Siyasal Bir İletişim Aracı Olarak Canvassing: Türkiye'de Refah Partisi'nin Canvassing Kullanımı Üzerine Bir Çalışma

Yıl 2024, , 363 - 383, 30.01.2024

Mustafa Burak Çelebi

https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.1352644

Öz

Siyasal iletişim ve propaganda yöntemlerinden birisi canvassing uygulamasıdır. Canvassing en kısa tanımıyla yüzyüze oy toplama faaliyetidir. Siyasal parti ve liderlerin seçim kampanyalarında kullandığı canvassing uygulamasına yönelik saha araştırmalarına dayanan akademik çalışmalara ABD’de sıkça rastlanmaktadır. Türkiye’de ise canvassingin seçmen davranışı üzerindeki etkilerini incelemeye yönelik bu türden çalışmalar yok denecek kadar azdır. Söz konusu saha araştırmalarına yönelik çalışmalara konu olmasa da Türkiye’de 1990’lı yıllarda özellikle kapı kapı canvassing uygulamasını başarılı bir şekilde uygulayan en önemli siyasal partinin Refah Partisi (RP) olduğunu söylemek mümkündür. RP’li gönüllülerin canvassing konusunda göstermiş olduğu olağanüstü performans partinin iktidara gelmesine büyük katkı sağlamıştır. Çalışmada, siyasal partiler için önemli bir siyasal iletişim yöntemi olan canvassing uygulamasına yer verilerek başarılı canvassing uygulamasıyla iktidara gelen RP gönüllülerinin canvassing faaliyetleri inceleme konusu yapılacaktır. Siyasal iletişim ve canvassing konusuyla ilgili literatürde öne çıkan çalışmaların derlenmesiyle ortaya çıkan bu çalışma, tarihsel ve nitel bir yöntemle hazırlanmıştır

Anahtar Kelimeler

Siyasal İletişim, Siyasal Propaganda, Seçim Kampanyaları, Canvassing, Refah Partisi.

Canvassing As A Political Communication Tool: A Study On Canvassing And Its Use By The Refah Party (RP) In Türkiye

Öz

Canvassing has been one of the tools for political communication and propaganda. As its name indicates, canvassing means to get votes from voters by using different tools. Political parties conduct various face-to-face communication activities for voters either to encourage them to participate politically or to make them support their own political ideologies. It is believed that various academic studies have been conducted about different canvassing tools that political parties and leaders use in the USA. However, we might say that the number of studies on the effects of canvassing on voters in Turkey is few. Although, it’s not evaluated as a subject, we could say that in the early 1990s the most successful political party to use canvassing tools effectively and successfully was the Refah Partisi (RP). Devoted canvassing efforts of the volunteers of the party contributed to the accession to power of the party. This study depends on the compilation of leading studies on political communication and canvassing in the literature and it uses historical and qualitative methods.

Anahtar Kelimeler

Political Communication, Political Propaganda, Electoral Campaigns, Canvassing, the Welfare Party (Refah Partisi).

