Wittgenstein reveals that language gains meaning within the practice of concrete forms of life and asserts that an understanding of ideal language leads to philosophical confusion. Placing the human relationship with language in its natural history, the philosopher looked at philosophical problems within this naturalized framework. The forms of human life and the language-games that are part of them, which he presents as facts of natural history, show that the actual use of language is a concrete practice. In this way, linguistic expressions need only be described. Otherwise, misunderstandings and philosophical problems arise. The dissolution of the problems arising from the ideal and metaphysical use of language can be achieved by a change of attitude. Therefore, in the Philosophical Investigations, Wittgenstein abandons the Tractarian idea of the determinacy of sense by taking language out of the ideal realm and grounding it to a concrete nature. Consequently, describing human beings' linguistic activities as their activities of form of life will clarify the confusions caused by our ideal and theoretical way of looking at things. The descriptive linking of actual uses of language to natural history also brings back open to view the ground of activities in which language is embedded.
Wittgenstein dilin somut yaşam biçimlerinin pratiği içerisinde anlam kazandığını ortaya koymakta ve ideal bir dil anlayışının felsefi karışıklıklara yol açtığını iddia etmektedir. İnsanın dil ile olan ilişkisini onun doğal tarihinde konumlandıran düşünür, felsefi sorunlara da bu doğallaştırma çerçevesinde bakmıştır. Doğal tarihin olguları olarak sunduğu insani yaşam biçimleri ve bunların parçası olan dil-oyunları, dili kullanmanın somut bir pratik olduğunu gösterir. Bu şekilde dilsel ifadelerin sadece betimlenmesi gerekir. Aksi halde yanlış anlamalara yol açılmakta ve felsefi sorunların önü açılmaktadır. Dilin ideal ve metafizik kullanımları sonucunda açığa çıkan sorunların giderilmesi ise bir tutum değişikliği yoluyla sağlanabilir. Dolayısıyla Wittgenstein Felsefi Soruşturmalar’da dili ideal alandan çekip yaşamsal pratiklerimizi gerçekleştirdiğimiz somut bir alana taşıyarak Tractatus’ta bulunan anlamın belirginliği fikrinden vazgeçer. Sonuç olarak insanın dilsel etkinliklerini onun yaşam biçimsel etkinlikleri olarak betimlemek, şeylere ideal ve kuramsal bir yerden bakışımızın yol açtığı karışıklıkları açık hale getirecektir. Dil kullanımlarının betimleyici bir şekilde doğal tarih ile bağının kurulması, dilin içine gömülü olduğu etkinlikler alanını da göz önüne yeniden serer.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sistematik Felsefe (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Eylül 2024 |
Gönderilme Tarihi | 30 Haziran 2024 |
Kabul Tarihi | 6 Ağustos 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 38 |
Dergimiz 2024 yılından itibaren ikisi olağan biri dosya konulu özel sayı olmak üzere 3 sayı olarak, Mayıs (olağan sayı) Eylül (özel sayı) ve Aralık (olağan sayı) aylarında yayınlanacaktır.
2024 yılı özel sayımız ve Aralık ayındaki olağan sayımız için makale kabulü tamamlanmıştır.
Özel sayılarımızda yalnızca dosya kapsamında yer alan makalelere yer verilecektir. Makalenizi gönderirken hangi sayıda değerlendirilmesini istediğinizi bir notla bildirmeniz karışıklıkları önleyecektir.
İlginiz için teşekkür ederiz.