Giriş: Birçok kanıt, diyabetin ilerleyici bir hastalık olduğunu ve karmaşık tedavi algoritmalarının hastanın kendi kendine yönetimini ve eğitimini içeren sürekli, özel ve protokole dayalı tıbbi bakım gerektirdiğini göstermektedir. Araştırma, Tip 2 diyabetli hastaların kendini izleme engellerinin tedavinin başarıya ulaştığının en önemli göstergesi olan HbA1c seviyesine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır.
Yöntemler: Tanımlayıcı ve kesitsel nitelikteki çalışmanın örneklemini özel bir hastanenin endokrinoloji polikliniğine başvuran Tip 2 diyabetli 332 hasta oluşturmuştur. Araştırma verileri, demografik değişkenlerin sorgulandığı Kişisel Bilgi Formu, Tip 2 Diyabet hastalarında Diyabette Engeller Ölçeğinin Kendini İzleme Engelleri ve İlaç Engelleri ile toplanmıştır.
Bulgular: HbA1c’nin yaş (p=0,001), tanı süresi (p=0,013) ve ilaç engelleri boyutunu (p=0,028) etkilediği ve %12 oranında açıkladığı belirlenmiştir. Bu bağımsız değişkenlerin oto korelasyonun olmadığı yani bir birbirlerini etkilemediği belirlenmiştir. Regresyon modelinin geçerliliğine ilişkin F değerinin de (F=8.599 p=0.000) anlamlı olduğu gözlenmiştir (p<0.05).
Sonuç: Hastaların HbA1c düzeyleri ile ilaç engelleri ölçek puanı ve kendini izleme engelleri ölçek puanı değişkenleri arasında orta düzeyde bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Tip 2 diyabetli hastaların tedavisinde başarılı sonuçlara ulaşmak için; hastaların yaşadıkları engeller belirlenmeli ve hastaların ihtiyaçlarına göre tedavi planlanmalı, hasta merkezli eğitim verilmelidir.
Introduction: Much evidence indicates that diabetes is a progressive disease and that complex treatment algorithms require ongoing, tailored, and protocol-based medical care that includes patient self-management and education. The study, it was aimed to investigate the relationship the self monitoring obstaclelevels of patients with Type 2 Diabetes to their HbA1c levels.
Methods: The sample of the descriptive and cross-sectional study consisted of 332 patients with Type 2 diabetes who applied to the endocrinology outpatient clinic of a private hospital. The data of the study were collected Personal Information Form, Self-Monitoring Barriers and Drug Barriers Scale, which are the "The Diabetes Obstacles Questionnaire (DOQ)".
Results: According to the regression model established, it was determined that HbA1c affected the age (p=0.001), duration of diagnosis (p=0.013) and the size of drug barriers (p=0.028) and explained it by 12%. It was determined that these independent variables do not have auto correlation, that is, they do not affect each other. It was observed that the F value (F = 8.599 p = 0.000) related to the validity of the established regression model was also significant (p <0.05).
Conclusion: It was found that there was a moderate relationship between the HbA1c levels of the patients and the drug barrier scale score and self-monitoring barrier scale score variables. To achieve successful results in the treatment of patients with type 2 diabetes; the obstacles experienced by the patients should be identified and treatment should be planned according to the needs of the patients and patient-centered education should be provided.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 12 Mart 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 3 Sayı: 1 |