Hatay İli Arsuz Bölgesi Topraklarının pH, Kireç, Organik Madde ve KDK İçeriklerinin Belirlenmesi

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 1, 31 - 37, 22.06.2020

Rızkullah Cemil Gökpınar Mehmet Yalçın

Öz

Bu çalışmada Hatay ili Arsuz bölgesi topraklarının pH, kireç, organic madde ve katyon değişim kapasitesi (KDK) içeriklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç için bölge topraklarını temsil edecek şekilde 0-30 cm derinlikten ve 70 ayrı noktadan olmak üzere toplamda 70 toprak örneği alınmıştır. Örneklerde bölge topraklarının pH. kireç, organic madde ve KDK içerikleri belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre; toprakların pH içerikleri 7.65-8.42 arasında değişmekte olup, çalışma alanı toprak örneklerinin pH’larının tamamı hafif alkalin özellikte olduğu görülmüştür. Arsuz ilçesi topraklarının kireç içeriklerinin % 0.62-28.04 arasında olduğu ve kireç içeriklerinin çok az kireçli ile çok fazla kireçli arasında değişmekle birlikte, toprakların % 2.86’sı çok az kireçli, % 4.28’i az kireçli, % 48.57’si kireçli, % 38.58’zi fazla kireçli ve % 5.71’i ise çok fazla kireçli olarak belirlenmiştir. Çalışma alanı topraklarının organic madde içeriklerinin % 1.68-4.09 arasında olduğu ve toprak örneklerinin organic maddelerinin az ile yüksek değerler arasında değişmekle birlikte, toprakların % 14.28’zi az, % 72.86’ı orta, % 11.43’ü iyi ve % 1.43’ü ise yüksek miktarda organic madde bulunmuştur. Çalışma alanı topraklarının KDK içerikleri 13.09-34.25 me/100 gr arasında değişmekle birlikte toprakların ortalama KDK içerikleri 22.57 me/100 gr olarak belirlenmiştir. Toprakların organic madde ile KDK içeriği arasında pozitif önemli ilişki belirlenmiş olup, diğer özellikler arasında ise önemli bir korelasyon ilişkisi belirlenememiştir.

Anahtar Kelimeler

pH, Kireç, OrganikMadde

Destekleyen Kurum

MKÜ BAP KORDİ.

Proje Numarası

19.YL.040

Teşekkür

Bu çalışma Mehmet Yalçın’ın danışmanlığında yürütülen yüksek lisans çalışmasının bir bölümünden türetilmiştir. MKÜ BAP koordinatörlüğünün 19.YL.040 nolu projesi ile desteklenmiştir.

Determination of pH, Lime, Organic Matter and CEC Contents of Soils of Arsuz Region, Hatay Province

Öz

In this study, it was aimed to determine pH, lime, organic matter and cation exchange capacity (CEC) contents of Arsuz region of Hatay province. For this purpose, a total of 70 soil samples were taken from 0-30 cm depth at 70 different points to represent the soils of the region. In the samples, pH, lime, organic matter and CEC contents of the soils were determined. According to the results of the research, pH values of the soils vary between 7.65-8.42 and all of the soil samples have a slightly alkaline pH. Plus, the lime contents of Arsuz district soils are between 0.62-28.04%, varying between very little calcareous and very calcareous. In this regard, 2.86% of the soils are very little calcareous, 4.28% little calcareous, 48.57% calcareous, 38.58% very calcareous and 5.71% too much calcareous. In addition, the organic matter content of the study area soils was between 1.68-4.09%, varying between low and high values. In this respect, while low amount of organic matter was found in the 14.28% of the in the sample soils, moderate amount was found in the 72.86%, a good amount of organic matter was found in the 11.43% of the soils and a high amount of it was found in the 1.43% of the sample soils. What is more, CEC contents of the soils in the study area vary between 13.09-34.25 me / 100 gr, but the average CEC contents of the soils are determined as 22.57 me / 100 gr. A significant positive correlation was found between organic matter and CEC content of the soils, but no significant correlation was found among other properties.

