Virtual Identities and Virtual Belonging

Yıl 2024, , 1573 - 1586, 18.09.2024

Yıldız Yavuz

https://doi.org/10.18069/firatsbed.1507349

Öz

In our changing and developing world, areas of social impact are also evolving. With the advent of computers and the internet, individuals have begun exploring new virtual environments. People now have the opportunity to create and develop virtual identities, conveying them through digital codes. Although real-world identities have stable elements, virtual identities are transforming, transcending time and space. Virtual identity can now be structured by adding or removing desired attributes. Social characteristics and group formations are being transferred to the virtual realm, forming virtual communities. Membership in these virtual communities, associated with a sense of belonging, represents a new phenomenon called virtual belonging. This study highlights virtual belonging, contrasting with the often-discussed outcomes of isolation and detachment from society in virtuality studies. The focus is on virtual identities and belonging, aiming to make a significant contribution to the field in our digitizing world. By exploring such a topic, which is gaining new dimensions, this study seeks to provide valuable insights into the evolving nature of social connections and identity in the digital age.

Anahtar Kelimeler

Virtual Identity, Virtual Communities, Belonging, Virtual Belonging, Digital Sociology

SANAL KİMLİKLER VE SANAL AİDİYET

Öz

Değişen ve gelişen dünyada toplumsal etki alanları da değişim göstermektedir. Bilgisayarların icadı ve internetin kullanımıyla insanların yeni ortamlara yolculuğu başlamıştır. Bireyler, artık başta kimlik olmak üzere her türlü sanal karakter oluşturma ve geliştirme şansına sahip olmakta, bunu dijital kodlar sayesinde dış dünyaya aktarmaktadırlar. Kimlik aracılığıyla üyesi olunan sanal mecralar, artık her alana sirayet eden bir yapıya dönüşmüştür. Kimlik, gerçekte karşılığı olan ve çok az değişim gösteren yönleri olmasına rağmen sanallık, kimliğin bu unsurunu değişime uğratmaya başlamıştır. Zaman ve mekânın ötesine geçilmesi sanal alandaki kimliğe, istenilen özelliklerin eklenip çıkarılarak yapılandırılabilen bir hal kazandırmıştır. Toplumlardaki topluluk özellikleri ve gruplaşmaların sanala aktarıldığı görülmektedir. Bu sayede toplumdaki gibi belirli bir amaç için bir araya gelen gruplar, sanal cemaatler kavramını oluşturmuştur. Sanal topluluklara üye olmak aidiyetle ilişkilendirilebilen yeni bir olgudur. Sanal kimliğin sunduğu bu yeni özelliği sanal aidiyet olarak adlandırmak yanlış olmayacaktır. Bu çalışmada sanallık çalışmalarında vurgulanan yalnızlık ve toplumdan uzaklaşılma gibi sonuçların aksine sanal aidiyet olgusuna yer verilmiştir. Bu bağlamda çalışmanın konusu sanal kimlikler ve aidiyet temellinde şekillenmektedir. Bu noktada çalışmanın dijitalleşen dünyada yeni boyut kazanmaya başlayan böyle bir konunun çalışılmasının alana önemli bir katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Sanal Kimlik, Sanal Cemaatler, Aidiyet, Sanal Aidiyet, Dijital Sosyoloji

