Hekimlerin Defansif Tıp Farkındalık Düzeylerinin, Pozitif ve Negatif Defansif Tıp Tutumlarına Etkilerinin Görev Yaptıkları İşletmelerde İsraf Faktörü Açısından İncelenmesi: İstanbul'da Kardiyoloji Hekimleri Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2022, Sayı: 33, 184 - 191, 31.01.2022

Menekşe Kılıçarslan , Muhammed Talha Narcı

https://doi.org/10.31590/ejosat.1005029

Cited By: 1

Öz

Defansif tıp uygulamaları hem dünyada hem de Türkiye’de hekimlerin, malpraktis nedeninden ötürü soruşturma/dava açılma endişesi ile sıklıkla başvurduğu uygulamalardır. Defansif tıp uygulamalarını konu alan bu çalışma tanımlayıcı nitelikte olup, hekimlerin defansif tıp bilgi düzeyinin, pozitif ve negatif defansif tıp tutumlarına etkilerini ortaya koyma amacı ile oluşturulmuştur. Çalışma 2021 yılı Mart ayında İstanbul’da görev yapan 63 kardiyoloji hekimi üzerinde yüz yüze anket tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Elde edilen verilerden hareketle, hekimlerin defansif tıp bilgi düzeyi ile pozitif ve negatif defansif tıp tutumları arasında anlamlı pozitif ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışmada ayrıca hekimlerin defansif tıp bilgi düzeyinin pozitif ve negatif defansif tıp tutumlarına etkisinin olduğu elde edilen verilerin analizi ile istatistiksel olarak kanıtlanmıştır. Hekimlerce başvurulan defansif tıp uygulamaları, ekstra maliyet unsuru olarak bulundukları sağlık işletmelerine ve ulusal kaynaklara olumsuz etkisi olduğundan, literatürde yapılan daha önceki araştırmalar gibi israfa yol açtığı bu çalışmada da ortaya konulmuştur

Anahtar Kelimeler

Defansif Tıp Bilgi Düzeyi, Pozitif Defansif Tıp, Negatif Defansif Tıp., israf

Examination of the Effects of Physicians' Defensive Medicine Awareness Levels on their Positive and Negative Defensive Medicine Attitudes in Terms of lean Factor in the Businesses They Work: A Study on Cardiology Physicians in Istanbul

Öz

Defensive medicine practices are the practices that doctors frequently resort to, both in the world and in Turkey, with the concern of being investigated / sued for malpractice. This study on defensive medicine practices is descriptive and was created with the aim of revealing the effects of doctors' level of defensive medicine knowledge on positive and negative defensive medicine attitudes. The study was carried out by using face-to-face survey technique on 63 cardiology doctors who working in Istanbul in March 2021. Based on the data obtained, it was concluded that there was a significant positive relationship between the doctors' level of defensive medicine knowledge and positive and negative defensive medicine attitudes. In the study, it also has been proved statistically by the analysis of the data that the doctors' level of defensive medicine knowledge has an effect on positive and negative defensive medicine attitudes. This study also revealed that the defensive medicine practices applied by doctors, as an extra cost element, have a negative effect on the health institutions where they work and national resources they are in, and lead to waste, just like the previous studies in the literature.

Anahtar Kelimeler

Defensive Medicine Knowledge Level, Positive Defensive Medicine, Negative Defensive Medicine.lean

