FEMALE PARTICIPATION IN THE STATE IN MUSTAPHA AND MACBETH: A HEGELIAN APPROACH

Yıl 2018, , 97 - 107, 31.07.2018

İşıl Şahin Gülter

https://doi.org/10.18069/firatsbed.460924

Cited By: 1

Öz

Queen
Elizabeth’s reign informs dramatists to deal with the themes of power and
politics in this era, since the sovereign’s gender is one of the fundamental
social and political considerations of Elizabethan period. The English display
an ambivalent reaction to the idea of woman ruler, as a ruler is always
identified with masculinity. Queen Elizabeth’s reign arouses a vague anxiety
among the English people who perceive an inherent danger within female rule. In
this context, this study aims to analyze perception of inherent danger within female
rule in Fulke Greville’s Mustapha
(1594) and W. Shakespeare’s Macbeth
(1606) by focusing on the representation of female participation in state
affairs in the light of Hegel’s construction of the state. According to Hegel,
nature assigns man to the state, and woman to the family; man maintains his
power in public affairs while the woman is expected to fulfill the
responsibility of training children to be citizens of the state rather than
participating in public affairs. In Mustapha,
Greville sets his play in the Ottoman state and depicts Rossa (Hurrem Sultan)
as an ambitious, manipulative, and intriguing character. Similarly in Macbeth, Shakespeare stages Lady Macbeth
as a power-hungry and intriguing character. Rossa (Hurrem Sultan) and Lady Macbeth’s
preference of political to familial is depicted as unnatural by their nature
that results in disorder for the state. This study aims to demonstrate that Greville
and Shakespeare represent female participation in the state as a disruptive
force in the light of Hegel’s construction of the state.

Anahtar Kelimeler

Elizabethan Drama, Hegel, Hurrem Sultan, Lady Macbeth, State

Mustapha ve Macbeth’ de Kadının Devlet İşlerine Katılması: Hegelci Bir Yaklaşım

Öz

Kraliçe
Elizabeth hükümdarlığı, dönemin oyun yazarlarını güç ve politika temalarına
değinmeleri konusunda yönlendirir; çünkü hükümdarın cinsiyeti Elizabeth
döneminin önde gelen sosyal ve politik hususlarından biridir. İngilizler kadın
hükümdar fikrine çelişkili bir tutum sergiler, çünkü hükümdarlık erkeklik ile
özdeşleştirilir. Kraliçe Elizabeth hükümdarlığı, kadın yönetiminde mevcut bir
tehlike sezen İngilizler arasında tanımlanamayan bir endişeye yol açar. Bu
bağlamda, bu çalışma Hegel’in devlet inşası ışığında, kadının devlet işlerine
katılmasına odaklanarak, Fulke Greville’nin Mustapha
(1594) ve W. Shakespeare’in Macbeth
(1606) oyunlarında kadın yönetimindeki mevcut tehlike algısını incelemeyi
amaçlar. Hegel’e göre, doğa erkeği devlete, kadını ise aileye tayin eder; erkek
gücünü kamu işlerinde idame ettirirken, kadının kamu işlerine katılmak yerine,
kamuya vatandaş yetiştirme sorumluluğunu üstlenmesi beklenir. Mustapha oyununda, Greville Osmanlı
Devleti’ni konu alır, ve Hürrem Sultan’ı hırslı, manipulatif ve entrikacı
karakter olarak resmeder. Benzer bir şeklide, Macbeth oyununda Shakespeare Lady Macbeth’i gözünü iktidar hırsı bürümüş
entrikacı karakter olarak sahneler. Hürrem Sultan ve Lady Macbeth’in politik
olanı ailevi olana tercih etmeleri cinsiyetlerinin doğasına aykırı olarak
resmedilir ki, bu da devlet düzeninin bozulmasına neden olur. Bu çalışma,
Hegel’in devlet inşası ışığında, Greville ve Shakespeare’in kadının devlet
işlerine katılmasını yıkıcı güç olarak resmetmettiklerini göstermeyi amaçlar.  

