Identifying The Relationship Of Teacher Candidates' Humor Styles With Anxiety And Self-Compassion Levels

Yıl 2015, Cilt: 15 Sayı: 59, 1 - 16, 15.04.2015

Aydan Aydın

Öz

Problem
Statement: Teacher candidates who will soon be responsible for educating
the future generations should possess certain characteristics. Specific teacher
candidates should have specific characteristics taken into consideration:
pre-school and primary teacher candidates should be seen as role models by
younger students; psychological counseling and guidance teacher candidates
should guide students in terms of choice of profession and provide counseling
in case of problems; and special education teacher candidates should be fully
equipped with the skills to handle students with special needs and
characteristics.

Purpose of Study: This study aims to identify the
relationship between teacher candidates' humor styles, anxiety, and
self-compassion levels, and to investigate these levels from the
perspective of gender and grade variables.

Method: In this research
study, a multiple regression analysis was applied in order to explore the
relationship between candidate teachers' humor styles and their anxiety as well
as self-compassion levels. The sample of the study is comprised of a total of
1008 students studying in the following departments of the Atatürk Education Faculty at Marmara University: early
childhood education, primary school teaching, psychological counseling and
guidance, and special education. As data collection instruments, the Self-Compassion Scale, the Humor Styles Questionnaire, and the State and Trait Anxiety Scale were used.

Findings and Results: According to the findings of the study, the t values calculated to find
the significance of the regression coefficients indicate that isolation and
self-judgment sub-dimensions have significant

predictiveness for affiliated humor. Self-kindness, common
humanity, isolation, and over-identification sub-dimensions have significant
predictiveness for self-enhancing humor. Self-kindness, self-judgment,
mindfulness, and over-identification subdimensions have significant
predictiveness for aggressive humor. Self-judgment and common humanity
sub-dimensions have significant predictiveness for self-defeating humor. Other
sub-dimensions do not have significant influence on the dependent variable.
Finally, the sub-dimensions of the State and Trait
Anxiety Scale have significant predictiveness for all the sub-dimensions of the
Humor Style Scale.

Recommendations: There is a need for experimental
studies aiming to boost teacher candidates’ self-compassion by developing
programs indented to reduce their anxiety levels. It is also suggested that if
some aspects of such programs are found to be positive in such studies, they
should be incorporated into the optional courses or practice-based applications
in the programs of education faculties.

Anahtar Kelimeler

Teacher candidates, humor style, self-compassion

Öğretmen Adaylarının Mizah Tarzları Ile Kaygı Ve Öz-Duyarlık Düzeyleri Arasındaki Ilişinin Belirlenmesi

Öz

Problem
Durumu: Gelecek nesillerin eğitiminden sorumlu olacak aday
öğretmenlerin çeşitli özelliklere sahip olması beklenir. Bu özelliklerin kimi
mesleki yeterlilikle ilişkilendirilirken, kimisi adayların sahip oldukları
niteliklerle ilişkilendirilebilir. Mesleki yeterlilikle ilgili eğitim
fakültelerinin programları üzerine farklı zamanlarda çeşitli düzenlemeler
yapılmaktadır. Ancak adayların kişisel özelliklerini belirlemeye,  olumlu özelliklerini geliştirmeye ve
sorunlarla baş edebilme becerilerini geliştirmeye yönelik çalışmalarında
yapılması düşünülebilir. Özellikle küçük yaş çocukların model alacağı okul
öncesi ve ilköğretimde çalışacak adayların, öğrencilere kariyer seçimi, olası
sorunlarında rehberlik ve danışma hizmeti sunacak rehber öğretmen adaylarıyla,
özel gereksinimleri ve özellikleri açısından özel bir donanıma sahip olması
beklenen zihin engellilerle çalışacak aday öğretmenlerin, özelliklerinin
dikkate alınması önemlidir. Başka bir deyişle; aday öğretmenlerin eğitimleri
üzerinde yeniden düşünülmesi gerekliliği ve nitelikleri üzerinde yeni
düzenlemeler yapılmasının yararlı olacağı söylenebilir.

Araştırmanın amacı: Öğretmen
adaylarının mizah tarzları ile kaygı ve
öz-duyarlık düzeyleri arasındaki ilişinin belirlenmesi ve cinsiyet ile sınıf
düzeyi değişkenleri açısından incelenmesidir.

