KİTLESEL AÇIK ÇEVRİMİÇİ DERSLERE KATILAN BİREYLERİN DERSLERİ TAMAMLAMA DURUMLARININ ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLERE GÖRE İNCELENMESİ

Yıl 2020, , 386 - 401, 31.07.2020

Merve Göktaş Alper Aslan , Bünyamin Atıcı

https://doi.org/10.17943/etku.647645

Öz

Kitlesel açık çevrimiçi dersler internet kullanımının
yaygınlaşması ile birlikte daha geniş kitleler tarafından tercih edilmeye
başlanmıştır. Eğitimciler tarafından önümüzdeki yıllarda daha fazla tercih
edileceği düşünülen kitlesel açık çevrimiçi derslerde dersi yarıda bırakması
önemli bir sorundur. Gerçekleştirilen araştırmada kitlesel açık çevrimiçi
derslere katılan bireylerin dersleri tamamlama durumları cinsiyet, yaş,
mezuniyet türü, sistem kullanım durumu, katılma nedenleri ve özerk öğrenme
potansiyeli değişkenlerine göre incelenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırmada nicel
araştırma yöntemlerinden betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın
örneklemi 63 erkek ve 64 kadın olmak üzere toplam 127 kişiden oluşmaktadır.
Örneklem seçiminde amaçsal örnekleme yöntemlerinden ölçüt örneklem
benimsenmiştir. Katılımcıların kitlesel açık çevrimiçi ders almış olmaları
ölçüt olarak belirlenmiştir. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar
tarafından hazırlanan kişisel bilgi formu ile Arslan ve Yurdakul (2015) tarafından
geliştirilen Özerk Öğrenme Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde
kestirimsel analiz yöntemlerinden Ki-kare testi, point-biserail korelasyon
analizi ve bağımsız gruplar t-testi kullanılmıştır. Araştırma sonuçları
bireylerin kitlesek açık çevrimiçi dersleri tamamlama oranlarının cinsiyet
değişkenine göre erkeklerin lehine, yaş değişkenine göre 25-44 yaş aralığı
lehine, mezuniyet türüne göre lisans ve lisansüstü mezunların lehine anlamlı
bir şekilde yüksek olduğu tespit edilmiştir. Sistem kullanma durumlarına ve
özerk öğrenme potansiyellerine göre ise anlamlı bir farklılık bulunamamıştır.
Bunun yanı sıra bireylerin kitlesel açık çevrimiçi derslere katılma nedenleri
arttıkça dersi tamamlama oranlarının arttığı görülmüştür. 

