BibTex RIS Kaynak Göster

ŞEFÎK MEHMED’İN KASİDELERİ

Yıl 2015, Cilt: 25 Sayı: 2, 27 - 58, 31.07.2015
https://doi.org/10.18069/fusbed.48147

Öz

Asıl adı Mehmed olan Şefîk, Masrafzâde lakabıyla da anılmaktadır. Kâtiplik, vakanüvislik, hâcegânlık, mukataacılık görevlerinde bulunmuştur. Tarihçi kimliği ile öne çıkan Şefîk, daha çok, Edirne Vak’asını (1703) anlattığı Şefîknâme adlı eseri ile tanınmaktadır. Bazı tezkirelerde iyi bir şair olduğundan bahsedilen Şefîk’in divanının olduğuna dair herhangi bir kayıt bulunmasa da şiirlerinden örneklere yer verilir. Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesinde bulunan 1118 (1707)’de tertip edilmiş Zeyl-i Şefîk-nâme isimli mecmuada Şefîk’e ait altı kaside, dokuz gazel, bir beyit yer almaktadır. Beşi dinî muhtevalı olan kasidelerden ikisi naat, biri münacat, biri de dört halife için yazılmış bir medhiyyedir. Kasidelerden biri de Râmî Mehmed Paşa için yazılmış bir medhiyyedir. Bu çalışmada Şefîk Mehmed’in bahsi geçen mecmuada yer alan kasidelerinin genel özellikleri üzerinde durulacak ve bunların çeviriyazısı verilecektir.

Kaynakça

  • Abdulkadiroğlu, Abdulkerim (hzl.) (1999). Nuhbetü’l-âsâr li-Zeyli Zübdetü’l-eş’âr. Ankara: AKM Yay.
  • Akbayar, Nuri-S. Ali Kahraman (1996). Mehmed Süreyya Sicill-i Osmânî. C. V. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay.
  • Aktepe, M. Münir (2007). “Şefik Mehmed”. İA. C. XI. Eskişehir: MEB Yay.
  • Arslan, Mehmed (hzl.) (2003). Mehmed Cemâleddin, Osmanlı Târih ve Müverrihleri: Âyîne-i Zürefâ. İstanbul: Kitabevi.
  • Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Mustafa Safayi Efendi, Tezkire-i Safayi. Ankara: AKM Yay.
  • Coşkun, Menderes (2004). “Son Klasik Dönem-Nesir”. Türk Dünyası Edebiyat Tarihi. C. V Ankara: AKM Yay.
  • DİA (2009), “Şefik Mehmed Efendi”. TDV İslam Ansiklopedisi. C. 38. İstanbul: TDV Yay. 415-417.
  • İnce, Adnan (hzl.) (2005). Tezkiretüş-Şu’arâ Sâlim Efendi. Ankara: AKM Yay.
  • Koçoğlu, Turgut (2004). Şefîknâme, Şefîknâme Şerhi ve Edhem ü Hümâ Mecmuası. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Koçoğlu, Turgut (2007). “Muhammed el-Hâc Muslî’nin Şefiknâme Şerhi”. Turkish Studies. C. II/4. 549- 554.
  • Özen, İsmail (hzl.) (1975). Bursalı Mehmet Tahir Osmanlı Müellifleri. C. III. İstanbul: Meral Yay.
  • Selçuk, Bahir; Akgül, Mesut (2015). “Şefîk Mehmed’in Gazelleri”. International Journal of Language Academy. Volume 3/2. Summer. 1-13.
  • Selçuk, Bahir. “Şefîk, Mehmed” maddesi. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://www.turkedebiyati isimlersozlugu.com/index.php?sayfa=detay&detay=1985 (E.T. 24.03.2015)
Toplam 13 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil İngilizce
Bölüm Dil ve Edebiyat
Yazarlar

Bahir Selçuk

Mesut Algül

Yayımlanma Tarihi 31 Temmuz 2015
Gönderilme Tarihi 31 Ocak 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2015 Cilt: 25 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Selçuk, B., & Algül, M. (2015). ŞEFÎK MEHMED’İN KASİDELERİ. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 25(2), 27-58. https://doi.org/10.18069/fusbed.48147