Araştırmanın Yöntemi: Araştırmada öğretmen adaylarının mizah
anlayışları ile kaygı ve öz-duyarlık düzeyleri aralarındaki ilişkinin
incelenmesi için çoklu regresyon analizi kullanılmıştır.  Araştırmanın örneklemi: Marmara Üniversitesi
Atatürk Eğitim Fakültesinde öğrenimine devam eden; Okul Öncesi öğretmenliği
(295) Sınıf öğretmenliği (208), Rehberlik- Psikolojik danışma bölümü (301)
Zihin Engelliler öğretmenliği bölümünde (204) okuyan; 824’ü kız-184’ü erkek
toplam 1008 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmada Öz-Duyarlık Ölçeği,
Mizah Tarzları Ölçeği ve Durumluk-Süreklilik
Kaygı Ölçeği kullanılmıştır.        

Araştırmanın
Bulguları: Öz-Duyarlılık Ölçeği alt boyut puanları ile Mizah tarzları ölçeği
(MTÖ) alt boyutları arasındaki çoklu regresyon sonuçlarına bakıldığında;
katılımcı mizah (KM) alt boyutu puanı (R=,270; R²=,073;  p<,01), saldırgan mizah (SM)  (R=,206; R²=,043;  p<,01), 
kendini yıkıcı mizah (KYM) (R=,233; R²=,054;  p<,01) ile düşük düzeyde; Kendini
geliştirici mizahla (KGM) öz-yargılama ve izolasyon alt boyutları düşük
düzeyde, diğer alt boyutlar orta düzeyde ilişki (R=,451; R²=,073;  p<,01) vermektedir. Regresyon
katsayılarının anlamlılığına ilişkin olarak hesaplanan t değerleri
incelendiğinde KM üzerinde; izolasyon ve öz-yargılama alt boyutlarının anlamlı
bir yordayıcılığa sahip olduğu; KGM üzerinde öz-sevecenlik, paylaşımların
bilincinde olma, izolasyon ve aşırı özdeşleşme alt boyutlarının anlamlı
yordayıcılığa sahip olduğu; SM üzerinde öz-sevecenlik, öz-yargılama,
bilinçlilik ve aşırı özdeşleşme alt boyutlarının, YM üzerinde ise öz-yargılama
ve paylaşımların bilincinde olma alt boyutlarının anlamlı yordayıcılığa sahip
olduğu; diğer alt boyutların bağımlı değişken üzerinde anlamlı bir etkisinin
olmadığı belirlenmiştir. Kaygı ölçeği durumluk ve sürekli kaygı alt boyutu
birlikte MTÖ katılımcı mizah alt boyutu (R=,304; R²=,092;  p<,01); 
saldırgan mizah alt boyutu (R=,129; R²=,017;  p<,01) ve kendini yıkıcı mizah alt boyutu
puanları (R=,134; R²=,018; 
p<,01) ile düşük düzeyde; kendini geliştirici mizah alt boyutu
(R=,430; R²=,185; 
p<,01)  ile  orta düzeyde bir ilişki vermektedir.
Regresyon katsayılarının anlamlılığına ilişkin olarak hesaplanan t değerleri incelendiğinde
hem durumluk hem de sürekli kaygı alt boyutlarının; mizah tarzları ölçeği tüm
alt boyutları üzerinde anlamlı yordayıcılığa sahip olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

