The Review of the AK Party’s Political Communication Studies on the Newspapers in the Context of Americanization of Political Communication

Yıl 2020, , 679 - 702, 24.01.2020

Ahmet Öztekin

https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.660181

Cited By: 1

Öz

In this study, the Americanization of political communication is analysed within the framework of the
phenomenon of Americanization, which started with the presentation of the USA as an ideal example
in every field and increased with globalization. The phenomenon of the Americanization of political
communication, which started to be seen in the European election campaigns in the 1960s and
continues to increase today, given that this phenomenon causes American style a similarity throughout
the world and that the assumption that when Turkey is also affected by this analogy, an analysis was
performed on the reflection of the Ak Party’s political communication efforts to the newspapers, in the
context of the Americanization of political communication.
The reflections of Ak Party’s 2002, 2007 and 2011 general election campaigns on newspapers were
analyzed in this study. As representing the printed press, the first three newspapers were chosen as
samples for each election period. Accordingly; it was taken as a sample; Hürriyet, Posta and Sabah
newspapers between 18 September 2002 and 2 November 2002 in the 2002 election; Hürriyet,
Posta and Star newspapers, between 7 July 2007 and 21 July 2007, in the 2007 election; Hürriyet,
Posta and Zaman newspapers, between 28 May 2011 and 11 June 2011, in the 2011 election. In the
evaluation, all of the news reports, columns, articles, interviews, conversations and photo writings in
the newspapers were included.
For the purposes of the study, the keywords of ‘Ak Party’ and ‘election’ texts which used together
were searched in the selected newspapers. At the end of the search, a total of 1045 texts were
identified, which consisted of ‘Ak Party’ and ‘election’ keywords, and the analysis was performed on
these 1045 texts. The data obtained as a result of the analysis were evaluated under the headings of
professionalization, scientificization, personalization, mediaisation, mass parties and depoliticization,
which were determined as the criteria in the Americanization of political communication.
Because of the investigations of newspaper texts; content analysis and discourse analysis were
chosen as the methods of the study. The data obtained from the newspaper texts as a result of the
analysis were explained with a quantitative and qualitative interpretation within the framework of the
Americanization of political communication. As a result of the analyses and evaluations, it was seen
that all of the criteria that showed Americanization in political communication existed in Ak Party’s
political communication campaigns and these were reflected in the newspaper texts.

Anahtar Kelimeler

Political Communication, Americanization of the Political Communication, Ak Party, 2002 General Election, 2007 General Election, 2011 General Election

Siyasal İletişimin Amerikanlaşması Bağlamında Ak Parti’nin Siyasal İletişim Çalışmalarının Gazeteler Üzerinden İncelenmesi

