Seçim Dönemi Dışında Siyasi Parti İl Başkanlıklarının Sosyal Medya Kullanımları: Giresun İli Örneği

Yıl 2022, Cilt: 9 Sayı: 1, 97 - 115, 31.01.2022

Yelda Korkut

https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.1030081

Cited By: 1

Öz

Son yıllarda yeni iletişim teknolojilerinde yaşanan gelişmeler siyasal iletişimde seçim dönemi dışında da var olmayı mümkün kılmaktadır. Web 2.0 ile ortaya çıkan sosyal ağlar bu iletişimi sağlamak ve yönetmek adına önemli mecralardır. Facebook, Twitter, Instagram gibi siyasi aktörlerin de kullandığı sosyal ağlar siyasal iletişimin sürekliliğinde de büyük önem arz etmektedir. Siyasi partiler bu iletişim olanağını parti genel merkezinin resmi hesapları üzerinden zaten gerçekleştirmektedir. Yerel düzlemde ise vatandaşla iletişimini aktif tutma görevi siyasi partilerin il başkanlıklarına düşmektedir. Yeni iletişim ortamlarında görünür olmak, gündem oluşturmak ve siyasal iletişiminin sürekliliğini sağlamak, özellikle genç nüfusu kazanma avantajını da beraberinde getirmektedir. Bu çalışmada, Giresun İlinde son yerel seçime girmiş partilerin Adalet ve Kalkınma Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi, Milliyetçi Hareket Partisi ve İYİ Parti İl Başkanlıklarının seçim dönemi dışında sosyal medya kullanımları, dijital teknolojiler ile dönüşüme uğrayan eşik bekçiliği kuramı çerçevesinde içerik analizi yöntemi kullanılarak değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Siyasal iletişim, Kitle iletişim araçları, Eşik Bekçiliği Modeli, Sosyal Medya

Social Media Uses of Political Party Provincial Presidency Except Election Period: The Example of Giresun Province

Öz

The developments in new communication technologies in recent years have made it possible to exist in political communication outside the election period. Social networks that emerged with Web 2.0 are important channels for providing and managing this communication. Social networks used by political actors such as Instagram, Facebook and Twitter are also of great importance in the continuity of political communication. Political parties already carry out this communication facility through the official accounts of the party headquarters. At the local level, the task of maintaining active communication with citizens falls on the provincial presidencies of political parties. Being visible in new communication environments, creating an agenda and ensuring the continuity of political communication, especially the young population, brings it with the advantage of winning. In this study, the use of social media by the Provincial Presidency of the Justice and Development Party, the Republican People’s Party, the Nationalist Movement Party and the IYI Party of the parties that entered the last local elections in Giresun Province, outside the election period, were evaluated using the content analysis method within the framework of the theory of gatekeeping, which was transformed by the emergence of digital technologies.

