Liderliğin zaman içindeki evriminde, kişilik özellikleri yaklaşımından başlanarak dönüşümcü liderliğe kadar farklı liderlik tarzları yer almıştır. En eski liderlik yaklaşımlarından olan kişilik özellikleri yaklaşımına göre, kişilerin liderlik vasıflarına sahip olup olmadıkları, doğuştan gelen fiziksel ve kişilik özellikleri tarafından belirlenmekteydi. Daha sonra gelen yetenekler yaklaşımına göre ise, liderlik doğuştan gelen bir vasıf olmaktan ziyade, öğrenilebilir yeteneklerden oluşmaktadır. Üçüncü sırada gelen stil yaklaşımı, liderlerin kişilik özellikleri veya yeteneklerine değil, davranışlarına odaklanırken; dördüncü sırada yer alan durumsal yaklaşım, liderlerin tarzlarını içinde bulundukları durumlara göre farklılaştırmaları gerektiğini öne sürer. Beşinci sırada incelenen koşul bağımlılık yaklaşımına göre ise, bir liderin etkinliği, liderin stilinin, içinde bulunulan koşullarla ne kadar uyumlu olduğuna bağlıdır. Altınca sırada bahsedilen yol-amaç kuramı, liderlerin, çalışanlarını belirlenmiş amaçlara ulaşmaları için nasıl motive ettikleri ile ilgilidir. Yedinci söz edilen lider-üye etkileşimi kuramı liderliği, liderler ve takipçiler arasındaki karşılıklı etkileşime odaklanan bir süreç olarak kavramsallaştırır. Son olarak bahsi geçen ve en yeni liderlik yaklaşımlarından biri olan dönüşümcü liderlik, liderliğin daha çok karizmatik ve duygusal öğelerine odaklanır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ekonomi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 28 Nisan 2022 |
Yayımlanma Tarihi | 12 Mayıs 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 8 Sayı: 1 |
All site content, except where otherwise noted, is licensed under a Creative Common Attribution Licence. (CC-BY-NC 4.0)