Legislation Evaluation of 4/B Contracted Personnel Discipline Procedure

Yıl 2022, , 239 - 250, 18.01.2022

Tahir Baysal

https://doi.org/10.18069/firatsbed.911778

Öz

Contracted personnel employment practices in administrative organizations have become widespread over the years and contracted personnel of various statuses have started to be employed. This type of employment, which was used to meet the need for impermanent, exceptional and specific service formerly, has become widespread over time and has reached a wide range of applications, from the provision of permanent and continuous services, to appointments in expert or administrator. Especially with the adoption of the New Public Management Approach, the widespread use of flexible employment in the public increased the number of contracted personnel and their weight in the total. The most comprehensive practice is the employment of contracted personnel within the scope of Article 4 / B of the Civil Servants Law No. 657. Contracted personnel employment creates many problem areas in practice as well as many innovations for the public personnel system. One of these problems is that a disciplinary legislation with standard measures and principles has not been established for contracted personnel. This situation may cause the contract personnel to lose their rights, as well as cause disruptions in the provision of public services, and the inability to apply the rules determining the working conditions. It has become a necessity to make the legal arrangements that will constitute the legal basis for disciplinary proceedings regarding contracted personnel as soon as possible.

Anahtar Kelimeler

Contracted Personnel, Disciplinary, Public Personnel Regime, New Public Management Approach

4/B SÖZLEŞMELİ PERSONEL DİSİPLİN İŞLEMLERİNİN MEVZUAT AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Öz

Kamu kurum ve kuruluşlarında sözleşmeli personel istihdamı uygulamaları yıllar içerisinde yaygınlaşmış ve çeşitli statülerde sözleşmeli personel çalıştırılmaya başlanmıştır. Önceleri süreklilik arz etmeyen, istisnai ve özellikli hizmet ihtiyacını karşılamak üzere kullanılan bu istihdam türü, zaman içerisinde yaygınlaşarak daimi ve sürekli hizmetlerin gördürülmesine, uzman ya da yönetici pozisyonundaki görevlendirmelere kadar geniş bir uygulama alanına kavuşmuştur. Özellikle Yeni Kamu Yönetimi Yaklaşımının benimsenmesiyle birlikte, kamuda esnek istihdamın yaygınlaşması, sözleşmeli personel sayısını ve toplam içindeki ağırlığını artırmıştır. En kapsamlı uygulama, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 4/B maddesi kapsamında sözleşmeli personel istihdamıdır. Sözleşmeli personel istihdamı, kamu personel sistemi için pek çok yeniliğin yanında uygulamada çok sayıda sorun alanları da meydana getirmektedir. Bu sorunlardan biri de sözleşmeli personele yönelik olarak düzenlenmiş, standart ölçü ve ilkeleri olan bir disiplin mevzuatının oluşturulamamış olmasıdır. Bu durum, sözleşmeli personelin hak kaybına uğramasına neden olabildiği gibi kamu hizmetlerinin sunumunda aksamalara, çalışma koşullarını belirleyen kuralların uygulanamamasına da neden olabilmektedir. Sözleşmeli personele ilişkin disiplin işlemlerine yasal dayanak teşkil edecek hukuki düzenlemelerin bir an önce yapılması bir zorunluluk hâline gelmiştir.

Anahtar Kelimeler

Sözleşmeli Personel, Disiplin, Kamu Personel Rejimi, Yeni Kamu Yönetimi Yaklaşımı

