Öz
Eskiçağ toplumlarında genellikle krallar tanrının verdiği güçle ülkelerini yönetmişlerdir. Krallar hem dini hem de dünyevi hayattaki tüm yetkileri elinde toplamışlardır. Yani krallar, baş yönetici, baş rahip, baş komutan konumlarında bulunmuşlar veya halkları tarafından öyle görülmüşlerdir.
Hitit krallarının yaşıyorlarken tanrı olmadıkları, ölümlerinden sonra tanrı oldukları, genel olarak kabul edilen düşüncedir. Ancak Hititlerle ilgili yapılan bazı çalışmalarda, Hitit krallarının, özellikle son dönem kralları olan Tuthalia IV ve Šuppiluliuma II’nin, henüz daha hayatta iken kendilerini tanrı yaptıklarına dair bazı görüşler belirtilmiştir. Ancak hiçbir Hitit kralının kendisini ölmeden önce tanrı yapmadığını düşünmekteyiz. Bu çalışmada, Hitit kralllarının hayatta iken kendilerini tanrı yapmadıkları konusu, arkeolojik ve yazılı kaynaklara dayanılarak incelenmiştir.