Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmen Adaylarının Perspektifinden Mikro Öğretim

Yıl 2024, Sayı: 54, 1027 - 1051, 30.09.2024

Sibel Kandemir

https://doi.org/10.37697/eskiyeni.1465424

Öz

Eğitim bir sistem olarak düşünüldüğünde öğretmen, öğrenci ve öğretim programı bu sistemin en önemli girdilerini oluşturmaktadır. Girdiler içerisinde öğretim süreci ve sistemin çıktıları üzerinde hem etkisinin fazlalığı hem de kontrol edilebilirliğinin yüksek olması sebebiyle eğitim kalitesinin artırılması tartışmaları öğretmen yetiştirmedeki başarı ve öğretmen yeterliği noktasında kilitlenmektedir. Yaşanan sosyal değişimler dikkate alın MEB öğretmenlik yeterliklerine dair yaptığı güncelleme ile 3 temel yeterlilik alanı belirlemiştir. Buna göre öğretmenlerin mesleki bilgi, mesleki beceri, tutum ve değerler genel başlıkları altında kendi alanlarına dair bilgiye, bu bilgiyi doğru bir şekilde aktarmaya yönelik mesleki beceriye sahip olmaları, görevleri ile ilgili yasal düzenlemeleri takip etmeleri, milli, manevi ve evrensel değerlere bağlı olmaları, kişisel ve mesleki gelişimlerini doğru bir şekilde değerlendirmeye ve geliştirmeye açık olmaları beklenmektedir. Alanı ile ilgili temel bilgi ve becerilere sahip olsa da öğretmenlik becerileri yeterli olmayan, iletişim becerileri geliştirilmeye muhtaç bir öğretmenin mesleğini etkili bir şekilde yerine getirmesi istenen düzeye ulaşamayacaktır. Bu sebeple öğretmen yetiştiren fakültelerde aday öğretmenlerin öğretim,,sınıf yönetimi ve iletişim becerilerinin geliştirilmesine yönelik dersler verilmektedir. Öğretmen yetiştirmeye yönelik fakültelerde verilen teorik bilgilerin uygulamalarla desteklenmesi, öğretmen adaylarına yapay ve gerçek sınıf ortamlarında öğretmenlik deneyimlerinin artırılması mesleki gelişimleri açısından önemlidir. Mikro öğretim de toerik bilgilerin pratiğe aktarılmasında ve öğretmen adaylarının öğretim becerilerinin geliştirilmesinde tercih edilen bir yöntemdir. Özel olarak düzenlenmiş bir sınıf ortamında ve sınırlandırılmış bir sürede ders sunumu yapan adayların öğretim süreçleri değerlendirilerek meslekî gelişimleri desteklenmektedir. Araştırmamızda din dersleri öğretmenlerinin mesleğe hazırlanmalarında mikro öğretim etkinliğini ölçmek amacıyla İlahiyat Fakültesi 4. sınıf öğrencileri ile “Özel Öğretim Yöntemleri ” dersi kapsamında bir mikro öğretim süreci gerçekleştirilmiş ve video kaydı alınmıştır. Video kaydını izleyen aday öğretmen, kendi performansına dair öz değerlendirme yapmıştır. Gerçekleştirilen bu süreç aday öğretmenlerce değerlendirilmiş ve öğretim üyesinin MEB öğretmenlik uygulaması değerlendirme formunu dikkate alarak hazırladığı gözlem formu sonuçları ile birlikte yorumlanmıştır. Nitel araştırma yöntemi ile gerçekleştirilen çalışmamızda elde edilen verilere göre mikro öğretim süreci öğretmen adaylarının kişisel ve mesleki gelişimlerine birçok katkılar sunmuştur. Bu katkıların başında öğretmen adayına güçlü ve zayıf yönlerini keşfetme fırsatı sunması, mesleğe yönelik tecrübe kazandırması gelmektedir. Öğretmen adaylarının mikro öğretim sürecinde zamanı verimli kullanma, sınıf yönetimi, yöntemi etkin bir şekilde uygulama, derse dikkat çekme ve iletişim hususlarında zorluklar yaşadıkları, bazı adayların ise çok fazla heyecanlandıkları gözlenmiştir. Katılımcılar, mikro öğretim sürecinde sınıfın beklentilerinden daha kalabalık olmasını, ders süresinin kısalığını ve yaşanan stresi olumsuz etkenler olarak görmekle birlikte bu deneyimin daha alt sınıflardan başlanarak gerçekleştirilmesinin faydalı olacağı kanaatindedirler.