ögretmen adayı, mizah tarzı, öz-duyarlık

Kaynakça

• Akgün, A., Gönen, S. & Aydın, M. (2007). İlköğretim fen ve matematik öğretmenliği öğrencilerinin kaygı düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi [Investigation of primary mathematics and primary science teacher education student’s anxiety levels according to some variables]. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6(20), 283-299. Akın, Ü., Akın, A. & Abacı, R. (2007). Öz-duyarlık ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması [Self-compassion scale: Validity and reliability study of the Turkish version]. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 01-10. Allen, A. B. & Leary, M. R. (2010). Self-Compassion, stress and coping. Social and Personality Psychology Compass, 4(2), 107–118. Berk, R. A. (2001). The active ingredients in humor: psychophysiological benefits and risks for older adults. Educational Gerontology, 27, 323–339. Bilge, F. & Saltuk, S. (2007). Humour styles, subjective well-being, trait anger and anxiety among university students in turkey. World Applied Science Journal, 2 (5), 464-469. Büyüköztürk, Ş. (2005). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (5.baskı) [Data analysis handbook for social sciences (5th edition)]. Ankara: Pegem. Cüceloğlu, D. (1991). İnsan ve davranışı [Human and his behavior]. İstanbul: Remzi. Chinery, W. (2007). Alleviating stress with humour: a literature review. Journal of Perioperative Practice, 17, 172–182. Çubukçu, Z. & Dönmez, A. (2011). The examination of the professional anxiety levels of teacher candidates. Journal of Theory and Practice in Education, 7 (1), 3-25. Dereli. E., Angın, E. & Karakuş, Ö. (2012). Okul öncesi öğretmen adaylarının akademik başarı ve kaygı türlerinin problem çözme becerilerine etkisi [Factors that affect the problem solving skills of preschool teacher candidates: academic achievement and types of anxiety]. International Journal of Human Sciences, [Online]. (9)2, 731-742. Doğan, T. & Çoban, A. E. (2009). Eğitim fakültesi öğrencilerinin öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları ile kaygı düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi [The Investigation of the relations between students’ attitude toward teaching profession and anxiety level in faculty of education]. Eğitim ve Bilim Dergisi. Dowling, J. S. & Fain, J. A. (1999). A multidimensional sense of humor scale for school-age children: issues of reliability and validity. Journal of Pediatric Nursing. 14 (1), 38-43 Durmuş, Y. & Tezer, E. (2001). Mizah duygusu ve stresle başa çıkma tarzları arasındaki ilişki [The relationship between sense of humor and coping with stress]. Türk Psikolojisi Dergisi: l6(47), 25–32. Germer, C. K. & Neff, K. D. (2013). Self‐Compassion in clinical practice. Journal Clinical Psychology, 69(8), 856-867. doi:10.1002/jclp.22021. Gilbert, P. & Procter, S. (2006). Compassionate mind training for people with high shame and self-criticism: overview and pilot study of a group therapy approach. Clinical Psychology and Psychotherapy, 13, 353-379. İkiz, E. & Totan, T. (2011). Üniversite öğrencilerinde öz-duyarlik ve duygusal zekânin incelenmesi [Investigation of self-compassion and emotional intelligence of university students]. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14 (1), 51-71ISSN: 1302-3284 E-ISSN: 1308-0911. İskender, M. (2009). The relationship between self-compassion, self-efficacy and control beliefs about learning in turkish university students. Social Behavior and Personality, 37, 711-720. Kirkpatrick, K. L. (2005). Enhancing Self-Compassion Using a Gestalt Two-Chair Intervention. Dissertation Presented to the Faculty of the Graduate School of the University of Texas at Austin in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Doctor of Philosophy. ABD, Texas. Martin, R. A. (2002). Is laughter the best medicine humor, laughter and physical health. Current Directions in Psychological Science December (11), 6. 216-220. doi: 10.1111/1467- 8721.00204. Martin, R. A., Puhlik-Doris, P., Larsen, G., Gray, J. & Weir, K. (2003). Individual differences in uses of humor and their relation to psychological well-being: development of the humor styles questionnaire. Journal of Research in Personality, 37, 48–75. Mireault, G., Poutre, M., Sargent-Hier, M., Dias, C., Perdue, B. & Myrick, A. (2012). Humour perception and creation between parents and 3- to 6-month-old. Infant and Child Development. 21 ( 4),338-347 doi: 10.1002/icd.757 Nazik, E. & Arslan, S. (2011). Hemşirelik öğrencilerinin empatik becerileri ile öz-duyarlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi. [Investigation of the relationship between empathy skills and self compassion of nursery students]. