STRATEGIC PRACTICES OF PUBLIC DIPLOMACY POLICIES IN EDUCATIONAL FIELD AND TURKEY’S POTENTIAL FOR CULTURAL DIPLOMACY

Yıl 2015, Cilt: 4 Sayı: 1, - , 29.01.2015

Abdullah Özkan

https://doi.org/10.17680/akademia.v4i1.5000080313

Öz

Public Diplomacy management, based on mutual communication and interaction, largely benefits from the elements of soft power such as culture, education, sport and etc. for creating mutual sympathy. The increase of positive perceptions enables the connection between people. Thus, people could know and understand each other. Afterwards, long term and persistent relations could be established and countries could gain sympathy. Cultural Diplomacy in Public Diplomacy is practiced through Exchange programs and cultural associations in foreign countries. The Exchange programs such as Fullbright and Erasmus; associations such as French Cultural Associations and British Councils are the best examples.   Recently, the states willing to create interaction between societies and long-term relations deeply focus on two elements: Education and Language. The countries that mange to teach their own language to other societies also manipulate the education system/perception of these societies and transmit their own cultural value. Furthermore, these countries benefit from the attraction of culture and education called as soft power elements rather than imposition and press. This paper explains the role of public diplomacy in the new century, underlines the success of strategies practiced in educational field and emphasizes on the Turkey’s potential for cultural diplomacy.

STRATEGIC PRACTICES OF PUBLIC DIPLOMACY POLICIES IN EDUCATIONAL FIELD AND TURKEY’S POTENTIAL FOR CULTURAL DIPLOMACY

Öz

Kamu diplomasisi yönetimi; karşılıklı anlayış oluşturma amacıyla kültür, eğitim, bilim, medya, spor vb. yumuşak güç unsurlarını yoğun olarak kullanmakta, karşılıklı iletişim ve etkileşimi esas almaktadır. Bu sayede ülkelerin ve toplumların birbirlerine yönelik algılamaları değişmekte, yakınlıkları artmakta, zihinlerdeki imajlar güncellenmekte, yanlış anlamalar ortadan kalkmaktadır. Olumlu algılamalar çoğalınca insanlar arasında bağlantılar kurulmakta, böylece insanların birbirini tanımasının ve anlamasının yolu açılmaktadır. Kamu Diplomasisinde kültürel diplomasi; değişim programları ve yabancı ülkelerde bulunan kültür dernekleri aracılığıyla yürütülmektedir. Fullbright, Erasmus gibi değişim programları ve Fransız Kültür Merkezi, British Council gibi yapılanmalar bunun en iyi örneklerini oluşturmaktadır. Eğitim ve dil; toplumlar arasında etkileşim kurmak, uzun vadeli ilişkiler inşa etmek isteyen devletlerin son yıllarda yoğun olarak kullandıkları iki önemli unsurdur. Kendi dilini başka toplumlara öğretmeyi başarabilen ülkeler aynı zamanda o toplumun eğitim sistemi/anlayışı üzerinde de etkili olmakta, kendi kültürel değerlerinin hedef topluma yerleşmesini sağlayabilmektedir. Bunu yaparken hiçbir baskı ve dayatmada bulunmamakta, yumuşak güç unsurları dediğimiz kültür ve eğitimin çekiciliğini/cazibesini kullanmaktadır. Bildiri; Kamu Diplomasisi kavramının yeni yüzyılda oynadığı rolü açıklamakta, eğitim alanında uygulanan stratejilerle elde edilen başarılı sonuçlara dikkat çekmekte ve Türkiye’nin sahip olduğu önemli kültürel diplomasi potansiyeline vurgu yapmaktadır