Anahtar Kelimeler

Political communication, Mass media, Gatekeeping Model, Social Media

Kaynakça

• Akdal, T. (2020). 23 Haziran 2019 İstanbul Yerel Seçimlerinde Adayların Facebook Kullanımı. Electronic Turkish Studies, 15(2).
• Aktan, E. (2017). Sosyal Medya ve Siyasal Katılım. Konya: Eğitim Yayınları.
• Akyol, M. (2015). Seçim Kampanyalarında Sosyal Medya Kullanımı: Facebook ve 2014 Cumhurbaşkanlığı Seçimleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(55), 98-114.
• Altunbaş, F. (2014). Sosyal Medyaya Genel Bir Bakış. In M. Demir, Yeni Medya Üzerine Vol.2 Yeni İletişim Teknolojileri (pp. 45-62). İstanbul: Literatürk Akademia.
• Aziz, A. (1990). Araştırma Yöntemleri-Teknikleri ve İletişim. Ankara: İlad Yayınları.
• Aziz, A. (2014). Siyasal İletişim. İstanbul: Nobel.
• Barlas, N. (2021). Siyasal İletişimde Dijitalleşme: 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimleri Üzerine Karşılaştırmalı Bir Twitter Analizi. Yeni Medya Elektronik Dergisi, 5(3), 269-285.
• Bostancı, M. (2014). Siyasal İletişim 2.0. Erciyes İletişim Dergisi, 3(3), 84-96.
• Boyd, D. M., & Ellison, N. B. (2007). Sociaol Network Sites: Definition, History and Scholarship. Journal of Computer- Mediated Communication, 13(1), 210-230.
• Çankaya, E. (2015). Siyasal İletişim: Dünyada ve Türkiye’de (1 ed.). Ankara: İmge.
• Darı, A. B. (2018). Soyal Medya ve Siyaset: Türkiye’deki Siyasi Partilerin Sosyal Medya Kullanımı. Al Farabi Uluslarası Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 1-10.
• Daşlı, Y. (2019). Use of Social Media As A Tool For Political Communication In The Field Of Politics. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 9(1), 243-251.
• Dilber, F. (2018). Siyasette sosyal medyanın rolü: AKP, CHP, ve MHP’in Sosyal Medyanın Kullanım Düzeylerinin Karşılaştırılması. Middle Black Sea Journal of Comunication Studies, 3(2), 54-66.
• Doğan, A., & Alptekin, G. (2018). Bir Siyasal İletişim Aracı Olarak Sosyal Medya: “TBMM Üyelerinin Twitter Kullanım Pratikleri Üzerine İnceleme”. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 737-756.
• Doğan, Ş. (2019). Sosyal Medyanın Kamuoyu Oluşturmada Kullanımı: 16 Nisan 2017
• Anayasa Değişikliği Referandumu Sürecinde Siyasi Aktörlein Sosyal Medya Paylaşımlarının İçerik Analizi. Erciyes Dergisi, 6(1), 423-442.
• Donuhue, G. A., Tichenor, P. J., & Olien , C. N. (1972). Gatekeeping: Mass Media systems and Information Control. In F. G. Kline, & P. J. Tichenor, Current Perspectives in Mass Communication Research (pp. 41-70). Sage.
• Effing, R., Hillegersberg, J. V., & Huibers, T. (2011). Social Media and Political Participation: Are Facebook, Twitter and YouTube Democratizing our Political Systems? In International Conference on Electronic Participation (pp. 25-35). Berlin: Springer.
• Emrah, B. (2018). Sosyal Medyada Propaganda Süreçleri: 2017 Referandum Örneği. Kurgu Dergisi, 55.
• Enli, G. S., & Skogerbo, E. (2013). Personalized Campaigns in a Part-Centered Politics: Twitter and Facebook as Arenas for Politcal Communication. Information, Communication & Society, 16(5), 757-774.
• Farkas, X., & Bene, M. (2021). Images, Politicians and Social Media: Patterns and Effects of Politicians’ Image-based Political Communication Strategies on Social Media. The International Journal of Press/Politics, 26(1), 119-142.
• Gerodimos, R., & Justinussen, J. (2015). Obama’s 2012 Facebook Campaign: Political Communication in the Age of the Like Button. Journal of InformationTechnology, 12(2), 113-132.
• Gilardi, F., Gessler, T., Kubli, M., & Müller, S. (2021). Social Media and Political Agenta Setting. Political Communication, 1-22.
• Hermida, A. (2010). Twittering The News: The Emergence Of Ambient Journalism. Journalism Practice, 4(3), 297-308.
• İnanç, A. S., Bozdemir , Y., & Doğan , E. (2020). Bir Siyasal İletişim Aracı Olarak Sosyal Medyada 2019 Yerel Seçimlerindeki Muhtar Adaylarının Instagram Kullanımları.
• Anadolu Akademi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 141-162.
• Karaçor, S. (2009). Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım, Demokrasi. Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16(2), 121-131.
• Karakoç, E., & Taydaş, O. (2015). Suskunluk Sarmalı Kuramı Bağlamında Toplumsal Hareketler ve Sosyal Medya. In A. Büyükaslan, & A. M. Kırık, Sosyal Medya Araştırmaları 2 “Sosyalleşen Olgular” (pp. 117-130). Konya: Çizgi Kitabevi.
• Koçak, A., & Arun, Ö. (2006). İçerik Analizi Çalışmalarında Örneklem Sorunu. Selçuk İletişim, 4(3), 21-28.
• Kutlu, Ö. (2019). Siyasal İletişimde Indtagram Kullanımı: Türkiye2deki Liderlerin Instagram Kullanım Pratikleri Üzerine Bir Araştırma. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergis, 730-755.
• Larsson, A. O. (2021). The Rise of Instagram as aTool of for Political Communication: A longitudinal Study of Europen Political Parties and Their Folewers. New Media & Society. doi:14614448211034158
• Mc Nair, B. (2003). An Introduction to Political Communication. London: Routledge.
• Narmanlıoğlu, H. (2016). İnternet Haber Sitelerinde Eşik Bekçiliği. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(1), 153-168.
• Oparaugo, B. (2021). Media and Politics: Political Communication in The Digital Age. International Journal of Multidisciplinary Research and Explorer, 14-23.
• Özkan, A. (2004). Siyasal İletişim. İstanbul: Nesil Yayınları.
• Shoemaker, P. J., & Vos, T. (2009). Gatekeeping Theory. New York: Routledge.
• Silsüpür, Ö. (2021). Siyasal Katılım, Siyasal İletişim ve Medya. Türkiye Mesleki ve Sosyal Bilimler Dergisi, 6, 163-172.
• Stieglitz, S., Brockmann, T., & Dang, L. X. (2012). Usage of Social Media for Political Comunication. Pacis, 22.
• Stier, S., Bleier, A., Lietz, H., & Strohmaier, M. (2018). Election Campaigning on Social Media: Politicians, Audiences and the Mediation of Politicak Communication on Facebook and Twitter. Political Communication, 35(1), 574.
• Taydaş, O. (2021). Seçmenlerin Oy Tercihlerinin Belirlenmesinde Etkili Faktörker ve Adayın İmajının Bu Süreçteki Etkisi: 31 Mart 2019 Yerel Seçimleri Sivas Örneği. Erciyes İletişim Dergisi, 8(1), 129-152.
• Toy, E. M. (2021). Sosyal medyada Siyasal İletişim: 31 Mart Yerel Seçimlerinde AK Parti ve CHP’nin Twitter Kullanımı. Kastamonu İletişim Araştırmları Dergisi , 1-26.
• Trent, J. S., & Friedenberg, R. V. (2008). Political Campaign Communication: Principles and Practices. America: Rowman & Littlefield.
• Williams, B. A., & Delli Carpini, M. X. (2000). Uncahainedreaction: The Collapse of Media Gatekpeeing and The Clinton- Lewinsky Scandal. Journalism, 1(1), 61-85.
• Williams, C. B. (2017). Introduction: Social Media, Political Marketing and the 2016 US Election.
• Yavaşgel, E. (2004). Siyasal İletişim (1 ed.). Ankara: Babil.
• Yaylagül, L. (2014). Kitle İletişim Kuramları (6. baskı ed.). Ankara: Dipnot Yayınları.