YÖNETİCİLERİN EĞİTİM DÜZEYLERİNİN VE CİNSİYETLERİNİN YENİLİK YÖNETİMİ ÜZERİNDEKİ ROLÜ: BİR UYGULAMA

Yıl 2020, , 345 - 356, 25.12.2020

İbrahim Yıldız Ali Aksoy

https://doi.org/10.18070/erciyesiibd.846532

Öz

Yenilik; sıklıkla vurgulanan, üzerinde düşünülen ve politikalar geliştirilen değerli bir konudur. Çünkü yenilik hem işletmeler için hem devletlerin kalkınmaları için hayati değeri olan bir koşul olarak kabul edilmektedir. Böylece; hacmi ne olursa olsun tüm işletmelerin yenilikçilik namına örgütsel ve stratejik olarak kendilerini gözden geçirmeleri ve değerlendirmeleri beklenmektedir. Burada; işletme yöneticilerinin eğitim düzeylerinden ve cinsiyetlerinden ileri gelebilecek bakış açısı ve tutum önem kazanmaktadır. Belirtilen önemli noktalardan hareketle bu çalışmada; İstanbul ilinde faaliyetler göstermekte olan ve temel iştigal alanı tasarım ve reklamcılık olan işletme yöneticileri üzerinde bir çalışma gerçekleştirilmiştir. Sonuç olarak; eğitim düzeyi ve cinsiyet değişkenlerinin yenilikçi stratejiler belirlenirken anlamlı farklar meydana getirdiği anlaşılmıştır. Buradan hareketle; eğitim düzeyi yüksek bireylerin yenilikçi stratejiler belirlenirken daha çekingen davrandıkları; kadın yöneticilerin ise yenilikçi stratejiler belirlenirken geri planda kalmamaları için bazı şartlara ihtiyaç duydukları değerlendirmesi yapılmıştır. Bu sonuç ve değerlendirmeler; eğitim düzeyi yüksek küçük işletme yöneticilerinin işletme amaç ve hedeflerinden aline (yabancılaşma) olabildiklerini ve kadın yöneticilerin ise bir cam tavan sendromu ile karşılaşabildikleriyle ilgili soruları akıllara getirmiştir. Bu bağlamda; küçük işletme yöneticilerinin özellikle sistemi doğru okuma noktasında edinecekleri bilgi ve becerilerini geliştirebilecek önerilerde bulunulmuştur. Söz konusu önerilere uygun olarak; işletmecilik eğitimi veren bölüm ve programlar için güzel fikirler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Yenilik, Yenilik Yönetimi, Demografik Değişkenler

THE ROLE OF MANAGERS’ EDUCATIONAL DEGREE AND GENDERS ON INNOVATIVE MANAGEMENT: AN APPLICATION

Öz

Innovation is a valuable subject that is frequently emphasized, considered and policies developed. Because innovation is a vital condition for development of business and states. Thus, regardless of the size of business, it is expected to business review and evaluate themselves organizationally and strategically for innovation. At this point, paradigm and attitude may be arise from the educational degree and gender of business managers become important. So, in this study; survey method was applied to business managers who be active in İstanbul and whose core competence is design and advertising. As a result; it has been understood that education degree and gender variables create meaningly differences on innovative strategies. From this point of view, when determining innovative strategies, highly educated managers are more timid; women managers need some condition for in order not to be excluded. These results and evaluations bring to mind questions about highly educated managers having small business may be alienation from business goals and objectives, women managers may face glass ceiling syndrome. In this context; suggestions have been submitted to improve the business managers’s knowledge and skills about especially reading of systems correctly. In accordance with these suggestions; good ideas are presented for departments and programs providing administrative education.

Anahtar Kelimeler

Innovation, , Innovation Management, Demographic Variables

Kaynakça

• Amabile, T. M. (1988). A model of creativity and innovation in organizations. Research on organizational behavior, 10, 123-167.
• Antoncic, B. ve Hisrich, R. D. (2001). Intrapreneurship: construct refinement and cross-cultural validation. Journal of Business Venturing, 16, 495-527.
• Benmayor, G. (2017, Kasım 10). UNESCO İstanbul’u ‘tasarım şehri’ seçti. Erişim Adresi https://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/gila-benmayor/unesco-istanbulu-tasarim-sehri-secti-40640043.
• Buekens, W. (2014). Fostering intrapreneurship: the challenge for a new game leadership. Procedia Economics and Finance, 16, 580-586.
• Bülbül, T. (2012). Okullarda yenilik yönetimi ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Educational Sciences: Theory & Practice, 12 (1), 157 175.
• Damanpour, F. (1996). Organizational complexity and innovation: developing and testing multiple contingenc models. Management Science, 42 (5), 693-716.
• Gündoğdu, M. Ç. (2012). Re-thinking entrepreneurship, intrapreneurship, and innovation: a multi-concept perspective. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 41, 296-303.
• Kuczmarski, T. D. (1996). What is innovation? The art of welcoming risk?. Journal of Cunsomer Marketing, 13 (5), 7-11.
• MacCrimmon, K. R. ve Wehrung, D. A. (1990). Characteristics of risk taking executives, Management Science, 36 (4), 422-435.
• McAdam, R. ve McClelland, J. (2002). Individual and team-based idea generation within innovation management: organisational and research agendas. European Journal of Innovation Management, 5 (2), 86-97.
• Menzel, H. C., Aaltio, I. ve Ulijn, J. M. (2007), “On the way to creativity: engineers as intrapreneurs in organizations”, Technovation, 27, 732-743.
• Naktiyok, A. (2004). İç Girişimcilik (1. Baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
• Naktiyok, A., Timuroğlu, M. K. ve Karabey, C. N. (2009). Stratejik Bilinç-İşletmelerin Stratejik Bilinç Düzeylerinin İncelenmesi (1. Baskı). Ankara: İmaj Yayınevi.
• Parker, S. C. (2011). Intrapreneurship or entrepreneurship?. Journal of Business Venturing, 26, 19-34.
• Pisapia, J., Reyes-Guerra, D. ve Coukos-Semmel, E. (2005). Developing the leader’s strategic mindset: establishing the measures. Leadership Review, 5, 41-67.
• Vereshchagina, G. ve Hopenhayn, H. A. (2009), Risk taking by entrepreneurs. The American Economic Review, 99 (5), 1808-1830.