Anahtar Kelimeler

Din Eğitimi, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi, Mikro Öğretim, Öğretmen Adayları, Öğretmen Eğitimi

Microteaching from the Perspective of Religious Culture and Moral Knowledge Teacher Candidates

Öz

When education is considered as a system, teacher, student and curriculum constitute the most important inputs of this system. The discussions on improving the quality of education are locked at the point of success in teacher training and teacher competence, due to both the high impact on the teaching process and the outputs of the system as well as their high controllability. Considering the social changes, the Ministry of National Education (MONE) has determined 3 basic competency areas with the update on teaching competencies. Accordingly, under the general headings of professional knowledge, professional skills, attitudes and values, teachers are expected to have knowledge about their field, professional skills to transfer this knowledge accurately, to follow the legal regulations related to their duties, to be committed to national, spiritual and universal values, and to be open to evaluating and improving their personal and professional development accurately.A teacher who has basic knowledge and skills in his/her field, but whose teaching skills are inadequate and whose communication skills need to be developed, will not be able to fulfill his/her profession effectively. For this reason, courses are given in teacher training faculties to improve the teaching, classroom management and communication skills of prospective teachers. Supporting the theoretical knowledge given in teacher training faculties with practices and increasing the teaching experience of prospective teachers in artificial and real classroom environments are important for their professional development. Micro-teaching is a preferred method for transferring theoretical knowledge into practice and improving the teaching skills of candidate teachers. In a specially organized classroom environment and for a limited time, the teaching processes of the candidates who make a course presentation are evaluated and their professional development is supported. In our research, in order to measure the effectiveness of microteaching in the preparation of religious education teachers for the profession, a microteaching process was carried out with the 4th grade students of the Faculty of Theology within the scope of the “Special Teaching Methods” course and a video recording was taken. After watching the video recording, the candidate teacher made a self-evaluation of his/her own performance. This process was evaluated by the candidate teachers and the results of the observation form prepared by the lecturer taking into account the MONE teaching practice evaluation form were interpreted together with the results. According to the data obtained in our study, which was conducted with qualitative research method, the micro-teaching process made many contributions to the personal and professional development of candidate teachers. One of the most important of these contributions is that it provides the candidate teacher with the opportunity to discover his/her strengths and weaknesses and to gain experience for the profession. It was observed that the candidate teachers had difficulties in using time efficiently, classroom management, applying the method effectively, drawing attention to the lesson and communication during the microteaching process, and some of the candidate teachers were over-excited. Although the participants considered the fact that the class was more crowded than expected, the shortness of the lesson duration and the stress experienced during the microteaching process as negative factors, they believe that it would be beneficial to implement this experience starting from lower grades.

Anahtar Kelimeler

Religious Education, Religious Culture and Moral Knowledge, Micro Teaching, Teacher Candidates, Teacher Education

