, Eva. (2007). User Models for Adaptive Hypermedia and Adaptive Educational Systems. The Adaptive Web. 3-53. Springer – Verlag Berlin Heidelberg.
  • Çelebi, F. (2014). Uyarlanabilir Öğrenme Ortamlarında Gezinme Stratejisinin Gezinme Süresi ve Yolu İle Kaybolma Algısına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Demirören, S. (2014). Başarım Ölçütlü Uyarlanabilir Öğrenmenin Etkililiğinin ve Verimliliğinin Değerlendirilmesi. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 13(25), 47 – 64.
  • Eryılmaz, M., ve Şimşek, N. (2014). Uyarlanabilir Ortamlarda Öğrenci Başarısının Değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim. 39(173). 383 – 395.
  • Güyer, T., ve Çebi, A. (2015). Türkiye’deki Uyarlanabilir Eğitsel Hiper Ortam Çalışmalarına Yönelik İçerik Analizi. Eğitim ve Bilim, 61 – 83.
  • Kaymak, Y. (2016). Uyarlanabilir Ortam Tasarımları. V. Sakarya’da Eğitim Araştırmaları Kongresi Bildiler Kitabı, 122 – 126.
  • Menzi Çetin, N., ve Altun, A. (2014). Uyarlanabilir öğrenme ortamları ve bir model önerisi. Eğitim Teknolojileri Araştırmaları Dergisi, 5(3).
  • Özyurt, Ö., Özyurt, H., Baki, A., ve Güven, B. (2014). Bir Bireyselleştirilmiş Uyarlanabilir ve Zeki E-Öğrenme Ortamı ile Gerçekleştirilen Matematik Öğretiminden Yansımalar. Eğitim ve Bilim. 39(174). 129 – 142.
  • Reiners, T., ve Dreher, H. (2009). Culturally-based Adaptive Learning and Concept Analytics to Guide Educational Website Content Integration. Journal of Information Technology Education, 125-139.
  • Sencer, M. (1989). Toplumbilimlerinde Yöntem. İstanbul: Beta Basım.
  • Somyürek, S. (2009). Uyarlanabilir Öğrenme Ortamları: Eğitsel Hiper Ortam Tasarımında Yeni Bir Paradigma. Bilişim Teknolojileri Dergisi, 1(1). 29 – 38.
  • Şahin, M., ve Kışla, T. (2013). Kişiselleştirilebilir Öğrenme Ortamları: Literatür İncelemesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 81-91.
  • Tuna, G. (2015). Zeki ve Uyarlanabilir e-öğrenme ortamları (editöre mektup). AUAd, 1(4), 4-7.
  • Tuna, G., ve Öztürk, A. (2015). Zeki ve Uyarlanabilir E-Öğrenme Ortamları. International Distance Education Conference 2015 – September 2-4, St. Petersburg, Rusia.
Toplam 16 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Eğitim Üzerine Çalışmalar
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Fatih Çağatay Baz

Erkan Tetik

Yayımlanma Tarihi 19 Ekim 2017
Gönderilme Tarihi 1 Temmuz 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 2 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Baz, F. Ç., & Tetik, E. (2017). Uyarlanabilir Çevrimiçi Öğrenme Ortamı Kullanan Öğrencilerin Ortam Kullanımına İlişkin Görüşleri. Academia Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 20-28.