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 14: 4 Neff, K. D. (2003a). The development and validation of a scale to measure self - compassion. Self and Identity, 2(3), 223-250. Neff, K. D., Beretvas, S. N. (2012). The role of self-compassion in romantic relationships. Self and Identity, 12(1), 78-98. ISSN: 1529-8868 print/1529-8876 [Online] http://dx.doi.org/10.1080/15298868.2011.63954 Neff, K. D., Hseih, Y. & Dejitthirat, K. (2005). Self-Compassion, achievement goals and coping with academic failure. Self and Identity, 4, 263–287. Neff, K. D., Kirkpatrick, K. L., Rude, S.S. (2007). Self compassion and adaptive psychological functioning. Journal of Research in Personality 41, 139–154. Neff, K. D. & Vonk, R. (2009). Self compassion versus global self-esteem: two different ways of relating to oneself. Journal of Personality, 77:1, 23-50. Öner, N., Compte, A. (1998). Süreksiz Durumluk/ Sürekli Kaygı Envanteri El Kitabı (2. Basım) [The State-Trait Anxiety Inventory handbook (2nd Edition)]. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi. Raes, P. (2010). Rumination and worry as mediators of the relationship between self-compassion and depression and anxiety. Personality and Individual Differences, 48,757–761. Sarı, T. & Aslan, H. (2005). Mizah tarzları ve başa- çıkma stratejileri arasındaki ilişki [The relationship between humor style and coping strategies]. VIII. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi. İstanbul: Marmara Üniversitesi. Schermer, J. A., Martin, R. A., Martin, N. G., Lynskey, M. & Vernon, P. A. (2013). The general factor of personality and humor styles. Personality and Individual Differences, 54(8), 890-893. Semrud-Clikeman M, Glass K. (2010). The relation of humor and child development: social, adaptive and emotional aspects. Journal of Child Neurology. 25(10):1248- 60. Smith W. J., Harrington K V., Neck C. P. (2000). Resolving conflict with humour in a diversity context. Journal of Managerial Psychology; 15(6):606-625. Soyer, U. (2010). Özel eğitim öğretmen adaylarının öz-duyarlık ve sürekli kaygı düzeylerinin belirlenmesi [Determination of special education teacher candidates’ self compassion and constant anxiety levels]. (Yayımlanmış yüksek lisans tezi) Marmara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Taşğın, Ö., (2006). Beden eğitimi ve spor yüksekokulunda okuyan öğretmen adaylarının mesleki kaygı düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi [Observation of concern levels teacher candidates, who enrolled physical education and sports college, according to some variables]. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14 (2), 679-686. Tekneci, E. (2010). Zihinsel engelliler öğretmenliği 1. ve 4. sınıf öğrencilerinin öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları ile kaygı düzeylerinin karşılaştırılması. [Comparision of attitudes towards teaching profession and anxiety levels of first and forth year students of instruction of mentally handicapped program]. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Traş, Z., Arslan, C. & Mentiş Taş, A. (2011). Öğretmen adaylarının mizah tarzları, problem çözme ve benlik saygısının incelenmesi [Analysis of humor styles, problem solving and self- esteem of prospective teachers]. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(2). http://www.insanbilimleri.com Tümerdem, R. (2007). Dicle Üniversitesi eğitim fakültesi ve fen - edebiyat fakültesi kimya son sınıf öğrencilerinin kaygılarını etkileyen etmenler [The factors affecting Dicle University education faculty and science faculty students’ anxiety]. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (20), 32-45 Van Dam, N. T., Sheppard, S. C., Forsyth, J. P. & Earleywine, M. (2011). Self-compassion is a better predictor than mindfulness of symptom severity and quality of life in mixed anxiety and depression. Journal of Anxiety Disorders, 25, 123–130. Werner, K. H., Jazaieri, H., Goldin, P. R., Ziv, M., Heimberg, R. G., Gross, J. J. (2012). Self-Compassion and social anxiety disorder. Anxiety, Stress & Coping, 25 (5), 543-558. Yerlikaya, E. (2003). Mizah tarzı ölçeği, geçerlik güvenirlik çalışması [Humor style scale, validty-reliability study]. VII. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi Bildiri Özetleri Kitabı 09-11 Temmuz 2003. Malatya: İnönü Üniversitesi. Yerlikaya, N. (2007). Lise Öğrencilerinin mizah tarzları ile stresle başa çıkma tarzları arasındaki ilişkinin incelenmesi [The relationship between humor styles and coping styles of high school students]. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi, Adana. Ying, Y.W. (2009). Contribution of self compassion to competence and mental health in social work students. Journal of Social Work Education, 45, 309-323 Zeigler-Hill, V., Besser, A. & Jett, S.E. (2013). Laughing at the looking glass: does humor style serve as an interpersonal signal. Evolutionary Psychology 11(1): 201-226