KÜLTÜREL DEĞERLERE DUYARLI ÖĞRETMEN ÖLÇEĞİ GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Yıl 2020, , 1761 - 1775, 15.10.2020

Kasım Karataş

https://doi.org/10.17755/esosder.735068

Cited By: 2

Öz

Bu araştırmada öğretmenlerin kültürel değerlere duyarlı öğretmen özelliklerine sahip olma düzeylerini belirleyecek bir ölçek geliştirmek amaçlanmıştır. Çalışma grubu 2019 – 2020 eğitim yılında çeşitli okul türlerinde görev yapan, farklı branşlardan 300’ü erkek 181’i kadın olmak üzere toplam 481 öğretmenden oluşmaktadır. Ölçek geliştirmenin ilk aşamasında 42 maddelik taslak formla ilgili uzmanların görüşleri alındıktan sonra bazı maddeler revize edilmiş veya çıkartılmıştır. Sonrasında 24 maddelik form 226 kişiye uygulanarak Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) yapılmıştır. AFA sonucunda 3 faktörlü (pedagojik, duyarlık, farkındalık) toplam varyansın %61.53’ünü açıklayan 14 maddelik ölçek elde edilmiştir. Elde edilen 14 maddelik bu ölçek 255 kişilik farklı bir gruba uygulanarak Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) yapılmıştır. DFA sonucunda 3 alt boyutlu yapının doğrulandığı görülmüştür. Ayrıca ölçeğin tümü Cronbach Alpha (α=0.89) ve 3 alt boyut için (Pedagojik α=.84, Farkındalık α=.74, Duyarlık α=.78) katsayıları hesaplanmış, pearson analizi ile faktörler arasındaki ilişkinin anlamlı olduğu görülmüştür. Araştırmanın bu bulgularından hareketle ölçeğin geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kültür, Kültürel değerlere duyarlılık, öğretmen, ölçek geliştirme