Kaynakça

• Akçadağ, E. (2012). “AB’nin Kamu Diplomasisi ve Türkiye’ye Yansımaları”. Kamu Diplomasisi (Ed: Abdullah Özkan-Tuğçe Ersoy Öztürk). İstanbul: Tasam Yayınları
• Akçadağ, E. (2011).”Türkiye’de ve Dünya’da Kamu Diplomasisi”. Kamu Diplomasisi Enstitüsü (www.kamudiplomasisi.org). İstanbul
• Cull, J.Nicholas. (2009). “Public Diplomacy Before Gullion”. Handbook of Public Diplomacy. Nancy Snow and Philip M. Taylor (Eds.). Newyork: Routledge
• Canbolat, İ.S. (2009). “Türk Dış politikasının Avrupa ile ilişkiler çerçevesinde geleceği”. Uluslar arası 3. Türk dış politikası sempozyumu tebliğleri. (Ed: Sedat Laçiner, Hacali Necefoğlu, Hasan Selim Özertem). Ankara: Uluslar arası stratejik araştırmalar yayınları
• Doğan, E. (2012). “Kamu Diplomasisinin sunduğu fırsatlar ve kısıtlar üzerine”. Kamu Diplomasisi (Ed: Abdullah Özkan-Tuğçe Ersoy Öztürk). İstanbul: Tasam Yayınları
• Gönlübol, M. (1993). Uluslar arası Politika: İlkeler, kavramlar, kurumlar. Ankara: Attila Kitabevi
• İnan, E. (2012). “Kamu Diplomasisi ve Halkla İlişkiler Ekseni”. Kamu Diplomasisi (Ed: Abdullah Özkan-Tuğçe Ersoy Öztürk). İstanbul: Tasam Yayınları
• Kalın, İ. (2011) . “Soft Power and Public Diplomacy in Turkey”, Perceptions, Vol: 16, No:1
• Kalın, İ. (2012). “Türk Dış Politikası ve Kamu Diplomasisi”. Kamu Diplomasisi (Ed: Abdullah Özkan-Tuğçe Ersoy Öztürk). İstanbul: Tasam Yayınları
• Leonard, M., Alakeson, V. (2000). Going Public: Diplomacy for the Information Society. London: The Forein Policy Center
• Morrow. E. R. What is Public Diplomasi? Center of Public Diplomacy. (http://fletcher. tufts.edu/murrow/public-diplomacy.html, Erişim:03.06.2014)
• Nye, S.J. (2005). Soft Power: The Means to Success in World Politics. New York: Public Affairs
• Özkan, A. (2014a). “21. Yüzyılın etkili iletişim yöntemi kamu diplomasisinde yumuşak güç unsuru olarak medyanın stratejik kullanımı”. International Communication Science and Media Studies Congress.(12-15 May 2014). Kocaeli University Faculty of Communication: Kocaeli.
• Özkan, A. (2013) “Ülke Markası İnşasında Kamu Diplomasisinin Rolü ve Türkiye’nin Kamu Diplomasisi İmkanları”. Avrupa Sosyal Bilimler Araştırma Konferansı bildirisi. 19 Haziran 2013. İstanbul
• Özkan, A. (2012). Kamu Diplomasisi. İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi ders notları. İstanbul
• Sancar, A. (2012). Kamu Diplomasisi ve Uluslararası Halkla İlişkiler. İstanbul: Beta Yayınları
• Signitzer,B.(2008). “Public Relations and Public Diplomacy, Some Conceptual Explorations”. Ansgar Zerfass, Betteke van Ruler, Krishnamurthy Sriramesh, (Eds.), Public Relations Research-European and Internationals Perspectives and Innovations
• Signitzer,B, Wamser,C. (2006). Public Diplomacy: A Specific Governmental Public Relations Functions”. Public Relations Theory II. (Der.) Carl Botan ve Vincent Hazelton. New Jersey: Lawrence Erlbaum.
• Simonin, B. (2008). “Nation Branding and Public Diplomacy: Challenges and Opportunities”. Fletcher Forum of World Affairs 32 (3):19-34
• Sönmezoğlu, F. (1989). Uluslar arası Politika ve Dış Politika Analizi. İstanbul: Filiz Kitabevi
• Snow,N.(2009). Rethinking Public Diplomacy. Nancy Snow & Philip M.Taylor. (Eds.) Handbook of Public Diplomacy, New York: Routledge
• Szondi, G. (2008). “Public Diplomacy and National Branding: Conseptual Similarities and Differences”. Discussion paper in diplomacy.Netherland Institute of International Relations Clingendael, No:112. Netherland.
• Tiedeman, A. (2005). Branding America: An Examination of U.S. Public Diplomacy Efforts After Sebtember 11, 2001. Master Thesis. Tufts University the Fletcher School of Law and Diplomacy.
• Yağmurlu, A. (2007). “Halkla İlişkiler Yönetimi Olarak Kamu Diplomasisi”. İletişim Araştırmaları Dergisi. Ankara
• Yavaşgel, E. (2004). Siyasal İletişim: Kavramlar ve Ardındakiler. Ankara: Babil Yayınları
