Socialization, and The Conceptual and Functional Transformation of Socialization in Social Media Channels

Yıl 2020, , 813 - 832, 24.07.2020

Saniye Vatandaş

https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.675531

Cited By: 11

Öz

There are different functions of socialization in terms of the individual and society. The individual acquires human qualities thanks to socialization, becomes an ordinary member of the society, shapes his lifestyle, prevents loss of time by using the experiences of the past, and avoids the risks that may occur in different levels. He acquires and develops language, which is an essential tool of communication in the process of socialization.
Furthermore, he learns and practices the elements such as gesture, mimic, and body language, which add meaning and depth to communication in the process of socialization. When social media is considered in terms of sociality and socialization, the sociality of social media is a non-routine sociality. The sociality of social media is a ‘sociality’ that requires serious hesitations, and that will be a means of asking big questions because the relationship and communication are limited, shallow, and, more importantly, disconnected from time and space to a great extent. This research focuses on the adventure of socialization in social media channels. Its characteristics and the course of its journey have been investigated. The current literature has been examined in detail within the context of the issue.

Anahtar Kelimeler

Socialization, Social Media, Virtualization

Sosyalleşme ve Sosyalleşmenin Sosyal Medya Mecralarındaki Anlamsal ve İşlevsel Dönüşümü

Öz

Sosyalleşmenin birey ve toplum açısından yerine getirdiği farklı işlevler vardır. Birey sosyalleşme sayesinde insani nitelikler kazanmakta, toplumunun normal bir üyesi haline gelmekte, yaşam tarzını şekillendirmekte, geçmişin deneyimlerinden yararlanarak zaman kaybı yaşamamakta, farklı düzlemlerde söz konusu olabilecek risklerden uzak durmaktadır. İletişimin en temel aracı olan dili bile sosyalleşme sürecinde edinmekte ve geliştirmektedir. Ayrıca iletişime kapsam ve derinlik katan jest, mimik, beden dili gibi unsurları sosyalleşme sürecinde öğrenip uygulamaya aktarmaktadır. Sosyallik ve sosyalleşme açısından sosyal medya dikkate alındığında, sosyal medyanın sosyalliği, rutin dışı bir sosyalliktir. Sosyal medyanın sosyalliği ciddi tereddütleri gerektirecek, büyük sorular sormaya vesile olacak bir ‘sosyalliktir’. Çünkü ilişki ve iletişim sınırlı, sığ ve çok daha önemlisi zaman ve mekândan büyük oranda kopmuş durumdadır. Sosyal medyada sınırlı bir iletişimden bahsetmek mümkünse de ilişkiden bahsetmek çok zordur. Bu çalışma, sosyalleşmenin sosyal medya mecralarındaki serüvenini konu edinmektedir. Ne gibi özelliklere sahip olduğu ve gidişatın seyrinin ne olduğu incelenmiştir. Konu bağlamında detaylı bir şekilde mevcut literatür incelenmiştir. Araştırma ile ‘sosyalleşme’ olgusunun hem işleyiş hem de niteliksel açıdan önemli düzeyde değişime uğradığı, ‘sosyalleşmenin’ yeni bir anlam ve amaca evrildiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Sosyalleşme, Sosyal Medya, Sanallaşma

Kaynakça

• Acun, R. (2011). Her dem yeniden doğmak: online sosyal ağlar ve kimlik. Millî Folklor, 23(89), 66-77.
• Borlandi, M ve Boudun, R. vd. (2011). Sosyolojik düşünce sözlüğü. (B. Arıbaş, Çev.), İstanbul: İletişim Yayınları.
• Curtiss, S. (1977). Genie -A psycholinguistics study of a modern- day. Vild Child, New York: Academic Press.
• Edgar, A. ve Sedgwick, P. (2007). Kültürel kuramda anahtar kavramlar. (M. Karaşahan, Çev.), İstanbul: Açılım Kitap Yayınları.
• Elkin, F. (1995). Çocuk ve toplum (N. Güngör, Çev.), Ankara: Gündoğan Yayınları.
• Ergenç, A. (2011). Web 2.0 ve sanal sosyalleşme: facebook örneği. (Yüksek Lisans Tezi). Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Ergil, D. (1984). Toplum ve insan, Ankara: Turhan Kitapevi.
• Friedman, T. (2006). Dünya düzdür. (L. Cinemre, Çev.), İstanbul: Boyner Yayınları.
• Hennig, T., vd. (2010). The ımpact of new media on customer relationships. Journal of Service Research, 13 (3), 310-326.
• Laughey, D. (2010). Medya çalışmaları: teoriler ve yaklaşımlar. (A. Toprak, Çev.), İstanbul: Kalkedon Yayınları.
• Marshall, G. (1999), Sosyoloji sözlüğü. (O. Akınhay, D. Kömürcü, Çev.), Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Mayfield, A. (2010). What is social media. icrossing. e‐book. Erişim adresi (12/12/2019): http://www. icrossing
• McLuhan, M. (2011). Gutenberg galaksisi, (G. Çağalı, Çev.), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Neumann, E.N. (1993). The sprial of silence, Chicago: University of Chicago Press.
• Ong, W. J. (2018). Sözlü ve yazılı kültür, sözün teknolojikleşmesi, (S. Postacıoğlu, Çev.), İstanbul: Metis Yayınları.
• Özkalp, E. (2010). Sosyolojiye giriş, Bursa: Ekin yayınları.
• Öztürk, M.C. (Ed.). (2013). Dijital iletişim ve yeni medya. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Rigel, N. (1994). Medya ninnileri, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Robertson, A. (1999). Küreselleşme. (H. Yolsal, Çev.), Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Robins, K. (1999). İmaj- görmenin kültür ve politikası. (H. Erbaş, Çev.), Ankara: Gündoğan Yayınları.
• Sekam, (2011), Türkiye’de aile, İstanbul: Sekam Yayanları.
• Sennett, R. (2013). Kamusal insanın çöküşü, (S. Durak, A. Yılmaz, Çev.), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Sezal, İ. (2003). Sosyolojiye giriş, Mersin: Martı Kitabevi.
• Tolan, B. (1991). Sosyal psikoloji, Ankara: Adım Yayıncılık.
• Toruk, İ., (2008), Üniversite gençliğinin medya kullanma alışkanlıkları üzerine bir analiz.
• Selçuk üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü dergisi, (19), 475-488.
• Uluç, G. (2003). Küreselleşen medya: iktidar ve mücadele alanı, İstanbul: Anahtar Kitaplar Yayınevi.
• Ülgen, G. (1983). Çocuk gelişimi, İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları
• Willems, E. (1961). Dictionnaire de sociologie, Paris: Librairie Marcel Rivière.
• Yavuzer, H. (1986). Aile ve çocuk, İstanbul: Ak Yayınları.
• Zizek, S. (2011). Kırılgan Temas. T. Birkan (Çev), İstanbul: Metis Yayınları.