Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

İran’da Basının Doğuşu ve Gazeteler

Yıl 2019, , 975 - 994, 22.07.2019
https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.537079

Öz

İran’da basın ülkenin farklı bölgelerinde yaşayan halkı toplumsal, siyasal, ekonomik
ve kültürel konularda önemli derecede bilgilendirmiş ve etkilemiştir. Basının
gelişimi özellikle Meşrutiyet’in ilanının ardından farklı karakteristik özelliklere
bürünmüştür.
Bu çalışmada matbaanın İran’a getirilmesinin ardından ülkede basın yayın hayatının
gelişimi konu edinilerek, farklı dönemlerde yayımlanmaya başlayan ilk gazeteler
sıralanmıştır. Kaçar dönemi, Meşrutiyet dönemi ve Birinci Pehlevi (Rıza Şah Pehlevi)
dönemi olmak üzere üç başlık altında gazetecilik faaliyetleri incelenmiştir.
Kaçar döneminde ilk gazetenin yayınlandığı süreçte ülkedeki siyasi atmosferin
nasıl olduğu, gazetelerin işlevlerinin neler olduğu ortaya konulmaya çalışılmıştır.
Söz konusu gazetelerin rejim ile ilişkisi, sonraki dönemde meşrutiyete yaklaşımları,
yayınlanma süreleri, hangi meseleleri kendilerine konu edindikleri araştırılmıştır.
Gazetelerin özellikle meşrutiyete zemin hazırlayacak yayınları dikkate alınarak,
bu tutumun hangi yöneticilerce olumlu/ olumsuz karşılandığı, basına yönelik
engellemeler ve kısıtlamalar ortaya konulmuştur.
Meşrutiyet’ten sonraki dönemde özellikle Rıza Şah’ın yönetimi ele geçirmesinin
ardından bazı gazeteler, ürettikleri söylemler aracılığı ile yönetime meşruluk
kazandıran bir rol üstlenmiştir. İkinci Dünya Savaşı yıllarında ise İran basını üzerinde
İngiliz ve Rus siyasetinin etkisi hissedilmiştir. Sağ ve sol kesim olarak iki grup altında
değerlendirilebilen basın organlarının dönemin hükümetlerine yönelik tutumları
karşısında her iki kesimin yayınlarına da son verildiği görülmektedir. 