Anahtar Kelimeler

Elizabeth Dönemi Tiyatrosu, Hegel, Hürrem Sultan, Lady Macbeth, Devlet

Kaynakça

• Adelman, Janet. (1987). “‘Born of Woman’: Fantasies of Maternal Power in Macbeth.” Cannibals, Witches, and Divorce: Estranging the Renaissance. Ed. Marjorie Garber. Baltimore: Johns Hopkins UP, p. 90-121.
• Almas, Lamiya Mohamed. (2009). “The Woman of the Early Modern Turk and Moor Plays.” Ph. D. Thesis, University of Minnesota.
• Asp, Carolyn. (1981). “Be Bloody, Bold and Resolute”: Tragic Action and Sexual Stereotyping in Macbeth.” Studies in Philology 78. 2, p. 153-169.
• Bloom, Allan and Jaffa, V. (1964). Shakespeare’s Politics. Chicago: University of Chicago.
• Doğan, Abide. (1999). “Türk Tiyatrosunda Hürrem Sultan.” Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi. p. 57-64.
• Greville, Fulke. (1594). The Tragedy of Mustapha. https://quod.lib.umich.edu/e/eebo/ A02227.0001.001/1:2.3.2?rgn=div3;view=fulltext (accessed 01, March 2018)
• Hadfield, Andrew. (2004). Shakespeare and Renaissance Politics. London: Arden Shakespeare.
• Hegel, G. W. F. (1977). Phenomenology of Spirit. Trans. A.V. Miller. Oxford: Oxford UP. ... (2008). Philosophy of Right. Trans. T. M. Knox. Ed. Stephen Houlgate. Oxford: Oxford UP.
• Kain, P. J. (2002). “Hegel, Antigone, and Women,” Owl of Minerva, 33, p. 157-177.
• Kimbrough, Robert. (1983). “Macbeth: The Prisoner of Gender.” Shakespeare Studies, 16, p. 175
• Kojeve, Alexandre. (1969). Introduction to the Reading of Hegel. Trans. James H. Nichols, Jr. New York: Basic Books.
• Levin, Carole. (1994). The Heart and Stomach of a King. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
• MacCaffrey, Wallace. (1993). Elizabeth I. London: Edward Arnold.
• McGuire, Philip C. (1994). Shakespeare: The Jacobean Plays. London: Macmillan.
• Mills, Patricia J. (1986). “Hegel’s Antigone” Owl of Minerva 17. 2, p. 131-152.
• Peçevi, İbrahim. (1999). Peçevi Tarihi, Hz. Bekir Sıtkı Baykal, C. I, Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
• Raber, Karen. (2001). Dramatic Difference: Gender, Class, and Genre in the Early Modern Closet Drama. Newark: University of Delaware Press.
• Regan, Stephen. (2000). “Macbeth”. Shakespeare: Texts and Contexts Ed. Kiernan Ryan. Basingstoke: Macmillan in association with the Open University.
• Rigali, Amanda. (2000). “The Plays of Fulke Greville in Context.” Ph.D. Thesis, King’s Colledge, London.
• Shakespeare, William. (1606). The Tragedy of Macbeth. http://shakespeare.mit.edu/macbeth/full.html (accessed 15, March 2018).
• Shaw, Stanford. (1994). Osmanlı İmparatorluğu ve Modern Türkiye, Çev. Mehmet Harmancı, İstanbul: E Yayınları.
• Stallybrass, Peter. (2003). “Macbeth and Witchcraft.” Exploring Shakespeare. Online ed. Detroit: Gale p. 1-10.
• Taylor, Charles. (1975). Hegel. Cambridge: Cambridge UP.
• Unan, Fahri. (1990). “Kanuni Devri Şehzade Mücadeleleri ve Bunun Osmanlı Siyasi ve Sosyal Tarihi Bakımından Önemi”, Türk Yurdu, X/35, Ankara. http://yunus.hacettepe.edu.tr
• Uzunçarşılı, İsmail Hakkı. (1995). Osmanlı Tarihi, C.II, Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• Wain, John. (1965). The Living World of Shakespeare: A Playgoer’s Guide. London: Macmillan.
• Yermolenko, Galina I. (2010). Roxolana in European Literature, History and Culture, Farnham: Ashgate.
• Yücel, Yaşar and Sevim, Ali. (1991). Klasik Dönemin Üç Hükümdarı: Fatih, Yavuz, Kanuni, Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.