CULTURALLY RESPONSIVE TEACHER SCALE VALIDITY AND RELIABILITY STUDY

Öz

Kaynakça

• Aydın, H. (2012). Felsefi temelleri ışığında yapılandırmacılık. Ankara:Nobel Akademi Yayıncılık
• Banks, J. (2013). Çokkültürlü eğitime giriş (5. Baskı). (H.Aydın, Çev.) Ankara: Anı Akademik Yayıncılık.
• Brown, E. L. (2004b). What precipitates change in cultural diversity awareness during a multicultural course: The message or the method?. Journal of Teacher Education,55(4), 325-340.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: istatistik, araştırma deseni SPSS uygulamaları ve yorum. Ankara: Pegem A yayıncılık.
• Çelik, E.H. & Yılmaz, V.(2013). LISREL 9.1 ile yapısal eşitlik modellemesi temel kavramlar, uygulamalar, programlama (2.Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık
• Çotuksöken, B. (2001). Felsefeyi anlamak felsefe ile anlamak. İstanbul: İnkılap kitabevi.
• DeVellis, R. F. (2016). Scale development: Theory and applications. Newbury Park, California: Sage publications.
• Doğan, N., Soysal, S., & Karaman H. (2017). Aynı örnekleme açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi uygulanabilir mi?. İçinde, Demirel, Ö. & Dinçer, S. (Ed.), Küreselleşen dünyada eğitim (ss. 373-400). Ankara: Pegem Akademi.
• Gaias, L. M., Johnson, S. L., Bottiani, J. H., Debnam, K. J., & Bradshaw, C. P. (2019). Examining teachers' classroom management profiles: Incorporating a focus on culturally responsive practice. Journal of School Psychology, 76, 124-139.
• Gay, G. (2002). Preparing for culturally responsive teaching. Journal of Teacher Education, 53(2), 106-116.
• Gezon, L., ve Kottak, C. (2016). Kültür. (A. Gürsoy, Çev.) Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Guild, P. (1994). The Culture/Learning style connection. Educational Leadership, 16-21.
• Henson, R. K., & Roberts, J. K. (2006). Use of exploratory factor analysis in published research common errors and some comment on improved practice. Educational and Psychological Measurement, 66(3), 393-416.
• Howard, T. C. (2010). Why race and culture matter in schools: Closing the achievement gap in America’s classrooms. New York, NY: Teachers College Press.
• Hutcheson, G., & Sofroniou, N. (1999). The multivariate social scientist. London: Sage.
• Interstate New Teacher Assessment and Support Consortium (InTASC) (2011). InTASC model core teaching standards: A resource for state dialogue. Washington, DC: Council of Chief State School Officers.
• Jackson, F.R. (1994). Seven strategies to support a culturally responsive pedagogy. Journal of Reading, 37(4), 298-303. Karagöz, Y. (2016). SPSS 23 ve AMOS 23 uygulamalı istatistiksel analizler. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Karatas, K., & Oral, B. (2019). Evaluating elementary teaching undergraduate programs in terms of culturally responsive elementary teacher training. ie: inquiry in education, 11(2),1-23.
• Karataş, K. & Oral, B. (2016). Kültürel değerlere duyarlı pedagoji. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi (ASOS Journal), 4(34), 431-447.
• Karataş, K. (2018). Kültürel değerlere duyarlı eğitim açısından sınıf öğretmenliği lisans programının değerlendirilmesi [Doktora Tezi]. Dicle Üniversitesi.
• Kotluk, N. ve Kocakaya, S. (2017). Teachers' culturally relevant teaching self-efficacy beliefs in Turkey: A scale development study. 2nd Eurasian Conference on Language and Social Sciences (ECLSS 2017), 29 September -October 1, Antalya.
• Koyuncu, İ., & Kılıç, A. F. (2019). Açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanımı: Bir doküman incelemesi. Eğitim ve Bilim, 44(198), 361-388.
• Ladson-Billings, G. (1995). Toward a theory of culturally relevant pedagogy. American Educational Research Journal,32(3), 465–491.
• Lim, L., Tan, M., & Saito, E. (2019). Culturally relevant pedagogy: developing principles of description and analysis. Teaching and Teacher Education, 77(2019), 43-52.
• Meriç, C. (2016). Kültürden irfana. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Murphy, K. R., & Davidshofer, C. O. (1998). Psychological testing (4th ed). New Jersey: Prentice Hall
• Nayir, F. (2019). Kültürel değerlere duyarlı öğretmen rolleri ölçeğinin geliştirilmesi. Turkish Studies, 14(6), 3273-3292.
• Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd ed). New York: McGraw-Hill.
• Pai, Y., Adler, S. A. ve Shadow, L. K. (2006). Cultural foundations of education. Pearson Education, Inc.
• Phuntsog, N. (1999). The magic of culturally responsive pedagogy: In search of the genie's lamp in multicultural education. Teacher Education Quarterly, 97-111.
• Provenzo Jr, E. F., Renaud, J. P. ve Provenzo, A. B. (2009). Encyclopedia of the social and cultural foundations of education: AH; 2, IZ; 3, Biographies, visual history, index (Vol. 1). Sage.
• Rhodes, C. M. (2017). A validation study of the culturally responsive teaching survey, Universal Journal of Educational Research, 5(1), 45-53
• Rychly, R. & Graves, E. (2012) Teacher Characteristics for Culturally Responsive Pedagogy. Multicultural Perspectives, 14(1), 44-49.
• Seçer, İ. (2013). SPSS ve LISREL ile pratik veri Analizi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Siwatu, K. O. (2007). Preservice teachers’ culturally responsive teaching self-efficacy and outcome expectancy beliefs. Teaching and Teacher Education, 23(7), 1086–1101.
• Siwatu, K. O., Putman, S. M., Starker-Glass, T. V., & Lewis, C. W. (2017). The culturally responsive classroom management self-efficacy scale: Development and initial validation. Urban Education, 52(7), 862-888.
• Taylor, S. V. ve Sobel, D. M. (2011). Culturally responsive pedagogy: Teaching like our students’ lives matter. London, England: Emerald Group.
• Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Türk Dil Kurumu (2020). Güncel Türkçe Sözlük. Erişim Adresi: https://sozluk.gov.tr/
• Vavrus, M. (2008). Culturally responsive teaching. 21st century education: A reference handbook, 2, 49-57.
• Villages, A. M. & Lucas, T. (2002). Preparing culturally responsive teachers: rethinking the curriculum. Journal of Teacher Education, 53, 20-32.
• Whitaker, M. C., & Valtierra, K. M. (2018). The dispositions for culturally responsive pedagogy scale. Journal for Multicultural Education, 12(1), 10-24
• Zijderveld, A. (2013). Kültür sosyolojisi. (K. Canatan, Çev.) İstanbul: Açılım Kitap.