ŞİDDET İÇERİKLİ DİZİLERİN POPÜLERİTE SEBEPLERİ

Yıl 2018, , 26 - 36, 01.01.2018

Nur Emine Koç

https://doi.org/10.17932/IAU.EJNM.25480200.2018.2/1.26-36

Öz

Şiddet unsurunun ekranlarda kullanımı yalnızca günümüzde değil,
televizyon tarihinden beri var olan ve süre gelen medyatik bir özellik
niteliğindedir. İnsanlar farklı kültür ve eğitim seviyelerinde de olsalar
şiddet, aslında aşırılık içeren her şey, televizyonda izleyicinin dikkatini
çekmiştir. Televizyonda yayınlanan dizilerin birçoğunda şiddet unsuru, gerek
izleyicinin tepkisini ve beğenisi çekmek, gerekse diğer ülkelere o dizileri
daha kolay satmak için kullanılmaktadır. Bu çalışmada şiddet öğesinin
televizyon izleyicilerini hangi yönlerden etkilediği, şiddetin özellikle
yabancı dizilerde kullanım sebepleri araştırılacaktır. Araştırmada, George
Gerbner’in “Kültürel Göstergeler Projesi”’nin “Mesaj Sistem ve Çözümleri”
bileşenlerinden ve “Mutlu Şiddet Kuramı”’ndan faydalanılacaktır. “Mesaj Sistem
Çözümlemesi”, Dexter 5. Sezon (2010),
Spartacus Blood and Sand 1. Sezon
(2010) ve The Walking Dead 1. Sezon (2011) bölümleri üzerine
gerçekleştirilecektir. Bu diziler, hem şiddet içerik dozajları açısından, hem
de tüm dünyada izlenme oranı olarak yüksek olan dizilerdir. Dizilerin sadece
bir sezonlarının alınmasının sebebi, araştırmada kuram ve modelinden
yararlanılan George Gerbner’in de kısıtlı tercihlerde bulunmasıdır. CNBC- e ve
TNT, yabancı diziler veren kanallar arasında en çok izlenen televizyon
kanalları ve aynı kanalların resmi 
internet siteleri, popüler ve sık kullanılan yabancı dizi izleme
siteleri olduklarından seçilmişlerdir. Bu çalışmada öncelikle literatür
araştırması, mesaj sistem çözümlemesi ve kalitatif/ nitel veri toplama yöntemi
kullanılacaktır. ( Fokus Çalışma Grubu ). Araştırma evresinde şiddet unsurunun
kullanıldığı yabancı dizilerin, izleyiciyi etkiyip etkilemediği ve bunun
izleyiciye nasıl yansıdığı üzerine çalışılmıştır. Bu amaçla da Amerikan menşeli
yabancı dizilerden şiddet içerikli örnekler seçilip, şiddetin dizilerde nasıl
kullanıldığı incelenmek ve izleyiciye etkileri saptanmak için örneklem
oluşturulan orta statüdeki sosyo- kültürel özellikteki izleyiciler ile odak
grup görüşmeler yapılmıştır. Televizyonun izleyicilerin dünya algılamaları ve
sosyal gerçeklik kavramlaştırmaları üzerindeki rolü şiddet özelinde ortaya
konmaya çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Şiddet, Televizyon, Amerikan Menşeli Yabancı Diziler, Gençlik, Mutlu Şiddet