Kaynakça

  • Ademiyet, F. (1984). İdeolojiye Neyzete Meşrutiyet. Tahran: Neş’re Peyam.
  • Ahmed, C. A. (2000). Batılılaşma Hastalığı. (F. Altun, Çev.) İstanbul: Yöneliş.
  • Braun, E. (1963). Tarikhe Metbuat ve Edebiyate İran Der Dovreye Meşrutiyet. (M. Abbasi, Çev.) Tahran: Neş’re Elm.
  • Braun, E., & Terbiyet, M. A. (1963). Tarikh Matbuat ve Edebiyat İran. (R. Salezade, Çev.) Tahran: Neşre Mehrefet. http://www.iichs.org/archived/nosakh/adamiyat. html adresinden alındı
  • Cemiyeti, İ. T. (2019, 1 28). İran Meşrutiyet Devrimi. İnciraltı Tarih Cemiyeti: http:// inciraltitarih.com/iran-mesrutiyet-devrimi/ adresinden alındı
  • Cottam, R. W. (2017). Nasyonalizm Der İran. (A. Tedeyyun, Çev.) Tahran: Enteşarat’e Kevir.
  • Dilek, K. (2007). İran’da Meşrutiyet Hareketi ve Dönemin Siyasi Gelişmeleri. Akademik Ortadoğu, 51.
  • Ensari, M. (2000). Şeyh Fezlullah Nuri ve Meşrutiyet. Tahran: Emir Kebir.
  • Ensari, M. M. (2012). Metbuate Rıza Khani Ter’eh Endişeye İranşehri ve Meşruiyetsazi Beraye Hokomete Pehlevi. Feslnameye Resane(3), 118-122.
  • Eskerkiya, A. (2002). Veziyete Ruznamehaye Payitekht Piş Ez Meşrutiyet. Gencineye Esnad, 26-31.
  • Ferdust, H. (2014). Zuhur ve Sugute Pehlevi. Tahran: Enteşarate Mutalahat ve Pejoyeşhaye Siyasi.
  • Gazizade, A. A. (1999). Canbakhtegane Ruznamenegar. Tahran: Neşr’e Camehe İranian.
  • Girgin, A. (2009). Türkiye’de Yerel Basın. İstanbul: Der Yayınları.
  • Hadi, T. (1975, 6 28). “Serneveşt Ruznameha ve Ruznamenegaran Der Dovrane Pehlevi Evvel”. 10 05, 2018 tarihinde haadi.ir: http://www.haadi.ir/News-528/ adresinden alındı
  • İran, M. N. (2015). Agayi Bekhşiye Metbuate Siyasiye Esre Gacar ve Nekhşe An Der Engelabe Meşrutiye. Feslnameye Ulume Siyasi, 49-70.
  • İttilahat, M. B. (1999). Metbuate Esre Pehlevi. Metbuate Esre Pehlevi, 6. Tahran, Tahran, İran: Merkeze Berresiye Esnade Ruznameye İttilahat.
  • Karacan, O. (2013). 1906 İran Meşrutiyeti. 1906 İran Meşrutiyeti, 139. Malatya.
  • Kerimiyan, A. (1999). Mirza Salih Şirazi ve Kağez’i Akhbar. Gencine’ye Esnad, 5-8.
  • Kesrevi, A. (2000). Tarikhe Meşrute İran. Tahran: Emir Kebir.
  • Kharabi, F. (2008). Tenz Der Metbuate Dovreye Agazine Meşrutiyet. Tahran: Enteşarate Nameye Ferhangistan.
  • Kiyanfer, C. (2009). Metbuat’e Dovleti’ye İran Der Esre Gacar. Tahran: Peyam’e Beharistan.
  • Mecidi, H. (2017, Temmuz). Berresiye Karkerd ve Tesirgozariye Ruznamehaye Esre Gacar. Ruzmaneye İran Vijeye Meşrutiyet, 145-182.
  • Mekhsudi, M., & vd. (2002). Tevulate Siyasi İçtimaiye İran. Tahran: Rozene.
  • Mesudniya, H. (2013). Baztabe Tevulate Siyasi ve İçtimaiye Dovreye Pehleviye Evvel Der Romanhaye Tarikhi ve İçtimayi in Dovre. Pejoyeşnameye Tarikhe İçtimai ve İktisadi, 79-96.
  • Mutekidi, R. (2002). Sansor Der Metbuate Esre Pehleviye Evvel. Gencineye Esnad, 106-110.
  • Nuhoğlu, G. (2012). İkinci Dünya Harbi Sonuna Kadar İran Basını Ve Mecelle-İ Rûzigâr-ı Nev. Şarkiyat Mecmuası (21), 81-110.
  • Pervin, N. (2000). Tarikhe Ruznamenegariye İraniyan ve Diger Parsi Nevisan (Cilt 1). Tahran: Enteşarate Merkeze Neş’re Daneşgahi.
  • Rabino, H. L. (2002). Ruznamehaye İran: Ez Agaz Ta Sale 1329. (C. Khumamizade, Çev.) Tahran: Enteşarate İttilahat.
  • Resulof, R. (2010). Nahostinha-ı Tarih-ı Ruzname Negari-i İran. Tahran: Camieşenasan.
  • Resulof, R. (2014). Ruhulkuds; Entegaditerin Ruznameye Dovreye Meşrute Der İran. Feslnameye Esnad (3), 70-88.
  • Resulof, R., & Rasikh, K. (2018). Nekhşe Siyasi İçtimaiye Metbuat Der Engelabe Meşrutiyet Ba Ruyekerde Tehlile Mehtevaye Sermagalehaye Ruznamehaye Ruhulkuds ve Suri İsrafil . Feslnameye Encumene İraniye Mutalahate Ferhengi ve İrtibatat, 13-34.
  • Rigiderakhshan, M. (2011). Berresiye Tetbigiye Zeminhaye Siyasiye Buruze Engelabe Meşrute ve Engelabe Eslami. Tahran: Daneşgahe Tahran Merkezi.
  • Ruhani, A. R. (1999). Esnadi Derbareye Veziyete Metbuat Der Esre Rıza Khan. Gencineye Esnad, 102-123.
  • Semihi, M. (2018). Neberde Godret Der İran. Tahran: Neşre Ney.
  • Şebesteri, B. C. (2010). Deramedi Ber Sakhte Metbuatiye Engelabe Meşrutiyet. Mecelleye Amuze(6), 135-170.
  • Tabani, H. (2003). Feryade Ruşenfikran. Tebriz: Enteşarate Periver.
  • Tulabi, T. (2017). Suruş’e Estanbul Piş Deramedi Ber Ruznamenegariye Milligereyane ve Teceddutkha. Pejoeşhaye İranşenasi(2), 99.
  • Tuluyi, M. (1994). Bazigerane Esre Pehlevi, Tahran (Cilt 2). Tahran: Neşr’e Elm.
  • Yarşater, İ. (2004). Engelbe Meşrutiyet. (P. Metin, Çev.) Tahran: Emir Kebir.
  • Yazıcı, T. (2003). Fars Edebiyatı, TDV İslâm Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı, 28.Cilt, 125-127.
  • Zerrinkub, A. (2006). Ruzegaran (Tarikhe İran Ez Agaz Ta Sugut Pehlevi). Tahran: Sokhen.