• Akçadağ, E. (2012). “AB’nin Kamu Diplomasisi ve Türkiye’ye Yansımaları”. Kamu Diplomasisi (Ed: Abdullah Özkan-Tuğçe Ersoy Öztürk). İstanbul: Tasam Yayınları
• Akçadağ, E. (2011).”Türkiye’de ve Dünya’da Kamu Diplomasisi”. Kamu Diplomasisi Enstitüsü (www.kamudiplomasisi.org). İstanbul
• Cull, J.Nicholas. (2009). “Public Diplomacy Before Gullion”. Handbook of Public Diplomacy. Nancy Snow and Philip M. Taylor (Eds.). Newyork: Routledge
• Canbolat, İ.S. (2009). “Türk Dış politikasının Avrupa ile ilişkiler çerçevesinde geleceği”. Uluslar arası 3. Türk dış politikası sempozyumu tebliğleri. (Ed: Sedat Laçiner, Hacali Necefoğlu, Hasan Selim Özertem). Ankara: Uluslar arası stratejik araştırmalar yayınları
• Doğan, E. (2012). “Kamu Diplomasisinin sunduğu fırsatlar ve kısıtlar üzerine”. Kamu Diplomasisi (Ed: Abdullah Özkan-Tuğçe Ersoy Öztürk). İstanbul: Tasam Yayınları
• Gönlübol, M. (1993). Uluslar arası Politika: İlkeler, kavramlar, kurumlar. Ankara: Attila Kitabevi
• İnan, E. (2012). “Kamu Diplomasisi ve Halkla İlişkiler Ekseni”. Kamu Diplomasisi (Ed: Abdullah Özkan-Tuğçe Ersoy Öztürk). İstanbul: Tasam Yayınları
• Kalın, İ. (2011) . “Soft Power and Public Diplomacy in Turkey”, Perceptions, Vol: 16, No:1
• Kalın, İ. (2012). “Türk Dış Politikası ve Kamu Diplomasisi”. Kamu Diplomasisi (Ed: Abdullah Özkan-Tuğçe Ersoy Öztürk). İstanbul: Tasam Yayınları
• Leonard, M., Alakeson, V. (2000). Going Public: Diplomacy for the Information Society. London: The Forein Policy Center
• Morrow. E. R. What is Public Diplomasi? Center of Public Diplomacy. (http://fletcher. tufts.edu/murrow/public-diplomacy.html, Erişim:03.06.2014)
• Nye, S.J. (2005). Soft Power: The Means to Success in World Politics. New York: Public Affairs
• Özkan, A. (2014a). “21. Yüzyılın etkili iletişim yöntemi kamu diplomasisinde yumuşak güç unsuru olarak medyanın stratejik kullanımı”. International Communication Science and Media Studies Congress.(12-15 May 2014). Kocaeli University Faculty of Communication: Kocaeli.
• Özkan, A. (2013) “Ülke Markası İnşasında Kamu Diplomasisinin Rolü ve Türkiye’nin Kamu Diplomasisi İmkanları”. Avrupa Sosyal Bilimler Araştırma Konferansı bildirisi. 19 Haziran 2013. İstanbul
• Özkan, A. (2012). Kamu Diplomasisi. İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi ders notları. İstanbul
• Sancar, A. (2012). Kamu Diplomasisi ve Uluslararası Halkla İlişkiler. İstanbul: Beta Yayınları
• Signitzer,B.(2008). “Public Relations and Public Diplomacy, Some Conceptual Explorations”. Ansgar Zerfass, Betteke van Ruler, Krishnamurthy Sriramesh, (Eds.), Public Relations Research-European and Internationals Perspectives and Innovations
• Signitzer,B, Wamser,C. (2006). Public Diplomacy: A Specific Governmental Public Relations Functions”. Public Relations Theory II. (Der.) Carl Botan ve Vincent Hazelton. New Jersey: Lawrence Erlbaum.
• Simonin, B. (2008). “Nation Branding and Public Diplomacy: Challenges and Opportunities”. Fletcher Forum of World Affairs 32 (3):19-34
• Sönmezoğlu, F. (1989). Uluslar arası Politika ve Dış Politika Analizi. İstanbul: Filiz Kitabevi
• Snow,N.(2009). Rethinking Public Diplomacy. Nancy Snow & Philip M.Taylor. (Eds.) Handbook of Public Diplomacy, New York: Routledge
• Szondi, G. (2008). “Public Diplomacy and National Branding: Conseptual Similarities and Differences”. Discussion paper in diplomacy.Netherland Institute of International Relations Clingendael, No:112. Netherland.
• Tiedeman, A. (2005). Branding America: An Examination of U.S. Public Diplomacy Efforts After Sebtember 11, 2001. Master Thesis. Tufts University the Fletcher School of Law and Diplomacy.
• Yağmurlu, A. (2007). “Halkla İlişkiler Yönetimi Olarak Kamu Diplomasisi”. İletişim Araştırmaları Dergisi. Ankara
• Yavaşgel, E. (2004). Siyasal İletişim: Kavramlar ve Ardındakiler. Ankara: Babil Yayınları