Anahtar Kelimeler

pH, Lime, Organic Matter

Proje Numarası

19.YL.040

Kaynakça

• Allison LE, Moode CD 1965. Carbonate. (ed: C.A. Black).Methods of Soil Analysis.Part 2.Agronomy Series. No. 9. ASA. 1379-1396. Wisconsin. Bilge MS, Yalçın M 2018. Hatay İli Kırıkhan – Reyhanlı Bölgesi Çayır-Mera Topraklarının pH, Kireç ve Organik Madde İçeriklerinin Belirlenmesi. Imcofe V. International MultidisciplinaryCongress of EurasiaJuly 24-26, 2018 Barcelona/Spain, pp. 156-163. Düzgüneş O, Kesici T, Kavuncu O, Gürbüz F 1987. Araştırma deneme metotları (istatistik metotları-II). Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları:1021. Ankara. 381s. Eyüboğlu F 1999. Türkiye topraklarının verimlilik durumu. Toprak ve Gübre Araştırma Enstitüsü Yayınları, Genel yayın No: 220, Teknik Yayınlar No: T.67, Ankara. Esen M 2019. Toprak Yıkama Yöntemiyle Cd ve Pb ile Kirlenmiş Tarımsal Toprakların İyileştirilmesi. Aksaray Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Çevre Mühendisliği Anabilimdalı yüksek Lisans Tezi, p 77. Gee GW, Bauder JW 1986. Particle-Size Analysis. Methods of Soil Analysis: Part1 Physical and Mineralogical Methods, (Methodsofsoilan1), Soil Science Society of America, American Society of Agronomy, pp.383-411. Güçdemir İ 2006. Türkiye Gübre ve Gübreleme Rehberi. TC Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Toprak ve Gübre Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Yayınları, Genel yayın No: 231, Teknik Yayınlar No: T.69, Ankara. Horneck DA, Hart JM, Topper K, Koepsell B 1989. Methods of soil analysis used in the soil testing laboratory at Oregon State University. P 1-21. Agr. Exp. Sta. Oregon, USA. Karaduman A, Çimrin KM 2016. Gaziantep Yöresi Tarım Topraklarının Besin Elementi Durumları ve Bunların Bazı Toprak Özellikleri ile İlişkileri. KSÜ Doğa Bil. Derg., 19(2), 117-129, 2016. Karagül R 1999. Trabzon-Söğütlüdere Havzasında Farklı Arazi Kullanım Şekilleri Altındaki Toprakların Bazı Özellikleri ve Erozyon Eğilimlerinin Araştırılması. Tr. J. of Agriculture and Forestry, 23 (1999) 53-68. Nelson DW, Sommers LE 1996. Total Carbon, Organic Carbon and Organic Matter. In: Sparks, D.L. (Ed). Methods of Soil Analysis. Part 3, Chemical Methods, ASA and SSSA, Madison, WI, SSSA Book Series No: 5. 961-1010 pp. Parlak M, Fidan A, Kızılcık İ, Koparan H 2008. Eceabat ilçesi (Çanakkale) Tarım Toprakları n ı n Verimlilik Durumları nın Belirlenmesi. Ankara Ünüversitesi Ziraat Fakültesı Tarım Bılımlerı Dergısı 2008, 14 (4) 394-400. Rhoades JD 1982. Cation Exchange Capacity. Methods of Soil Analysis. Part 2, Second Edition AmericanSociety of Agronomy, Inc., USA pp 149-158. Turan MA, Katkat AV, Özsoy G, Taban S 2010. Bursa İli Alüviyal Tarım Topraklarının Verimlilik Durumları ve Potansiyel Beslenme Sorunlarının Belirlenmesi. U. Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi, 2010, Cilt 24, Sayı 1, 115-130. Uçgun K, Sezgin S 2012. Isparta İlinde Yoğun Olarak Elma Yetiştirilen Bölgelerin Bazı Toprak Özellikleri. Selçuk Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi 26 (4): (2012) 42-49. Ülgen N, Yurtsever N 1988. Türkiye Gübre ve Gübreleme Rehberi (3. Baskı). T.C. Tarım Orman Köyişleri Bakanlığı, Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Toprak ve Gübre Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Yayınları, Genel Yayın No: 151, Teknik Yayınlar No: T–59, Ankara. 182 s. Yalçın M, Çimrin KM 2019. Boroncontent of widesoilgroups of siverek (Şanlıurfa) region. Eurasian Journal of Forest Science, 7(2): 98-106. Yalçın M 2004. Amik ovası topraklarının temel kimyasal ve fiziksel özelliklerinin belirlenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi.118 s. Yalçın M, Ağca N 2005.Amik ovası topraklarında pH, kireç ve organik maddenin profildeki dağılımı. GAP IV. Tarım Kongresi 21-23 Eylül 2005 Şanlıurfa. 967-974 s.