Kaynakça

• AYDAŞ, S. (2014), Hekimlerde Malpraktis Kaynaklı Defansif Tıp Davranışları, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Yönetimi Anabilim Dalı Hastane ve Sağlık Kurumları Yönetimi Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• AYNACI, Y. (2008), Hekimlerde Defansif (Çekinik) Tıp Uygulamalarının Araştırılması, Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı Tıpta Uzmanlık Tezi, Konya.
• BAŞER, A., M. İ. B. Kolcu, G. Kolcu, Ö. Tuncer ve M. Altuntaş, (2014), “Diş Hekimlerinin Defansif Diş Hekimliği Konusundaki Görüşleri: Kesitsel Bir Çalışma”, İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Dergisi, 24(2), s. 103-109.
• BAŞER, A., G. Kolcu, Y. Çığırgil, B. Kadınkız ve K. Öngel, (2014), “İzmir Karşıyaka İlçesinde Görev Yapan Aile Hekimlerinin Defansif Tıp Uygulamaları ile İlgili Görüşlerinin Değerlendirilmesi”, Smyrna Tıp Dergisi, 3, s. 16- 24.
• BERGEN, RP., (1974), “Defensive Medicine Is Good Medicine”, JAMA, 228(9), s. 1188- 1189.
• ÇETİN, G. (2006), “Tıbbi Malpraktis”, Yeni Yasalar Çerçevesinde Hekimlerin Hukuki ve Cezai Sorumluluğu, Tıbbi Malpraktis ve Adli Raporların Düzenlenmesi, İ.Ü. Tıp Fakültesi Sürekli Tıp Eğitim Etkinlikleri Sempozyum Dizisi, 48, s. 31-42.
• GÜRBÜZ, S., & ŞAHİN, F. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 271.
• HİYAMA, T., M. Yoshihara, S. Tanaka, Y. Urabe, Y. Ikegami, T. Fukuhara ve K. Chayama, (2006), “Defensive Medicine Practices Among Gastroenterologists In Japan”, World Journal Of Gastroenterology, 12(47), s. 7671–7675.
• METE, B., E. Nacar, Ç. Tekin, E. Ünver ve G. Güneş, (2017), “Investigating The Defensive Medical Practices Of The Physicians Working İn The City Center Of Malatya”, Medicine Science, 6(2), s. 270- 275.
• NARCI, M. T. (2017). Tüketici Davranışları ve Sosyal Medya Pazarlaması: Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma. Bulletin of Economic Theory and Analysis, 2(3), 279-307.
• Ortashi, O., J. Virdee, R, Hassan, T. Mutrynowski, ve F. Abu-Zidan, (2013), “The Practice Of Defensive Medicine Among Hospital Doctors In The United Kingdom”, BMC Med Ethics, s. 14- 42.
• PROJECT. (1971), “The Medical Malpractice Threat: A Study of Defensive Medicine”, Duke Law Journal, 1971(5), s. 939-993.
• REUVENİ, I., I. Pelov, H. Reuveni, O. Bonne ve Canetti, (2017), “Cross-Sectional Survey On Defensive Practices And Defensive Behaviours Among Israeli Psychiatrists”, BMJ Open, s.1- 7.
• SELÇUK, M. (2015), Çekinik (Defansif) Tıp, İzmir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sağlık Hukuku Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
• STUDDERT, D. M., M. M. Mello, W. M. Sage, C. M. DesRoches, J. Peugh, K. Zapert ve T. A. Brennan, (2005), “Defensive Medicine Among High-Risk Specialist Physicians in a Volatile Malpractice Environment”, JAMA, 293, s. 2609- 2261.
• SUMMERTON, N., (1995), “Positive And Negative Factors İn Defensive Medicine: A Questionnaire Study Ofgeneral Practitioners”, BMJ, 310, s. 27- 29.
• TANCREDİ, LR. ve Barondess JA. (1978), “The Problem Of Defensive Medicine”, Science, 200(4344), s. 879-82.
• TEKE, Y. H., H. A. Alkan, A. Z. Başbulut ve G. Cantürk, (2007),“Tıbbi Uygulama Hataları ile İlgili Kanuni Düzenlemelere Hekimlerin Bakısı ve Bilgilenme Düzeyi: Anket Çalışması”, Türkiye Klinikleri Dergisi, 4(2), s. 61- 67.
• YILDIRIM, A., M. Aksu, İ. Çetin ve A. G. Şahan, (2009), “Tokat ili merkezinde çalışan hekimlerin tıbbi uygulama hataları ile ilgili bilgi, tutum ve davranışları”, Cumhuriyet Tıp Dergisi, 31, s. 356-366.
• YILMAZ, K., (2012), Defansif Tıbbi Uygulamaların Hukuki Açıdan Yorumlanması, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü Sosyal Bilimler A.B.D. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• YILMAZ. K., O. Polat ve B. Kocamaz, (2014), “Defansif Tıp Uygulamalarının Hukuksal Açıdan İncelenmesi”, TAAD, 16, s. 19- 51.
• YORULMAZ, AC. (2005), İstanbul Tabip Odası’ na Yansıyan Hekim Hatası İddiası Bulunan Olguların Adli Tıp Açısından Değerlendirilmesi, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul.