Introduction: Emergency cardiac consultation is a very big part of cardiology practice and there is not any trial evaluating this subject qualitatively and quantitatively with different perspectives yet. We wanted to investigate this process in terms of correlation between emergency physicians and cardiologists.
Methods: Patients who are consulted in a cross-sectional and prospectively 5 different public hospitals were included in the study. In order to examine the nature and intensity of the cardiology consultations and also the diagnostic compatibility, electrocardiography (ECG) and to investigate the adequacy of the first medical treatment were chi-square and correlation analyzes. A P value <0.05 was accepted as a statistical significance limit.
Results: Totally 627 patients (502 patients by practitioners and 125 patients by emergency medicine specialists) were consulted to cardiology. The most common admission cause was chest pain (%47.8), and the most common cause of consultation was having no/weak idea about patient’s clinical diagnosis (%39.9). The diagnosis consistency of 48% of consulted patients by EMS was excellent while it was 32.1% in practitioners (p=0.001). Good and excellent ECG interpretation of EMS was 72.8% and it was 50.7% in practitioners (p<0.001). Good and excellent first medical treatment were 46.4% in EMS while it was 38,4 in practitioners (p=0.05). Nearly half of consultations (48.8%) were considered as definitely unnecessary or unnecessary by cardiologists. There was statistically significant correlation between the necessity of consultation and last decision (r=0.811, p<0.001).
Conclusion: There is a big variability in emergency cardiac consultations from the standpoint of consultation necessity, ECG interpretation, first medical management quality and accurate diagnosis.
Giriş: Acil kardiyoloji konsültasyonları kardiyoloji pratiğinin büyük bir kısmını teşkil etmektedir. Bu çalışmada acil hekimleri ile kardiyologlar arasındaki uyum ve konsültasyonların özellikleri kalitatif ve kantitatif açıdan araştırılmıştır.
Yöntemler: Kesitsel ve prospektif olarak 5 farklı devlet hastanesinde kardiyolojiye acil servisten konsülte edilen hastalar çalışmaya dahil edildi. Kardiyoloji konsültasyonlarının niteliğini ve yoğunluğunu incelemek ve aynı zamanda tanı uyumluluğu, elektrokardiyografi (EKG) yorumlama ve ilk tıbbi tedavinin yeterliliğini araştırmak amacıyla ki-kare ve korelasyon analizleri yapıldı. İstatistiksel anlamlılık sınırı olarak bir p değeri <0,05 kabul edildi.
Bulgular: Toplam 627 hasta (pratisyenler tarafından 502 hasta ve acil tıp uzmanları tarafından 125 hasta) acil servisten kardiyolojiye danışıldı. Kardiyolojiye danışılan hastalarda acile en sık başvuru şekli göğüs ağrısı (%47,8) iken en sık konsültasyon konsülte eden hekimin hastanın tanısı hakkında kesin bir kanaate sahip olmaması nedeniyle yapılmıştı (%39,9). Acil tıp uzmanları (ATU) tarafından danışılan hastalarda kardiyologlarla tanı uyumluluğu %48 iken bu oran pratisyen hekimlerde %32,1 olarak bulundu (p=0,001). Yeterli ve mükemmel EKG yorumlama ATU’da %72,8 iken pratisyen hekimlerde %50,7 olarak bulundu (p<0,001). İlk medikal müdahalede ATU %46,4 oranında yeterli ve mükemmel olarak değerlendirilirken pratisyen hekimlerin %38,4’ü yeterli ve mükemmel bulundu (p=0,05). Konsültasyonların yarısına yakını (%48,8) kardiyologlar tarafından gereksiz veya çok gereksiz olarak değerlendirildi. Konsültasyon gerekliliği ile hasta hakkında verilen son karar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulundu (r=0,811, p<0,001).
Sonuç: Konsültasyon gerekliliği, EKG yorumlama, ilk tıbbi müdahale ve doğru tanı koyma bakımından acil kardiyoloji konsültasyonlarında ciddi farklılıklar tespit edildi.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 3 Sayı: 3 |