Kamu Politikası Oluşturma Sürecinde Güç ve Güç İlişkileri

Yıl 2024, , 1761 - 1772, 08.10.2024

Serdar Kenan Gül

https://doi.org/10.17755/esosder.1514232

Öz

Hayatımız boyunca kendileriyle doğrudan ilgili olmayan kişiler üzerinde bile etki ve sonuçları olan birçok alandaki kamu politikalarından etkileniriz. Politika oluşumu sürecindeki güç konusuna odaklanmak kamu politikalarının oluşumunu kavramamıza yardımcı olur. Gündem oluşturmada toplumdaki güç odaklarının önemli bir rolü vardır. Bu çerçevede gündemi kimin oluşturacağı, gücün nerede yoğunlaştığına bağlıdır. Bu makale, güç ve güç ilişkileriyle ilgili temel yaklaşımları incelemekte ve bu yaklaşımların kamu politikalarının oluşumunu nasıl etkilediğini analiz etmektedir. Bu çalışma, plüralist (çoğulcu) ve elitist (seçkinci) modelleri ile Gaventa’nın güç yaklaşımını ele almakta ve Kingdon’un analizinde çıkarları ve çıkarların rolünü nasıl ele aldığını tartışmaktadır. Son olarak, bu çalışma Gaventa’nın güç tipolojisini Kingdon’un politika süreci yaklaşımına uygulamakta ve hangi unsurun dışarıda kaldığını belirlemektedir.

Anahtar Kelimeler

Güç, Çoğulculuk, Seçkincilik, Gündem Oluşturma, Politika Oluşumu

Power and Power Relationships in The Public Policy Making Process

Öz

Throughout our lives, we are influenced by public policies in many areas that have effects and consequences even on those who are not directly involved. Focusing on power in the policy-making process helps us to understand the formation of public policies. Power groups in society play an important role in agenda setting. In this framework, who sets the agenda depends on where power is concentrated. This article examines the main approaches to power and power relations and analyzes how these approaches affect public policy formation. This study reviews Gaventa's power approach with its pluralist and elitist models and discusses how Kingdon deals with interests and the role of interests in his analysis. Finally, this paper applies Gaventa's typology of power to Kingdon's policy process approach and identifies which elements are left out.