Kaynakça

• Altunay, A. (2012). Geleneksel medyadan yeni medyaya: Görüntü yüzeyi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (27), 33-44.
• Altunay, A. D. (2015). Bir sosyalleşme aracı olarak yeni medya. Selçuk İletişim, 9 (1): 410-428
• Arı, F. (2022). İnternet bağımlılığının sonrası: netlessfobi ve sanallaşan kimlik. Uluslararası Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 2 (1), 85-96. Retrieved from https://dergipark.org.tr/en/pub/jswrpub/issue/66315/1017671
• Armağan, A. (2013). Gençlerin sanal alanı kullanım tercihleri ve kendilerini sunum taktikleri: bir araştırma. Journal of International Social Research, 6(27).
• Aşkın, M. (2007). Kimlik ve giydirilmiş kimlikler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(02), 213-220.
• Atalay Güneş, Z. N. (2017). Dijital sosyoloji ve metodoloji: Ne kadar yeni ne kadar tanıdık. Sosyoloji divanı, dosya: Dijital sosyoloji, 87-99.
• Balle, F. ve Eymery, G. (1991). Yeni medyalar. (Çev: M. S. Şakiroğlu), İstanbul: İletişim Yayınları.
• Baym, N.K. (2010). Personal connections in the digital age. Polity Press: Cambridge, UK,
• Connolly, W. E. (1995). Kimlik ve farklılık -siyasetin açmazlarına dair demokratik çözüm önerileri. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Featherstone, M. (2005). Postmodernizm ve tüketim kültürü. (Çev. M. Küçük), İstanbul: Ayrıntı Yayınları
• Fuchs, C. (2011). An alternative view of privacy on Facebook. Information, 2(1), s.140-165.
• Fussey, P. & Roth, S. (2020). Digitizing sociology: Continuity and change in the internet era. Sociology, 54(4), 659-674.
• Girgin, Ü. H. (2018). Gelenekten postmoderne kimlik inşa süreci ve yeni medya: Facebook örneği. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 3(5): 202-230.
• Goffman, E. (2017). Etkileşim ritüelleri. Heretik Yayınları, Ankara.
• Göker, G. (2007). İnternet’in Türkiye kadın hareketi üzerindeki etkisi: kadın kurultayı e-grubu örneği. M. Binark (Der.). Yeni Medya Çalışmaları içinde (ss. 205-247). Ankara: Dipnot Yayınları.
• İsmayılzada, L. (2017). Sanal dünyada sanal dönüşüm. Yeni Medya Elektronik Dergisi, 1(3), 227-236.
• Kabakcı, M. H. ve Baş, F. C. (2024). Sosyal medya kullanıcılarının modernlik algıları ve yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkinin sosyolojik olarak incelenmesi. İstanbul Aydın Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(3), 459-485.
• Karagülle, A. E. ve Çaycı, B. (2014). Ağ toplumunda sosyalleşme ve yabancılaşma. Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 4(1), 1-9.
• Kellner, D. (2001) Popüler kültür ve postmodern kimliklerin inşası. G. Seçkin (Çev.), Doğu Batı Düşüncesi Dergisi, 4(15): 187-219.
• Köse, H. (2008). İnternette" açık" ve demokratik yayıncılık:" sanal ortam günlükleri" ve Wiki'ler. Marmara İletişim Dergisi, 13(13), 83-93.
• Kroger, J. (2006). Identity development: Adolescence through adulthood. Sage publications.
• Lupton, D. (2013) Digital sociology: an introduction. University of Sydney: Sydney Introducing Digital Sociology
• Manovich, L. (2001). The language of new media. London: The MIT Press.
• Marshall, G. (1999). Sosyoloji sözlüğü. (Çev: O. Akınhay ve D. Kömürcü). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Mesch, G. S. (2009). The internet and youth culture. Hedgehog Review, 11(1).
• Özdemir, B. ve Yıldırım, G. (2019). Dijitalleşen iletişim ortamlarında kimlik inşası ve benlik sunumu: İletişim fakültesi öğrencileri üzerine bir araştırma. Yeni Medya Elektronik Dergisi, 3(3), 178-191.
• Palmer, A. & Koenig-Lewis, N. (2009). An experiential, social network-based approach to direct marketing. Direct Marketing: An International Journal, 3(3), 162-176.
• Parekh, B. (2014). Kimliğin mantığı. (F. Halvacıoğlu, Çev). Kimlik Politikaları, 53-76.
• Rheingold, H. (1993). The virtual community homesteading on the electronic frontier. London: The MIT Press.
• Robins, K. (2013). İmaj görmenin kültür ve politikası (Çev: N. Türkoğlu). (2. Baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Sili Kalem, A. (2022). Gündelik hayatın dijitalleşmesi karşısında sosyoloji. Medeniyet ve Toplum Dergisi, 6 (2), 95-102
• Smith, A. (2002). Küresel çağda milletler ve milliyetçilik. D. Kömürcü (Çev.), İstanbul: Everest Yayınları.
• Sucu, S. A. ve Gündüz, U. (2019). Kitlelerin yeni göç mekânları olarak sosyal medya ve sanal göç ilişkisi. Uluslararası Kültürel ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(2), 466-490.
• Timisi, N. (2005). Sanallığın gerçekliği: internetin kimlik ve topluluk alanlarına girişi, internet toplum kültür. M. Binark ve B. Kılıçbay (Yay. hHaz.), İnternet toplum kültür içinde (s.89-105). Ankara: Epos Yayınları
• Tuğran, F. E. (2016). Dijital yerlilerin siber-uzamda çoklu kimlik kullanımı ve oyun oynama pratikleri. Middle Black Sea Journal of Communication Studies, 1(1), 8-17.
• Turkle, S. (1995). Life on the screen: identity the age of the internet. Weidenfeld and Nicolson, London.
• Turkle, S. (2011). Alone together. Sociable robots, digitized friends, and the reinvention of intimacy and Solitude. New York: Basic Books.
• Wayne, S. & Lınswn, R. (1995), Effects of Impression Management on Performance Ratings: A Longitudinal Study, Academy of Management Journal, B8(6)
• Wellman B. &. Guila (1999). “Virtual communities as communities: Net surfers don’t ride alone”. M. A. Smith & P. Kollock (ed.). Communities in cyberspace. (s. 167-194). New York: Routledge.
• Wellman, B. & Hampton, K. (1999). Living networked on and offline. Contemporary Sociology, 28(6), 648-654.
• Wellman, B. (2001), Physical place and cyberplace: The rise of personalized networking. International Journal of Urban and Regional Research, c. 25 (2).
• Wynn, J. R. (2009, June). Digital sociology: emergent technologies in the field and the classroom. In Sociological Forum (Vol. 24, No. 2, pp. 448-456). Oxford, UK: Blackwell Publishing Ltd.
• Yavuz Y. (2021). Gündelik hayat ve sosyal medya. (Ed. D. Şenol-G. Yıldız). Gündelik hayat sosyolojisi-teoriden uygulamaya İçinde (397-454). Ankara: Nobel Yayıncılık
• Zhao, Y. & Wang, M. (2023). Digital sociology: origin, development, and prospects from a global perspective. The Journal of Chinese Sociology, 10(1), 19.
• Zinderen, İ. E. (2020). Yeni medyada kimlik inşası: YouTuber kimliğine ilişkin bir inceleme. Erciyes İletişim Dergisi, 7(1), 415-434.