Kaynakça

• Altunok, M ve Erençin, A. (2014). Öz ve Biçim Yönünden Bir Yasa Metni İncelemesi: Kamu Personel Yasa Tasarısı Taslağı. Mülkiye Dergisi, 30 (250), 157-176.
• Aslan, Z. ve Altındağ, H. (2018). Memurların Disiplin ve Ceza Soruşturması. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Aslaner, A. (2006). Kamu İdaresinde Yeniden Yapılanma Çalışmaları. Türk İdare Dergisi, Sayı:453, İçişleri Bakanlığı Yayını, 47–67.
• Bayramoğlu, S. (2000). Küreselleşmenin Yeni Siyasal İktidar Modeli: Yönetişim. Praksis, 7, 85–116.
• Boz, S. S. (2017). Memur Disiplin Hukukuna Hâkim Olan Temel İlkeler. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt 25 sayı 2, 15-41.
• Bulut, M. (2018). Kamu Görevlileri Disiplin Hukukunda Kanunilik İlkesini Yeniden Düşünmek. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, Sayı 12, 227-278.
• Christensen, T. & Legreid P. (2002). New Public Management-Undermining Political Control. New Public Management, (Ed. Tom Christensen & Per Legreid), England: Ashgate, 93-120.
• Dönmez, M. (2021). Devlet Memurları Disiplin Hukuku. Ankara: Bilge Yayınevi.
• Eryılmaz, B. (2002). Bürokrasi ve Siyaset. İstanbul: Alfa Basım Yayım.
• Gözler, K. (2003). İdare Hukuku Cilt: 1. Bursa: Ekin Yayınları.
• Gözübüyük, A. Ş. (2000). Yönetim Hukuku. Ankara: Turhan Kitabevi.
• Güler, B. A. (2003). Devlette Reform. Ankara: TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi.
• Güler, B. A. (2005). Kamu Personel Kanunu Tasarısı Üzerine. Tarım ve Mühendislik Dergisi, Sayı:75. 20-23.
• Günday, M. (2002). İdare Hukuku. Ankara: İmaj Yayınları.
• Güzelsarı, S. (2003). Neo-liberal Politikalar ve Yönetişim Modeli. TODAİE Amme İdaresi Dergisi, 36 (2), 17–34.
• İzci, F. ve Yıldız, M. Ş. (2017). Türkiye'de Kamu Personel Yönetiminden İnsan Kaynaklarına Geçiş: Temel Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Al Farabi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 2017 1/3, 397-412.
• Kangal, Z. (2011). Anayasal Güvence Olarak Suçta ve Cezada Kanunilik İlkesi. Ceza Hukuku Dergisi, Cilt 6 Sayı 17, 61-106.
• Kara, B. (2006). Türkiye’de Personel Reformu Çalışmalarının Altyapısı: 1930–60 Yılları Arasında Yabancı Uzmanların Kamu Yönetimine İlişkin Hazırladıkları Raporlar. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 30, No: 2,149–162.
• Kaya, G. (2015). Kamudaki Taşeron İşçiler Üzerine Bir Alan Araştırması: Adıyaman Örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(55), 257-267.
• Kayar, N. (2021). Kamu Personel Yönetimi. Ankara: Ekin Yayınevi.
• Kettl, D. F. (2005). The Global Public Management Revolution. Second Edition, Brookings Institution Press.
• Kılınçarslan, S. (2015). Disiplin Hukukunda İdarenin Takdir Yetkisinin Kanunilik İlkesi Çerçevesinde Yargısal Denetimi. Fasikül Hukuk Dergisi, Cilt 7 Sayı 62, 20-31.
• Lane, J. E. (2000). The Public Sector: Concepts, Models and Approaches. Third Edition, London: Sage Publications.
• Mavili, T. (2019). Kamu Personel Sözleşmeleri. Gümrük Ticaret Dergisi, Şubat 2019 5(15), 10-31.
• Oğurlu, Y. (2001). İdari Yaptırımlar Karşısında Yargısal Korunma. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Özdek, Y. (1999). Globalizmin İdeolojik Hegemonyası: Yanılsamalar. TODAİE Amme İdaresi Dergisi, 32(3), 25-47.
• Özsalmanlı, A.Y., Arap, İ. ve Acar, A. (2005). 14/10/2005 Tarihli Kamu Personel Kanunu Tasarısı Taslağı Üzerine İnceleme ve Değerlendirmeler. Mevzuat Dergisi, Yıl 8 Sayı: 96,
• https://www.mevzuatdergisi.com/2005/12a/02.htm, (09/03/2021).
• Peters, B. G. & PIERRE J. (1998). Governance Without Government? Rethinking Public Administration. Journal of PA Research & Theory, 8, 223-244.
• Sağlam, M. (2003). Türk Personel Hukukunda Disiplin Suç ve Cezalarına İlişkin Esaslar ve Uygulaması, Ankara: Mahalli İdareler Derneği Yayınları.
• Sayan, İ. Ö. (2016). Türkiye’de Kamu Personel Sisteminde Sorun Alanları ve Çözüm Önerileri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, Cilt 71 No:3, 669-691.
• Sayan, İ. Ö. ve Özgür, E. (2020). Türkiye’de İdari ve Askeri alanda Sözleşmeli Personel İstihdamı. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11 (2) 139-153.
• Selçuk, S. (1979). Yönetimde Yasallık İlkesi ve Bunun Sağlanması. Danıştay Dergisi, 45-85.
• Şaylan, G. (2000). Kamu Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş. İstanbul: TESEV Yayınları.
• Şaylan, G. (2003). Bir Yapısal Değişim Sorunu Olarak İdari Reform. Türkiye’de Kamu Yönetimi (Ed. Burhan Aykaç vd.). Ankara: Yargı Yayınevi.
• Temiz, Ö, Güneş, F. (2020). Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Hukuki Niteliği. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24 (2), 959-979.
• Usta, A. (2010). Kamu Kurumlarında Örgütsel Performans Yönetimi. Sayıştay Dergisi, Sayı 78, 31-78.
• Vries, J. (2010). Is New Public Management Really Dead?. Journal on Budgeting, Volume 2010/1, Paris: OECD Publishing, 1-5.
• http://emsal.danistay.uyap.gov.tr/BilgiBankasiIstemciWeb/, (04/03/2021).
• https://www.sbb.gov.tr/resmi-istatistik-programina-katkilarimiz/ (01/11/2021).