Rising the Press and Newspapers in Iran

Yıl 2019, , 975 - 994, 22.07.2019
https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.537079

Öz

In Iran, the press has informed and influenced the people living in different regions
of the country on social, political, economic and cultural issues. The development of
the press, especially after the declaration of the Constitutional Monarchy, has taken
on different characteristics.
In this study, the first newspapers that were published in different periods were
listed in the country after the printing press was brought to Iran. Journalism activities
were examined under three headings: Qajar period, Constitutional Monarchy period
and Pahlavi period (Reza Shah Pahlavi).
In the period when the first newspaper was published during the Qajar period,
the political atmosphere in the country and the functions of the newspapers were
tried to be revealed. The relationship of the newspapers in question with the
regime, the approaches to the constitutionalism in the next period, the duration of
publication, the issues that have been investigated. Considering the publications
of the newspapers which will prepare the ground for the constitutional monarchy,
the managers of these attitudes are treated positively/negatively, the pressures and
restrictions have been put forward.
After the Constitutional Monarchy period, especially after receiving the administration
of Reza Shah, some newspapers, through the discourses they have produced a role
that gives the administration legitimacy. During the Second World War, the influence
of British and Russian politics was felt on the Iranian press. Right and left sections
of the media groups that can be evaluated under two groups against the attitudes of
the governments of the period against the end of the publication of the two sectors
are seen.