Öz

Bu çalışmada, ABD’nin her alanda ideal bir örnek olarak sunulmasıyla başlayan ve küreselleşmeyle
artan Amerikanlaşma olgusu çerçevesinde, siyasal iletişimin Amerikanlaşması ele alınmıştır.
1960’larda Avrupa’daki seçim kampanyalarında görülmeye başlanan ve günümüzde de artarak
devam eden siyasal iletişimin Amerikanlaşması olgusunun, dünya genelinde Amerikanvari bir
benzeşmeye neden olduğu ve Türkiye’nin de bu benzeşmeden etkilendiği varsayımından hareketle,
siyasal iletişimin Amerikanlaşması bağlamında Ak Parti’nin siyasal iletişim çalışmalarının gazetelere
yansıması üzerinden bir incelenme yapılmıştır.
Çalışmada, Ak Parti’nin 2002, 2007 ve 2011 genel seçim kampanyalarının gazetelere yansımaları
siyasal iletişimin Amerikanlaşması bağlamında değerlendirilmiştir. Yazılı basını temsilen her seçim
dönemi için tirajlarına göre ilk üç gazete örneklem olarak seçilmiştir. Buna göre 2002 seçiminde
Hürriyet, Posta ve Sabah gazeteleri 18 Eylül 2002 - 2 Kasım 2002 tarihleri arasında, 2007 seçiminde
Hürriyet, Posta ve Star gazeteleri 7 Temmuz 2007 - 21 Temmuz 2007 tarihleri arasında, 2011
seçiminde de Hürriyet, Posta ve Zaman gazeteleri 28 Mayıs 2011 - 11 Haziran 2011 tarihleri arası
örneklem olarak alınmıştır. Gazetelerdeki haber metinleri, köşe yazıları, makaleler, söyleşiler,
röportajlar, fotoğraf yazıları vs. tüm metinler değerlendirmeye dahil edilmiştir.
Çalışmanın amaçları doğrultusunda belirlenen ‘Ak Parti’ ve ‘seçim’ anahtar kelimelerinin birlikte
geçtiği metinler, örneklem olarak seçilen gazeteler içinde aranmıştır. Yapılan araştırma sonucunda
‘Ak Parti’ ve ‘seçim’ anahtar kelimelerinin birlikte geçtiği toplam 1045 metin tespit edilerek,
inceleme bu 1045 metin üzerinden gerçekleştirilmiştir. Analiz sonucu elde edilen veriler, siyasal
iletişimin Amerikanlaşmasındaki kriterler olarak belirlenen profesyonelleştirilme, bilimselleştirilme,
kişiselleştirilme, medyatikleştirilme, kitle partileri ve depolitizasyon ana başlıkları altında
değerlendirilmiştir.
Gazete metinlerinin incelenmesi sebebiyle içerik analizi ve söylem analizi çalışmanın yöntemleri
olarak seçilmiştir. Analiz sonucu gazete metinlerinden elde edilen veriler, siyasal iletişimin
Amerikanlaşması çerçevesinde niceliksel ve niteliksel bir yorumlama ile açıklanmıştır. Yapılan
inceleme ve değerlendirmeler sonucunda Ak Parti’nin siyasal iletişim kampanyalarında siyasal
iletişimdeki Amerikanlaşmayı gösteren kriterlerin tamamının mevcut olduğu ve bunların gazete
metinlerine yansıdığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Siyasal iletişim, Siyasal iletişimin Amerikanlaşması, Ak Parti, 2002 Genel Seçimi, 2007 Genel Seçimi, 2011 Genel Seçimi

