KAVRAMSAL AÇIDAN KATILIMCILIK İLKESİ VE DEĞİŞEN KAMUSAL HİZMET SUNUMUNDAKİ YERİ

Yıl 2021, Cilt: 17 Sayı: 1, 209 - 219, 28.05.2021

Ünal Küçük , Özkan Durna

Öz

Türkiye’de son dönemde çeşitli kamu hizmetlerinin sunumu esnasında, kamu özel ortaklığı modelinin (KÖO) oldukça yaygın bir şekilde kullanıldığı görülmektedir. Somut olarak, ortaklık ilişkileri incelendiğinde bu hizmetten yararlananların karar alma süreçlerine katılımı oldukça düşüktür. Modern Kamu yönetimi yaklaşımlarında halkın yönetsel sürece katılımı ayrı bir sacayağı olarak görülürken; hizmetten yararlanma konusundaki talep eksikliği ve sunulan hizmetin benimsenmemesi kamu politikası yapımında katılımcılığın eksik kalmasının bir sonucu olarak değerlendirilebilir. KÖO modeli her ne kadar küresel anlamda yönetişim ve yeni kamu hizmeti ilkelerini benimseyen siyaset anlayışına uygun olsa da; kamu hizmetlerinde çifte vergilendirme algısı oluşturması ve vatandaşın müşterileştirilmesi ile birlikte düşünüldüğünde, katılımcı bir kamu politikası modelinde halk tarafından söz konusu modelin kabul edilebilirliği tartışmalı bir hal almaktadır. Bu amaçla çalışmada KÖO modelindeki katılımcılık olguları, kamu politikası süreçlerinde katılımcılık perspektifinde analiz edilmiştir. Özellikle kamu hizmetlerinin oluşum aşaması ve kamu politikalarının karar alma süreçleri ile hizmetin sunumu sonrası kamuoyu talebi üzerinden katılımcılık olgusu değerlendirilmeye çalışılmıştır. Çalışma sonucunda kamu-özel sektör ve sivil toplum üçlemesi üzerinden bir değerlendirme yapıldığında özellikle üçüncü alanda (sivil toplum) katılımcılığın yeterli düzeyde gerçekleşmediği kanaatine varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kamu Özel Ortaklığı Modeli, Katılımcılık, Kamu Politikası