Anahtar Kelimeler

kitlesel açık çevrimiçi dersler, uzaktan eğitim, özerk öğrenme

Kaynakça

• Alraimi, K. M., Zo, H., and Ciganek, A. P. (2015). Understanding the MOOCs continuance: The role of openness and reputation. Computers & Education, 80, 28-38.
• Arslan, S., ve Yurdakul, C. (2015). Özerk Öğrenme Ölçeği’nin Türkçeye Uyarlanması ve Geçerlilik Çalışması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(39), 565-569.
• Artsın, M. (2018). Kitlesel Açık Çevrimiçi Derslerde Öğrenenlerin Öz-Yönetimli Öğrenme Becerilerinin İncelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Atkins, D. E., Brown, J. S., and Hammond, A. L. (2007). A review of the open educational resources (oer) movement: achievements, challenges, and new opportunities. California: Hewlett Foundation.
• Baysal, A. Ş., Çakır, H., ve Toplu, M. (2015). Açık Eğitim Kaynaklarının Gelişimi ve Türkiye’de Uygulama Alanları. Türk Kütüphaneciliği , 29(3), 461-498.
• Bezerra, L., and Silva, M. (2017). A review of literature on the reasons that cause the high dropout rates in the MOOCS. Revista Espacios, 38(5), 11.
• Cerit, Y. (2001). Bilgi toplumunda ilköğretim okulu müdürlerinin rolleri (Yayımlanmamış doktora tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Cormier, D., and Siemens, G. (2010). Through the open door: Open courses as research, learning, and engagement. Educause, 45(4), 30–39.
• Creelman, A., Ehlers, U. D., and Ossıannılsson, E. (2014). Perspectives on MOOC quality -An account of the EFQUEL MOOC Quality Project. The International Journal for Innovation and Quality in Learning, 2(3), 78-82.
• Cunningham, J. A. (2017). Predicting Student Success in a Self-Paced Mathematics MOOC. (Doctoral Dissertation). USA: Arizona State University.
• De Freitas, S.I., Morgan, J., and Gibson, D. (2015). Will MOOCs transform learning and teaching in higher education? Engagement and course retention in online learning provision. British Journal of Educational Technology, 46(3), 455- 471.
• DiSalvio, P. (2012). Pardon the Disruption... Innovation Changes How We Think about Higher Education. New England Journal of Higher Education, 4, 3.
• Erdem-Aydin, İ. (2015). Preferences and willingness for participating MOOCs in Turkish. Turkish Online Journal of Educational Technology-TOJET, 14(3), 88-96.
• Feng, W., Tang, J., and Liu, T. X. (2019). Understanding dropouts in MOOCs. Erişim Adresi: https://xuetangx.com.
• Hew, K. F., and Cheung, W. S. (2014). Students’ and instructors’ use of massive open online courses (MOOCs): Motivations and challenges. Educational Research Review, 12(2014), 45-58.
• Hone, K. S., and El Said, G. R. (2016). Exploring the factors affecting MOOC retention: A survey study. Computers & Education, 98, 157-168.
• Humanante-Ramos, P. R., García-Peñalvo, F. J., and Conde-González, M. Á. (2017). Electronic devices and web 2.0 tools: usage trends in engineering students. International Journal of Engineering Education (IJEE), 33(2B), 790-796.
• Hylén, J. (2005). Open educational resources: opportunities and challenges. Paper presented at the meeting of the Advancing the Effectiveness and Sustainability of Open Education Conference, Utah State University, USA.
• Jiang, S., Schenke, K., Eccles, J. S., Xu, D., and Warschauer, M. (2016). Females' enrollment and completion in science, technology, engineering, and mathematics Massive Open Online Courses. arXiv preprint arXiv:1608.05131.
• Jordan, K. (2015). Massive open online course completion rates revisited: assessment, length and attrition. The International Review of Research in Open and Distributed Learning, 16(3), 341-358.
• Kalaycı, Ş. (2006). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri [SPSS applied multivariate statistical techniques]. Ankara, Turkey: Asil Yayın Dağıtım.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi (24. bs.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Knowles, M. S. (1975). Adult education: New dimensions. Educational Leadership, 33(2), 85-88.
• Koçdar, S. (2006). Uzaktan eğitim ders kitaplarının geribildirim açısından değerlendirilmesi: Anadolu Üniversitesi’nin uzaktan eğitim veren işletme ve iktisat fakülteleri örneği. (Yüksek Lisans Tezi), Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Lokey-Vega, A. (2014). Grab a MOOC by the Horns. Educational Leadership, 71(8), 61-64.
• Macaskıll, A., and Taylor, E. (2010). The development of a brief measure of learner autonomy in university students. Studies in Higher Education, 35(3), 351- 359.
• McAuley, A., Stewart, B., Siemens, G., and Cormier, D. (2010). The mooc model for dıgıtalpractıce. Erişim Adresi:https://oerknowledgecloud.org/sites/oerknowledgecloud.org/files/MOOC_Final.pdf.
• MIT. (2005). MIT OpenCourseWare 2005 program evaluation findings. Erişim Adresi: http://ocw.mit.edu/ans7870/global/05_Prog_Eval_Report_Final.pdf
• MIT. (2012). Our History. Erişim Adresi: http://ocw.mit.edu/about/our-history/
• Reeve, J., and Jang, H. (2006). What Teachers Say and Do to Support Students Autonomy During a Learning Activity. Journal of Educational Psychology, 98(1), 209-218.
• Rice, J. (2013). What I learned in MOOC. College Composition and Communication, 64(4), 695-703.
• Robbins, S. P., ve Judge, T. A. (2012). Örgütsel Davranış. Çev. Ed. İnci Erdem, Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara.
• Sclater, N. (2009). The organisational impact of open educational resources. In Ehlers, U. & Schneckenberg, D. (Eds.), Changing Cultures in Higher Education: Moving Ahead to Future Learning. London: Springer.
• Selwyn, N., ve Odabaşı, H. F. (2017). Çocuklar ve gençlerin dijital yaşamla mücadeleleri. Pegem Atıf İndeksi, 1-18.
• UNESCO. (2002). Forum on the impact of Open Courseware for higher education in developing countries final report. Erişim Adresi: http://unesdoc.unesco.org/images/0012/001285/128515e.pdf.
• Wang, Y.S., and Y.W. Shih (2009). Why do people use ınformation kiosks? A validation of the Unified Theory of Acceptance and Use of Technology. Government Information Quarterly, 26, 158-165.
• Xing, W., and Du, D. (2018). Dropout prediction in MOOCs: Using deep learning for personalized intervention. Journal of Educational Computing Research, 57(3), 547–570.
• Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.