Anahtar Kelimeler

Power, Pluralism, Elitism, Agenda Setting, Policy Making

Kaynakça

• Akdoğan, A. A. (2013). Gündem Belirleme. M. Yıldız ve M. Z. Sobacı (Ed.). Kamu Politikası: Kuram Uygulama içinde (ss. 210-227). Ankara: Adres Yayınları.
• Akman, E. (2019). Kamu Politikası. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Anderson, J. E. (2003). Public Policymaking: An Introduction. 5th ed. Boston: Houghton Mifflin Company.
• Bachrach, P. ve Baratz, M. (1962). Two Faces of Power. American Political Science Review, 56(4), 947-952. DOI: https://doi.org/10.2307/1952796
• Bumgartner, F. R. ve Jones, B. D. (1993). Agendas and Instability in American Politics. Illinois: University of Chicago Press.
• Cankurtaran, Ö., Akoğlu, G. ve Sakarya, H. (2020). Güçlenmeyi Güç, Güçsüzlük, Baskı ve Güç İlişkileri Temelinde Anlamak. Toplum ve Sosyal Hizmet, 31(4), 1913-1939. DOI: https://doi.org/10.33417/tsh.782159
• Cobb, R. W. ve Elder, C. D. (1983). Participation in American Politics: The Dynamics of Agenda-Building. Baltimore, MD: Johns Hopkins University Press.
• Cohen, M. D., March, J. G. ve Olsen, J. P. (1972). A Garbage Can Model of Organizational Choice. Administrative Science Quarterly. 17(1), 1-25. DOI: https://doi.org/10.2307/2392088
• Çelik, F. (2022). Kamu Politikaları Yapımında Çoklu Akımlar Çerçevesi. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24(3), 1493-1516. DOI: https://doi.org/10.26745/ahbvuibfd.1165311
• Çetin, F. G. (2021). Türkiye’de Kamu Politikası Oluşturma Sürecinde Gündem Belirleme: Sağlıkta Dönüşüm Programına Yönelik Bir İnceleme. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 11(2), 667-682. DOI: https://doi.org/10.30783/nevsosbilen.801838
• Çevik, H. H. ve Demirci, S. (2008). Kamu Politikası: Kavramlar, Aktörler, Süreç, Modeller, Analiz, Karar Verme. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Dahl, R. (1961). Who Governs? New Haven, CT: Yale University Press.
• Demir, F. (2021). Kamu Politikalarına Giriş. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Domhoff, G. W. (2002). Who Rules America? 4th ed., New York: McGraw-Hill.
• Duru, A. A. (2022). Türkiye’de Kamu Politikasi Sürecindeki Aktörler ve Gündem Belirleme. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12 (3), 158-187. DOI: https://doi.org/10.18074/ckuiibfd.1179153
• Dye, T. R. & Zeigler, H. (2009). The Irony of Democracy: An Uncommon Introduction to American Politics. Boston: Wadsworth Cengage Learning.
• Ergin, Ç. (2003). Kamuoyu ve Baskı Grupları. Türköne, Mümtazer (ed.), Siyaset, Ankara: Lotus Yayınevi.
• Gaventa, J. (1980). Power and Powerlessness: Quiescence and Rebellion in an Appalachian Valley. Chicago: University of Chicago Press.
• Gormley, W. (1986). Regulatory Issue Networks in a Federal System. Polity, 18(4), 595-620. DOI: https://doi.org/10.2307/3234884
• Göksu, T. ve Bilgiç, V. (2003). Baskı Grupları ve Karar Alma Mekanizmasına Etkileri. Amme İdaresi Dergisi, 36(2), 51-66.
• Hill, K. Q. ve Klarner, C. (2002). The Many Faces of Elite Power in the “System of 1896”. Journal of Politics, 64(4), 1115-1136. DOI: https://doi.org/10.1111/1468-2508.00165
• Kapani, M. (2005). Politika Bilimine Giriş. 17.basım, Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Kelso, W. (1995). Three Types of Pluralism. Daniel McCool (ed.) içinde, Public Policy Theories, Models, and Concepts: An Anthology, Englewood Cliffs, N.J: Prentice Hall.
• Kingdon, J. W. (2003). Agendas, Alternatives, and Public Policies. 2nd ed. New York: Longman.
• Lowi, T. J. (1995). The End of the Republican Era. University of Oklahoma Press.
• Lukes, S. (1974). Power: A Radical View. London: Macmillan.
• Mcconnell, G. (1966). Private Power and American Democracy. New York: Knopf.
• Putnam, R. D. (1995). Bowling Alone: America’s Declining Social Capital. The Journal of Democracy, 6(1), 65-78.
• Polsby, N. W. (1980). Community Power and Political Theory. New Haven/London: Yale University Press.
• Rochefort, D. A. ve Cobb, R. W. (1993). Problem Definition, Agenda Access, and Policy Choice. Policy Studies Journal. 21(1), 56-71. DOI: https://doi.org/10.1111/j.1541-0072.1993.tb01453.x
• Schattschneider, E. E. (1975). The Semi-Sovereign People. 2nd ed. Hinsdale, IL: Dryden Press.
• Schneider, M. ve Teske, P. (1992). Toward a Theory of the Political Entrepreneur: Evidence from Local Government. American Political Science Review, 86(3), 737-747. DOI: https://doi.org/10.2307/1964135
• Tozlu, A. (2016). Karar Verme Yaklaşımları Üzerinde Herbert Simon Hegemonyası. Sayıştay Dergisi, 102, 27-45.
• Wildavsky, A. (1979). Speaking Truth to Power: The Art and Craft of Policy Analysis. Boston: Little, Brown.