Kaynakça

• Akdemir, Ayşe Betül - Kılıç, Abdurrahman. “Yükseköğretim Öğrencilerinin Uzaktan Eğitim Uygulamalarına Bakışının Belirlenmesi”. Milli Eğitim 49/1 (2020), 685-712.
• Alıncak, Fikret. Mikro Öğretim Uygulamalarının Öğretim Becerilerine Etkisine İlişkin Beden Eğitimi ve Spor Öğretmeni Adaylarının Görüşleri. Kırıkkale: Kırıkkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 2016.
• Allen, Dwight W. - Eve, Arthur W. “Micro-Teaching”. Theory Into Practice 7/5 (1968), 181-185.
• Allen, Dwight William - Cooper, James Michael. Micro-teaching. Washington: U.S. Department of Health, Education, and Welfare, Office of Education, National Center for Educational Communication, 1972.
• Amobi, Funmi A. “Preservice Teachers’ Reflectivity on the Sequence and Consequences of Teaching Actions in a Microteaching Experience”. Teacher Education Quarterly 32/1 (2005), 115- 130.
• Arsal, Zeki. “Microteaching and Pre-Service Teachers’ Sense of Self-Efficacy in Teaching”. European Journal of Teacher Education 37/4 (2014), 453-464. https://doi.org/10.1080/02619768.2014.912627
• Arslan, Ayten. “Öğretmen Adaylarının Mikro Öğretimle ‘Öğretmenlik’ Yolculuğu: Bir Karma Desen Araştırması”. Eğitim ve Bilim 46/207 (2021), 259-283. http://dx.doi.org/10.15390/EB.2021.9406
• Artan, İsmail. Mikro Öğretim Uygulamalarının Görsel Sanatlar Öğretmen Adaylarının Teknolojik Pedagojik Alan Bilgisi Öz Yeterlik Düzeylerine Etkisi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 2020.
• Atav, Esin vd. “Biyoloji Eğitiminde Mikro Öğretim Uygulamalarına Dair Öğretmen Adaylarının Görüşleri”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education) 29/4 (2014), 1-15.
• Babacan, Tolga - Şaşmaz Ören, Fatma. “Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Teknoloji Destekli Mikro Uygulamaları Hakkındaki Görüşleri”. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 16/1 (2018), 195-224.
• Benton-Kupper, Jodi. “The Microteaching Experience: Student Perspectives”. Education 121/4 (2001), 830-835.
• Bulut, Kenan vd. “Mikro Öğretim Tekniğinin Türkçe Öğretmen Adaylarının Konuşma Becerilerine Etkisi.” Ana Dil Eğitimi Dergisi 4/1 (2016), 134-150. https://doi.org/10.16916/aded.36249
• Copeland, Willis D. “The Relationship Between Microteaching and Student Teacher Classroom Performance”. The Journal of Educational Research 68/8 (1975), 289-293.
• Çakır, Özlem - Aksan, Yeşim. “Yabancı Dil Öğretmeni Yetiştirmede Mikroöğretimin Rolü: Bir Model”. H. Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi 7 (1992), 313-320.
• Çoban, Ahmet. “Öğretmen Eğitiminde Mikro-Öğretim ve Farklı Yaklaşımlar”. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi (elektronik) 14/53 (2015), 219-231. https://doi.org/10.17755/esosder.43863
• Demirel, Özcan. Öğretim İlke ve Yöntemleri (Öğretme Sanatı). Ankara: Pegem Akademi, 23. Baskı., 2004.
• Dere, İlker. “Sosyal Bilgiler Öğretmen Adaylarının Mikro Öğretim Uygulaması Hakkındaki Değerlendirmeleri”. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi: Teori ve Uygulama 10/19 (2019), 29-61.
• Di̇lmaç, Oğuz - Yıldız, Cengizhan. “Görsel Sanatlar Öğretmeni Yetiştirmede Mikro Öğretimin Etkisi”. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication 7/2 (2017), 285-294.
• Eti, İnanç - Karaduman, Betül. “Covid-19 Pandemisi Sürecinin Öğretmen Adaylarının Mesleki Yeterlikleri Açısından İncelenmesi”. Milli Eğitim 49/1 (2020), 635-656. https://doi.org/10.37669/milliegitim.787238
• Fernández, Maria L. “Learning through Microteaching Lesson Study in Teacher Preparation”. Action in Teacher Education 26/4 (2005), 37-47. https://doi.org/10.1080/01626620.2005.10463341
• Göçer, Ali. “Türkçe Öğretmeni Adaylarının Gerçekleştirdikleri Mikro-Öğretim Uygulamalarının Kendi Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi”. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 30/40 (2016), 21-39.