Kaynakça

• Akdoğan, Y. (1995). Görsel İktidar. İstanbul: İnsan Yayınları.
• Ansolabehere, S. and Iyengar, S. (1997). Going Negative: How Political Advertisements Shrink & Polarize the Electroate. USA: The Free Press. Aziz, A. (2007). Siyasal İletişim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Baudrillard, J. (1996). Amerika (Çev. Yaşar Avunç). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Beck, U. (1999). Siyasallığın İcadı (Çev. Nihat Ülner). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Blumler, G. J. and Kavanagh, D. (1999). The Third Age of Political Communication: Influences and Features. Political Communication, 16(3), 209-230. Routledge.
• Buchanan, I. B. (2005). Mediated Electoral Democracy: Campaigns, Incentives, and Reform. Lance W. Bennett, Robert M. Entman (Ed.), Mediated Politics: Communication in the Future of Democracy içinde (pp. 363-379). New York: Cambridge University Press.
• Damlapınar, Z. (2005). İktidar ve Kitle İletişim Araçları Üzerinden Rıza Üretimi. Zülfikar Damlapınar (Ed.), Medya ve Siyaset İlişkileri Üzerine içinde (s.115-140). Ankara: Turhan Kitabevi.
• Dursun, D. (2004). Siyaset Bilimi (2.b.). İstanbul: Beta Yayınları.
• Duverger, M. (1964). Politikaya Giriş (Çev. Samih Tiryakioğlu). İstanbul: Varlık Yayınları.
• Encabo, N. M. (2002). Gazetecilik Etiği ve Demokrasi (Çev. Ümit Hüsrev Yolsal). Süleyman İrvan (Der.), Medya Kültür Siyaset içinde (s. 443-464). Ankara: Alp Yayınevi, 2.b.
• Esser, F., Reinemann, C., and Fan, D, (2000). Spin Doctoring in British and German Election Campaigns: How the Press is Being Confronted with a New Quality of Political PR. Europen Journal of Communication, 15(2), 209-239.
• Graber, A. D. and Smith, M. J. (2006). Political Communication Faces the 21st Century. Journal of Communication, 55 (3) 479-507.
• Hallin, C. D. and Mancini, P. (2004). Americanization, Globalization and Secularization: Understanding the Convergence of Media Systems and Political Communication.
• Frank Esser, Barbara Pfetsch (Ed.), Comparing Political Communication: Theories, Cases and Challenges içinde (pp. 25-44). USA: Cambridge University Press.
• Holtz-Bacha, Christina (2002). Professionalizm of Political Communication. Journal of Political Marketing, 1(4), 23-37.
• Işık, M. (2005). Türkiye’deki İletişim Sisteminin Medya Siyaset İlişkilerine Yansımaları. Zülfikar Damlapınar (Ed.), Medya ve Siyaset İlişkileri Üzerine içinde (s. 77-91). Ankara: Turhan Kitabevi.
• Kışlalı, A. T. (1997). Siyaset Bilimi (6.b.). Ankara: İmge Kitabevi.
• Köker, E. ve Kejanlıoğlu, B. (2004). 2002 Seçim Kampanyalarında Ulusal Basın. İletişim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 41-72.
• Lilleker, G. D. (2006). Key Concepts in Political Communication, London: Sage Publications.
• Mattelart, A. (1995). Beyin İğfal Şebekesi (Çev. Işın Gürbüz). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• McNair, B. (2003). An Introduction to Political Communication (3th ed.). New York: Routledge.
• Meyer, T. ve Hinchman, L. (2002). Medya Demokrasisi: Medya Siyaseti Nasıl Sömürgeleştirir (Çev. Ahmet Fethi). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Mutlu, E. (2004). İletişim Sözlüğü (4.b.). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Negrine, R. and Papathanassopoulos, S. (1996). The ‘Americanization’ of Political Communication: A Crituque. The Harvard International Journal of Press/Politics, 1(2), 45-62.
• Norris, P. (2003). A Virtuous Circle: Political Communications in Postindustrial Societies. New York: Cambridge University Press.
• Novotny, Patrick (2000). From Polis to Agora: The Marketing of Political Consultants. The International Journal of Press/Politics, 5, 12-26.
• Odabaşı, Y. (2009). Siyasal Pazarlama Uygulamalarına Yön Veren Dönüşüm ve Açılımlar. Abdullah Özkan (Der), Siyasetin İletişimi içinde (s. 33-52). İstanbul: Tasam Yayınları.
• Oktay, M (2002). Politikada Halkla İlişkiler. İstanbul: Derin Yayınları.
• Özkan, A. (2007). Siyasal İletişim Stratejileri (1.b.). İstanbul: Tasam Yayınları.
• Poggi, G. (2008). Devlet Doğası, Gelişimi ve Geleceği (2.b.), (Çev. Aysun Babacan). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları No:164.
• Mancini, P. and Swanson, L. D. (1996). Politics, Media and Modern Democracy: Introduction. David Swanson, Paolo Mancini (Ed.), Politics, Media and Modern Democracy: An International Study of Innovations in Electoral Campaigning and Their Concequences içinde (pp.1-21). London: Praeger Publishers.
• Thompson, B. J. (2008). Medya ve Modernite (Çev. Serdar Öztürk). İstanbul: Kırmızı Yayınları.
• Thurber, A. J. (2000). Introduction to the Study of Campaign Consultants. James A. Thurber, Candice J. Nelson (Ed.), Campaign Warriors: Political Consultants in Elections içinde (pp. 1 -9). Virginia: R.R. Donaly and Sons.
• Tokgöz, O. (2008). Siyasal İletişimi Anlamak (1.b.). Ankara: İmge Yayınları.
• Topuz, H. (1991). Siyasal Reklamcılık: Dünyadan ve Türkiye’den Örneklerle. İstanbul: Cem Yayınevi.
• Uztuğ, F. (1996). Siyasi Pazarlama, Kamuoyu Oluşumu ve Kamuoyu Araştırmaları. Yeni Türkiye Dergisi, 11, 844-853.