Kaynakça

• Akpınar, M. (2011). Gün Işığında Yönetim Açısından Türk Kamu Yönetiminde Açıklık ve Şeffaflık Sorunu. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16 (2), 235-261
• Almond, G. A. ve Verba, S. (1963) The Civic Culture; Political Attitudes and Democracy in Five Nations, Princeton (New Jersey): Princeton University Press
• Altan, Y.; Kerman, U.; Aktel, M.; Metin, Y. ve Eke, E. (2013). Yerel Yönetimlerde Kamu Özel Ortaklığı Uygulaması: Büyükkabaca Belediyesi Örneği. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 5 (3), 9-17
• Altın, A. (2013). Kamu Hizmeti Anlayışında Değişim. Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1 (2), 101-118
• Anderson, James E. (2003). Public Policymaking (Fifth Edit). Boston: Houghton Mifflin Company.
• Bryson, J. M., Quick, K. S., ve Crosby, B. C. (2013). Designing Public Participation Processes, 73, 23–34.
• Cumhurbaşkanlığı, Strateji ve Bütçe Başkanlığı. (2019). Onbirinci Kalkınma Planı (2019-2023). Erişim adresi: http://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2019/07/OnbirinciKalkinmaPlani.pdf, erişim tarihi: 14.01.2020
• Çalışkan, K. (2016). Siyasal Kültür: Yeni Yaklaşımlara Genel Bir Bakış. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, 4 (2), 23-46
• Çevik, H. H., ve Demirci, S. (2008). Kamu Politikası: Kavramlar, Aktörler, Süreç, Modeller, Analiz, Karar Verme. Ankara: Seçkin Yayıncılık
• Dye, T. R. (2013). Understanding Public Policy, Pearson Education.
• Erbay, Y. ve Akgün, H. (2017). Türkiye’de ve Avrupa’da Yerel Yönetimler (2. Baskı). Röle Akademik Yayıncılık, İstanbul.
• Ergen, Z. (2008). Kamu Kesimi Yatırım Projelerinin Değerlendirilmesinde Fayda-Maliyet Analizi Tekniği ve Türkiye’de Uygulanabilirliği. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 17 (2), ss.115–132
• Hill, M. (1997). The Policy Process İn The Modern State. Prentice Hall. Erişim adresi:http://debis.deu.edu.tr/userweb//hilmi.coban/%C3%B6devler/iyi%20y%C3%B6netim/kat%C4%B1l%C4%B1mc%C4%B1l%C4%B1k.pdf/Erişim tarihi: 03.02.2018
• https://ppi.worldbank.org/~/media/GIAWB/PPI/Documents/Data-otes/Transport-Sector-Update-2015/erişim tarihi: 18.11.2017
• Karslıoğlu, M.; Yılmaz, M. O.; Şahin, A. (2015). ‘’İzmit Körfez Geçişi Asma Köprüsü’nün Dinamik Analizi’’. 6. Çelik Yapılar Sempozyumu/Eskişehir. ss. 71-79 (http://imo.org.tr ekutuphane pdf; erişim tarihi: 05.02.2018)
• Kesim, K. H. ve Petek, A. (2005). Avrupa Komisyonu’nca Belirlenen İyi Yönetişimin İlkeleri Çerçevesinde Türk Kamu Yönetiminin Bir Eleştirisi. Amme İdaresi Dergisi, 38 (4), ss. 39-58.
• Küçük, Ü. (2017). ‘’Kamu Özel Ortaklıklarının Kamu Yönetimindeki Dönüştürücü Etkisi’’ (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü/Mersin.
• Nohutçu, A. (2015). İdare Hukuku. (15. Baskı). Savaş Yayınevi/Ankara
• Renn, O., Webler, T., Rakel, H., Dienel, P. ve Johnson, B. (1993). Public Participation In Decision Making : A Three-Step Procedure, 189–214
• Roskin, M. G. (2016). Çağdaş Devlet Sistemleri Siyaset, Coğrafya, Kültür (8.Baskı). Liberte Yayınları, Ankara
• Sobacı, M. Z. (2008). ‘’ Stratejik Yönetim ve Türk Kamu Yönetimde Uygulanabilirliği Üzerine Değerlendirmeler’’. Yönetim Bilimleri Dergisi (6: 1), ss. 104-122
• Sobacı, M. Z. (2014). İdari Reform ve Politika Transferi Yeni Kamu İşletmeciliğinin Yayılışı (2.Basım). Dora Yayıncılık, Bursa
• Şataf, C. (2014). Fayda-Maliyet Analizinde Uygulamada Karşılaşılan Güçlükler: Fayda ve Maliyetin Belirlenebilme Sorunu. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19 (1), 107-123
• Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı (TEPAV), (2018). Yönetişim ve Katılım. http://www.tepav.org.tr/upload/files/1408538775-7.Yonetisim_ve_Katilim.pdf, Erişim tarihi: 03.02.2018
• Ulaştırma Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı (UDHB), (2014), 2014-2018 Stratejik Planı.
• Webler, T. (2001). What Is a Good Public Participation Process ? Five Perspectives From the Public, Enviromental Management, 27(3), 435–450. https://doi.org/10,1007/s00267001016
• Yükçü, S. ve Atağan, G. (2009). Etkinlik, Etkililik ve Verimlilik Kavramlarının Yarattığı Karışıklık. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23 (4), ss. 1-13
• Zengin, O. (2009). Kamu Yönetiminde Ön Plana Çıkan Yaklaşımlar. B. Övgün (ed.). Kamu Yönetimi: Yapı- İşleyiş Reform içinde (1-42). Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Kamu Yönetimi Araştırma ve Uygulama Merkezi (KAYAUM), Ankara