Transportation systems are an essential element that improves economic activities. Therefore, countries specialize in developing transport systems to ensure social and economic development. After World War II, road transportation was consciously preferred in Turkey. In the transportation policies implemented since 1960, when planned development began, the share allocated from the budget and investments to the highway has been higher than other types of transportation. Thus, the percentage of the highway in passenger and freight transportation has gradually increased and has become the main transportation element of the country. The targets and studies put forward in road transportation have shown systematic differences, which have been reflected in the development plans. In this study, the developments in road transportation were examined in specific periods from the perspective of eleven different development plans, the first of which was put into practice in 1963. As a result of the research, while the development of the highway infrastructure in the first period was aimed, importance was given to highway projects on local and national scales in the following periods. Although these road-based transportation policies have some economic and social benefits, they also have some financial consequences for a country like Turkey, which depends on foreign countries for energy.
Ulaşım sistemleri sanayi, tarım, ticaret, turizm vb. ekonomik faaliyetleri geliştiren önemli bir unsurdur. Bu nedenle ülkeler sosyal ve ekonomik kalkınmayı sağlamak amacıyla ulaşım sistemlerinin gelişimine özel önem verirler. Ülkemizde II. Dünya Savaşı’ndan sonra bilinçli bir şekilde karayolu ulaşımının gelişimi tercih edilmiştir. Planlı kalkınmanın başladığı 1960 yılından günümüze kadar uygulanan ulaşım politikalarında karayoluna bütçeden ve yatırımlardan ayrılan pay diğer ulaşım türlerine göre daha fazla olmuştur. Bunun sonucunda karayolunun yolcu ve yük taşımacılığındaki payı giderek artmış ve ülkenin ana ulaşım unsuru haline gelmiştir. Karayolu ulaşımında ortaya konan hedefler ve çalışmalar dönemsel farklılık göstermiş ve bu durum kalkınma planlarına yansımıştır. Bu çalışmada karayolu ulaşımında görülen gelişmeler ilki 1963 yılında uygulamaya konulan toplam on bir kalkınma planı perspektifinden belirli dönemler halinde incelenmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular ışığında Türkiye’de ilk dönem karayolu altyapısının geliştirilmesi hedeflenirken sonraki dönemlerde yerel ve ulusal ölçekte otoyol projelerine önem verilmiştir. Uygulanan bu karayolu ağırlıklı ulaşım politikalarının ekonomik ve sosyal açıdan bir takım yararları görülse de Türkiye gibi enerji konusunda dışa bağımlı olan bir ülke için bazı ekonomik sonuçları da mevcuttur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Çevresel Değerlendirme ve İzleme, Çevre Yönetimi (Diğer) |
Bölüm | Coğrafya |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Ocak 2024 |
Gönderilme Tarihi | 22 Mayıs 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 34 Sayı: 1 |