Kaynakça

• Balaban, A.(2002).Televizyon Çocuk Programlarının Kalite Kriterlerine İlişkin Olarak Okul Öncesi Kurumlarına Devam Eden Çocukların Anne- Babalarının Görüşleri, Marmara Üni., Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İlköğretim Ana Bilim Dalı Okul Öncesi Öğretmenliği Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul,46.
• Başal, H.A.(1999). 3-6 Yaş Çocukların Günlük Yaşamlarında “Televizyon” ve “Televizyon” ile İlgili Ana- Baba Görüşleri, İletişim Ortamlarında Çocuk Birey Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Eskişehir 13/15 Nisan 1999, Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi, Anadolu Üniversitesi Yayın No: 1172, İletişim Fakültesi Yayın No: 35, 215-241.
• Berkowitz, Leonard.(1990). On the Formation and Regulation of Anger and Aggression: A Cognitive –Neoassociationistic Analysis. American Psychologist. Vol. 45(4), Apr, 494-503.
• Bulgu, N.(1995). Kitle İletişim Araçlarının Toplumsal Yapıya Olumsuz Etkileri- Sapma Davranışları, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara,25.
• Çöğün, M.(1997) Ekrandaki Şiddet Görüntülerinin Çocuk Üzerindeki Kötü Etkileri, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Entitüsü, Sosyal Bilimler Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.76.
• Douglass, D.(1995). T.V. Violence and the Child. New York: Russel Sage Foundation, 1977 Media Violence, AAP Committee on Communications, in Pediatrics, Vol. 95, No. 6. June. http://ccp.ucla.edu/Webreport95/history .htm , 3-10.
• Freud, Sigmund. Çev. James Rowland. (2010) Civilization and Its Discontents: (paperback) USA: Martino Publishing: Mansfield Centre.201-205.
• Gerbner, George. (2002).On Content Analysis and Critical Research in Mass Communication. Against Mainstream, ed. By Michael Morgan, New York, Peter Lang.61-78.
• Gerbner, George ve Lary Gross (1976). Living with Television: The Violence Profile”, Journal of Communication, 26(2).173-199.
• Gerbner, George.(2000). Telling All the Stories (collected essays) NewYork: Peter Lang Publishing, inc. In press, out in August.125- 128.
• Gerbner, George. (1998)Violence and Terror in the Media: An Annotated Bibliography. With Nancy Signorieli. Westport, CT: Greenwood Press.152.
• Gerbner’s General Model (2004). http://cultsock.ndirect.co.uk/MUHome/cshtml/, 8 Ocak. Kalin, C., Television, Violence, and Children, Media Literacy Review, Erişim Adresi:http://interact.uoregon.edu/MediaLit/mlr/readings/articles/kalin.html 09.04.2004.
• Kebapçı, A.R.(2001) Televizyon Ana Haber Bültenlerinde Şiddet Olgusu, Marmara Üni., Sosyal Bilimler Enstitüsü, Radyo Televizyon ve Sinema Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.38-43.
• Kocadaş, B.(2002) Görsel Medya ve Şiddet Kültürü (Ortaöğretim Çağı Gençliğinin Şiddet Eğiliminde Görsel Medyanın Etkisi), İnönü Üni., Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyoloji Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Malatya.116- 122.
• Lometti, E. Guy (1995). “The Measurement of Televised Violence”, Journal of Broadcasting and Electronic Media, 39(2).292-5.
• Lorenz, Konrad. On Aggression. Austria: Methven Publishing. 1966 (in Eng), s. 140.
• Morgan, Michael (1983). “Symbolic Victimization and Real World Fear”, Human Communication Research, 9.146-57.
• Önür, N.(1999). Kentlileşme Sürecinde Kitle İletişim Araçları ve Çocuk İlişkileri, İletişim Ortamlarında Çocuk Birey Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Eskişehir 13/15 Nisan 1999, Anadolu Üniversitesi İletişim Fakültesi, Anadolu Üniversitesi Yayın No: 1172, İletişim Fakültesi Yayın No: 35.149-165.
• Sayın, Ö.(1999). Aile Ortamında Televizyonun Çocuğun Toplumsallaştırılmasındaki Tek Yönlü Belirleyiciliği, İletişim Ortamlarında Çocuk Birey Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Eskişehir 13/15 Nisan, Anadolu Üniversitesi İletişim Fakültesi, Anadolu Üniversitesi Yayın No: 1172, İletişim Fakültesi Yayın No: 35.167-183.
• Sweet, D., Singh, R. (1994). “TV Viewing and Parental Guidance.” Education Consumer Guide. Erişim Adresi: http://inet.ed.gov/pubs/OR/Consumer/tv.html. Erişim Tarihi: 04.04.2004.12-16.