Kaynakça

• Anık, C. (2016). Siyasal İkna. Ankara: Vadi Yayınları.
• Arat, Y. (2005). Rethinking Islam and Liberal Democracy: Islamist Women in Turkish Politics. Albany/New York: State University of New York Press.
• Aziz, A. (2014). Siyasal İletişim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Baykal, Ö. (2017). Türk Siyasetinde Refah Partisi Deneyimi: Gelenek, İdeoloji ve Politika. Doktora Tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Bergan, D. E., Gerber, A. S., Green, D. P., & Panagopoulos, C. (2005). Grassroots Mobilization and Voter Turnout in 2004. Public Opinion Quarterly, 69(5), 760-777.
• Bhatti, Y., Dahlgaard, J. O., Hansen, J. H., & Hansen, K. M. (2016). Is Door-to-Door Canvassing Effective in Europe? Evidence from a Meta-study across Six European Countries. British Journal of Political Science, 49(1), 279-290.
• Bilir, M. R. (2011). Türkiye’de Genel ve Yerel Seçimlerin Siyasal İletişim ve Propaganda Yöntemleri Açısından İncelenmesi (1995-2002). Yüksek Lisans Tezi. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Muğla.
• Çakır, R. (1994). Ne şeriat ne demokrasi: Refah Partisini anlamak (1. basım). Siyahbeyaz, Metis Güncel.
• Çavuşoğlu, H., & Pekkaya, M. (2015). Siyasal Propaganda Araçlarının Seçmen Tercihine Etkisi: Zonguldak Örneği. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(3), 91-115.
• Çelebi, M. B. (2021). Milli Görüş Hareketi’nin Siyasal Partileri ve Değişim: Milli Selamet Partisi ve Refah Partisi Üzerine Bir İnceleme. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
• Demir, M. İ. (2018). Siyasal İletişim: Kavramsal Bir Derleme. Uluslararası Sanat Kültür ve İletişim Dergisi, 1(1), 79-104.
• Doğan, A. (2017). Türkiye’de Siyasal İletişim ve Siyasal Davranış. Ankara: Nobel Yayınları.
• Ekinci, N. (2014). Siyasal İletişim Çalışmalarında Kapsam ve Yaklaşım Sorunsalı. İletişim ve Diplomasi, 4, 5-24.
• Eligür, B. (2010). The Mobilization of Political Islam in Turkey. New York: Cambridge University Press.
• Eraslan, M. C., & Durur, E. K. (2018). Siyasal İletişim ve Medya Bağlamında Siyasal Reklam ve Propaganda (Kavramsal Bir Değerlendirme). Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(2), 193-204.
• Erer, Ş. M. (2012). Siyasal Kampanyalarda Kişilerarası İletişim Yöntemi Olan “Yüz Yüze Oy Toplama (Door to Door Canvassing)” ve Seçmen Üzerindeki Etkisi: AKP Örneği. Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Gerber, A. S., & Green, D. P. (2000). The Effects of Canvassing, Telephone Calls, and Direct Mail on Voter Turnout: A Field Experiment. The American Political Science Review, 94(3), 653-663.
• Gerber, A. S., & Green, D. P. (2001). Do Phone Calls Increase Voter Turnout? A Field Experiment. The Public Opinion Quarterly, 65(1), 75-85.
• Gerber, A. S., & Green, D. P. (2005). Do Phone Calls Increase Voter Turnout? An Update. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 601, 142-154.
• Green, D. P., & Gerber, A. S. (2004). Get Out the Vote: How to Increase Voter Turnout. Washington D. C.: Brookings Institution Press.
• Green, D. P., Gerber, A. S., & Nickerson, D. W. (2003). Getting Out the Vote in Local Elections: Results from Six Door-to-Door Canvassing Experiments. The Journal of Politics, 65(4), 1083-1096.
• Gürel, T. (2007). Türk Siyasi Tarihinde Muhafazarlık Kimliği ve AKP Örneği İncelemesi. Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Güven, S. (2017). Siyasal İletişim Sürecinin Dönüşümü, Siyasal Katılım ve İletişim Teknolojileri. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication, 7(2), 175-191.
• Kalender, A. (2005). Siyasal İletişim: Seçmenler ve İkna Stratejileri. Konya: Çizgi Kitabevi.
• Kalender, A. (2007). Siyasal İletişim Tekniği Olarak Canvassing ve Seçmen Davranışı Üzerindeki Etkileri. Selçuk İletişim, 5(1), 144-155.
• Örs, E. (2019). Siyasal İletişim Sürecinde Necmettin Erbakan Örneği. Yüksek Lisans Tezi. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kocaeli.
• Özbudun, E. (2006). From Political Islam to Conservative Democracy: The Case of the Justice and Development Party in Turkey. South European Society and Politics, 11(3-4), 543-557.
• Perloff, R. M. (2018). The Dynamics of Political Communication: Media and Politics in a Digital Age. New York: Routledge.
• Sheinkopf, K. G., Atkin, C. K., & Bowen, L. (1972). The Functions of Political Advertising for Campaign Organizations. Journal of Marketing Research, 9(4), 401-405.
• Taşmurat, T. (2019). Siyasal İletişim Süreci ve Siyasal Mesaj Stratejileri. Nosyon: Uluslararası Toplum ve Kültür Çalışmaları Dergisi, 2, 64-79.
• Tunca, E. A. (2019). İletişim Perspektifinden Siyasal İletişim ve Seçim Kampanyaları. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 8(4), 2785-2809.
• TÜİK. Milletvekili Genel Seçimleri 1923-2011, Yayın No: 3685. (2012).
• Woodward, G. C., & Denton, R. E. (2014). Persuasion and Influence in American Life. Long Grove, Illinos: Waveland Press.
• Yeşilada, B. A. (2002). The Virtue Party. İçinde Rubin Barry and Heper Metin (Ed.), Political Parties in Turkey. (ss. 62-82). London: Frank Cass and Company Limited.