Kaynakça

  • Ademiyet, F. (1984). İdeolojiye Neyzete Meşrutiyet. Tahran: Neş’re Peyam.
  • Ahmed, C. A. (2000). Batılılaşma Hastalığı. (F. Altun, Çev.) İstanbul: Yöneliş.
  • Braun, E. (1963). Tarikhe Metbuat ve Edebiyate İran Der Dovreye Meşrutiyet. (M. Abbasi, Çev.) Tahran: Neş’re Elm.
  • Braun, E., & Terbiyet, M. A. (1963). Tarikh Matbuat ve Edebiyat İran. (R. Salezade, Çev.) Tahran: Neşre Mehrefet. http://www.iichs.org/archived/nosakh/adamiyat. html adresinden alındı
  • Cemiyeti, İ. T. (2019, 1 28). İran Meşrutiyet Devrimi. İnciraltı Tarih Cemiyeti: http:// inciraltitarih.com/iran-mesrutiyet-devrimi/ adresinden alındı
  • Cottam, R. W. (2017). Nasyonalizm Der İran. (A. Tedeyyun, Çev.) Tahran: Enteşarat’e Kevir.
  • Dilek, K. (2007). İran’da Meşrutiyet Hareketi ve Dönemin Siyasi Gelişmeleri. Akademik Ortadoğu, 51.
  • Ensari, M. (2000). Şeyh Fezlullah Nuri ve Meşrutiyet. Tahran: Emir Kebir.
  • Ensari, M. M. (2012). Metbuate Rıza Khani Ter’eh Endişeye İranşehri ve Meşruiyetsazi Beraye Hokomete Pehlevi. Feslnameye Resane(3), 118-122.
  • Eskerkiya, A. (2002). Veziyete Ruznamehaye Payitekht Piş Ez Meşrutiyet. Gencineye Esnad, 26-31.
  • Ferdust, H. (2014). Zuhur ve Sugute Pehlevi. Tahran: Enteşarate Mutalahat ve Pejoyeşhaye Siyasi.
  • Gazizade, A. A. (1999). Canbakhtegane Ruznamenegar. Tahran: Neşr’e Camehe İranian.
  • Girgin, A. (2009). Türkiye’de Yerel Basın. İstanbul: Der Yayınları.
  • Hadi, T. (1975, 6 28). “Serneveşt Ruznameha ve Ruznamenegaran Der Dovrane Pehlevi Evvel”. 10 05, 2018 tarihinde haadi.ir: http://www.haadi.ir/News-528/ adresinden alındı
  • İran, M. N. (2015). Agayi Bekhşiye Metbuate Siyasiye Esre Gacar ve Nekhşe An Der Engelabe Meşrutiye. Feslnameye Ulume Siyasi, 49-70.
  • İttilahat, M. B. (1999). Metbuate Esre Pehlevi. Metbuate Esre Pehlevi, 6. Tahran, Tahran, İran: Merkeze Berresiye Esnade Ruznameye İttilahat.
  • Karacan, O. (2013). 1906 İran Meşrutiyeti. 1906 İran Meşrutiyeti, 139. Malatya.
  • Kerimiyan, A. (1999). Mirza Salih Şirazi ve Kağez’i Akhbar. Gencine’ye Esnad, 5-8.
  • Kesrevi, A. (2000). Tarikhe Meşrute İran. Tahran: Emir Kebir.
  • Kharabi, F. (2008). Tenz Der Metbuate Dovreye Agazine Meşrutiyet. Tahran: Enteşarate Nameye Ferhangistan.
  • Kiyanfer, C. (2009). Metbuat’e Dovleti’ye İran Der Esre Gacar. Tahran: Peyam’e Beharistan.
  • Mecidi, H. (2017, Temmuz). Berresiye Karkerd ve Tesirgozariye Ruznamehaye Esre Gacar. Ruzmaneye İran Vijeye Meşrutiyet, 145-182.
  • Mekhsudi, M., & vd. (2002). Tevulate Siyasi İçtimaiye İran. Tahran: Rozene.
  • Mesudniya, H. (2013). Baztabe Tevulate Siyasi ve İçtimaiye Dovreye Pehleviye Evvel Der Romanhaye Tarikhi ve İçtimayi in Dovre. Pejoyeşnameye Tarikhe İçtimai ve İktisadi, 79-96.
  • Mutekidi, R. (2002). Sansor Der Metbuate Esre Pehleviye Evvel. Gencineye Esnad, 106-110.
  • Nuhoğlu, G. (2012). İkinci Dünya Harbi Sonuna Kadar İran Basını Ve Mecelle-İ Rûzigâr-ı Nev. Şarkiyat Mecmuası (21), 81-110.
  • Pervin, N. (2000). Tarikhe Ruznamenegariye İraniyan ve Diger Parsi Nevisan (Cilt 1). Tahran: Enteşarate Merkeze Neş’re Daneşgahi.
  • Rabino, H. L. (2002). Ruznamehaye İran: Ez Agaz Ta Sale 1329. (C. Khumamizade, Çev.) Tahran: Enteşarate İttilahat.
  • Resulof, R. (2010). Nahostinha-ı Tarih-ı Ruzname Negari-i İran. Tahran: Camieşenasan.
  • Resulof, R. (2014). Ruhulkuds; Entegaditerin Ruznameye Dovreye Meşrute Der İran. Feslnameye Esnad (3), 70-88.
  • Resulof, R., & Rasikh, K. (2018). Nekhşe Siyasi İçtimaiye Metbuat Der Engelabe Meşrutiyet Ba Ruyekerde Tehlile Mehtevaye Sermagalehaye Ruznamehaye Ruhulkuds ve Suri İsrafil . Feslnameye Encumene İraniye Mutalahate Ferhengi ve İrtibatat, 13-34.
  • Rigiderakhshan, M. (2011). Berresiye Tetbigiye Zeminhaye Siyasiye Buruze Engelabe Meşrute ve Engelabe Eslami. Tahran: Daneşgahe Tahran Merkezi.
  • Ruhani, A. R. (1999). Esnadi Derbareye Veziyete Metbuat Der Esre Rıza Khan. Gencineye Esnad, 102-123.
  • Semihi, M. (2018). Neberde Godret Der İran. Tahran: Neşre Ney.
  • Şebesteri, B. C. (2010). Deramedi Ber Sakhte Metbuatiye Engelabe Meşrutiyet. Mecelleye Amuze(6), 135-170.
  • Tabani, H. (2003). Feryade Ruşenfikran. Tebriz: Enteşarate Periver.
  • Tulabi, T. (2017). Suruş’e Estanbul Piş Deramedi Ber Ruznamenegariye Milligereyane ve Teceddutkha. Pejoeşhaye İranşenasi(2), 99.
  • Tuluyi, M. (1994). Bazigerane Esre Pehlevi, Tahran (Cilt 2). Tahran: Neşr’e Elm.
  • Yarşater, İ. (2004). Engelbe Meşrutiyet. (P. Metin, Çev.) Tahran: Emir Kebir.
  • Yazıcı, T. (2003). Fars Edebiyatı, TDV İslâm Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı, 28.Cilt, 125-127.
  • Zerrinkub, A. (2006). Ruzegaran (Tarikhe İran Ez Agaz Ta Sugut Pehlevi). Tahran: Sokhen.
Toplam 41 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Türkçe Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Hülya Özkan 0000-0003-4827-664X

Mohammad Rigiderakhshan 0000-0003-1495-6284

Yayımlanma Tarihi 22 Temmuz 2019
Gönderilme Tarihi 7 Mart 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019

Kaynak Göster

APA Özkan, H., & Rigiderakhshan, M. (2019). İran’da Basının Doğuşu ve Gazeteler. Erciyes İletişim Dergisi, 6(2), 975-994. https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.537079