• Gürışık, Alper vd. “İngilizce Öğretmen Adaylarının Mikro Öğretim Uygulamaları Sonrasında Yapılan Eleştiri ile İlgili Görüşleri”. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi 16/1 (2018), 58-76.
• Hacısalihoğlu Karadeniz, Mihriban. “Okul Öncesi Öğretmeni Adaylarının Genişletilmiş Mikro Öğretim Tekniğini Matematik Eğitiminde Sürece Dahil Etme Durumları”. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD) 15/1 (2014), 101-120.
• Higgins, Agnes - Nicholl, Honor. “The Experiences of Lecturers and Students in The Use of Microteaching as a Teaching Strategy”. Nurse Education in Practice 3/4 (2003), 220-227. DOI: 10.1016/S1471-5953(02)00106-3
• Karataş, Faik Özgür - Cengiz, Canan. “Özel Öğretim Yöntemleri II Dersinde Gerçekleştirilen Mikro-Öğretim Uygulamalarının Kimya Öğretmen Adayları Tarafından Değerlendirilmesi”. Kastamonu Eğitim Dergisi 24/2 (2016), 565-584.
• Kazu, Hilal. Öğretmen Yetiştirmede Mikro Öğretim Yönteminin Etkililiği. Elazığ: Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 1996.
• Kılıç, Seval Deni̇z. “Matematik Öğretmen Adaylarının Mikro Öğretim Deneyimlerine İlişkin Görüşleri ve Okul Uygulamaları Dersinden Beklentileri”. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi 17/2 (2016), 151-169.
• Koç, Ahmet. “Din Klültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Yeterlikleri”. Değerler Eğitimi Dergisi 8/19 (2010), 107-149.
• Küçükahmet, Leyla. Eğitim Programları ve Öğretim. Ankara: Gazi Kitabevi, 8. Baskı., 1997.
• Mergler, Amanda G. - Tangen, D. “Using Microteaching to Enhance Teacher Efficacy in Pre‐service Teachers”. Teaching Education 21/2 (2010), 199-210. DOI: 10.1080/10476210902998466
• Mustul, Önder. Keman Öğretiminde Mikro Öğretim Tekniğinin Öğretme Becerilerine Etkisi. Konya: Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 2017.
• Özdemir, Özge. Mikro Öğretim ve Video-Örnek Olay Etkinliklerinin Öğretmen Adaylarının Genel ve Özel Alan Eğitimi Yeterliklerine Katkısı. Denizli: Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2019.
• Özonur, Mesut - Kamışlı, Halil. “Evaluation of Pre-service Teachers’ Views Related to Microteaching Practice”. Universal Journal of Educational Research 7/5 (2019), 1226-1233. DOI: 10.13189/ujer.2019.070508
• Öztürk, Birsen. “Video Kamera Kaydına Dayalı Mikro Öğretim Yönteminin Öğrencilerin Piyano Çalma Becerilerine Etkisi”. Çağdaş Eğitim Dergisi 31/335 (2006), 30-36.
• Sevim, Serkan. “Mikro-Öğretim Uygulamasının Öğretmen Adayları Gözüyle Değerlendirilmesi”. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi 21 (2013), 303-313.
• Tok, Şükran. “Mikro Öğretim Yönteminin Öğretmen Adaylarının Özyeterlik İnançlarına ve Mesleğe Yönelik Tutumlarına Etkisi”. Milli Eğitim 45/212 (2016), 5-25.
• Tünkler, Vural - Güven, Cemal. “Mikroöğretim Uygulamasının Öğretmen Adaylarının Tamamlayıcı Ölçme-Değerlendirme Tekniklerine Yönelik Okuryazarlık Düzeylerine Etkisi”. Hacettepe University Journal of Education 34/2 (2019), 541-564.
• Umuzdaş, Serpil. Mikro Öğretim Yönteminin Viyolonsel Öğretmeni Adaylarının Öğretim Becerilerine ve Viyolonsel Dersine İlişkin Tutumlarına Etkisi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 2010.
• Wragg, E. C. An Introduction to Classroom Observation. London: Rouledge, Second Edition., 1999.
• Yağan, Saadet Aylin. “Üniversite Öğrencilerinin COVID-19 Salgını Sürecinde Yürütülen Uzaktan Eğitime Yönelik Tutum ve Görüşleri”. Academic Platform Journal of Education and Change 4/1 (2021), 147-174.
• Yeşi̇lyurt, Etem. “Mikro Öğretim Yöntemi ve Örnek Ölçme-Değerlendirme Formunun Geliştirilmesi”. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi 10/4 (2021), 3156-3172. https://doi.org/10.15869/itobiad.901409
• Yıldırım, Ali - Şimşek, Hasan. Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 9. Baskı., 2013. Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterlikleri. Ankara: Mili Eğitim Bakanlığı Öğretmen Yetiştirme ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, 2017. https://oygm.meb.gov.tr/www/ogretmenlik-meslegi-genel-yeterlikleri/ icerik/1089