Bu
çalışmada özel bir havayolu şirketinde çalışan uçuş personelinin stresi
algılama düzeyi ve bu algılanan stresin işle bütünleşme bağlantısına değinilmiş
ve bu ilişkinin işten ayrılma kararına etkisi araştırılmaya çalışılmıştır.
Çalışmada Nisan-Ağustos 2018 tarihleri arasında anket uygulanmış ve daha önce
güvenilirliği ve geçerliliği kanıtlanmış ölçekler kullanılmıştır. Algılanan
stres için, Cohen, Kamarck ve Mermelstein (1983) tarafından geliştirilen 14
maddelik ölçek, işle bütünleşme kavramını ölçmek için Schaufeli ve Bakker
(2003) tarafından geliştirilen UWES - Utrecht Work Engagement Global Scale,
işten ayrılma niyetini ölçmek için Cammann vd. (1983) tarafından geliştirilen
ve Mimaroğlu (2008) tarafından Türkçe’ye çevrilen 3 maddelik işten ayrılma
niyeti ölçeği kullanılmıştır. Algılanan stres ölçeğine yapılan faktör analizi
neticesinde, stres, başa çıkma ve kontrol isimli 3 faktör saptanmıştır. İşle
bütünleşme ölçeğine yapılan faktör analizi neticesinde, zindelik ve
adanma-yoğunlaşma isimli 2 faktör saptanmıştır. İşten ayrılma niyeti ise tek
boyuttan meydana gelmektedir. Algılanan stresin işten ayrılma niyeti üzerindeki
etkisine yönelik yapılan stepwise regresyon analizi sonucunda stres ve kontrol
faktörlerinin işten ayrılma niyeti üzerinde etkisi bulunduğu, işle
bütünleşmenin işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisine ilişkin gerçekleştirilen
stepwise regresyon analizi neticesinde ise adanma-yoğunlaşma faktörünün işten
ayrılma niyeti üzerinde etkisi bulunduğu tespit edilmiştir. Bu doğrultuda elde
edilen sonuçlar ile literatürde yer alan çalışmalar birbirini destekler
niteliktedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Mart 2019 |
Gönderilme Tarihi | 16 Ocak 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 3 Sayı: 1 |
The open access statement