Determination of Academicians’ Opinions on Academic Entrepreneurship and Entrepreneur University

Yıl 2022, Cilt: 5 Sayı: 1, 37 - 54, 31.01.2022

Güliz Kaymakcı , Mehmet Avcı

Öz

This study was carried out in order to determine the opinions of the faculty members working in the Department of Science Teaching and Department of Economics about academic entrepreneurship. Case study from qualitative research methods was used in the research. The study was carried out with a total of 14 faculty members, including 7 faculty members who work in the Department of Science Teaching at a State University in Turkey and 7 faculty members who work in the Department of Economics which is under the Faculty of Economics and Administrative Sciences. The study used a qualitative form developed by the researchers, containing seven open-ended questions and demographic feature information, as a data collection tool. Descriptive analysis method was used in the analysis of qualitative data. As a result of the research, it was concluded that the faculty members of the Department of Science Teaching evaluate academic entrepreneurship as the transfer of the knowledge produced to society, the dissemination of knowledge and the creation of social benefits. It has been found that faculty members of the Department of Economics consider academic entrepreneurship as a process of creating innovation, in short, transforming the knowledge created into creating economic and commercial value. In addition, faculty members of both departments define entrepreneurial university as universities that contribute to the economy and society, encourage academics, and cooperate with the university and industry.

Anahtar Kelimeler

Academic entrepreneurship, Entrepreneurial university, Faculty members

Akademisyenlerin Akademik Girişimcilik ve Girişimci Üniversiteye Yönelik Görüşlerinin Belirlenmesi

Öz

Bu çalışma; fen bilgisi öğretmenliği ve iktisat bölümünde görev almakta olan öğretim üyelerinin akademik girişimcilik konusunda farkındalıklarının belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmada, nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması kullanılmıştır. Çalışma, Türkiye’deki bir Devlet Üniversitesinin Eğitim Fakültesi Fen Bilgisi Eğitimi Anabilim Dalında görev yapmakta olan 7 öğretim üyesi ve İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İktisat Anabilim Dalında görev yapmakta olan 7 öğretim üyesi olmak üzere toplam 14 öğretim üyesi ile gerçekleştirilmiştir. Çalışmada veri toplama aracı olarak, araştırmacılar tarafından geliştirilen, yedi açık uçlu soru ve demografik özellik bilgileri içeren nitel form kullanılmıştır. Araştırmada nitel verilerin analizinde betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda Fen bilgisi öğretmenliği anabilim dalı öğretim üyelerinin akademik girişimciliği üretilen bilginin topluma aktarılması, bilginin yayılması ve toplumsal fayda yaratılması olarak değerlendirdikleri sonucuna ulaşılmıştır. İktisat anabilim dalı öğretim üyelerinin ise akademik girişimciliği yaratılan bilginin ekonomik ve ticari bir değer yaratır hale dönüştürülmesi kısaca yenilik yaratma süreci olarak değerlendirdikleri tespit edilmiştir. Ayrıca her iki anabilim dalı öğretim üyeleri girişimci üniversiteyi ekonomiye ve topluma katkı sağlayan, akademisyenleri teşvik eden, üniversite-sanayi iş birliği içerisinde olan üniversiteler olarak tanımladığı görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Akademik girişimcilik, Girişimci üniversite, Öğretim üyeleri

Kaynakça

• Akın, B. (1996). Küçük ölçekli işletmelerde stratejik planlama ve yönetim. MPM Verimlilik Dergisi, 1, 43-56.
• Akmermer, B. & Çolak, Ç. D. (2016). Akademik Girişimciliğin Geliştirilmesine Yönelik Bir Kamu Politikası Önerisi. Second Sarajevo International Conference of Social Sciences by Faculty of Business and Administration, 372-391.
• Ambos, T. C., Makela, K., Birkinshaw, J. & D’este, P. (2008). When does university research get commercialized? Creating ambidexterity in research institutions. Journal of Management Studies, 45, 1424-1447.
• Arslan, N. T. (2010). Klasik-Neo klasik dönüşüm süreci: yeni kamu yönetimi, Çukurova Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi,11(2), 2010.
• Bercovitz J. & Feldman M. (2008). Academic entrepreneurs: organizational change at the individual level. Organization Science, 19(1), 69-89.
• Berg, B. L. & Lune, H. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (Çeviren: Hasan Aydın). Eğitim.
• Cansız, M. (2014). Innovative entrepreneurship of turkey (the case of Turkish technoparks). Ministry of Development.
• Chandler, G. N. & Jansen. E. (1992). The founder's self-assessed competence and venture performance. Journal of Business Venturing, 7(3), 223-236.
• Charles, D. (2003). Universities and territorial development: reshaping the regional role of UK universities. Local Economy, 18(1), 7-20.
• Creswell, J. W., & Plano Clark, V. L. (2011). Designing and conducting mixed methods research. Sage.
• Çetin, M. (2007). Bölgesel kalkınma ve girişimci üniversiteler. Ege Ekonomik Bakış Dergisi, 7, 219.
• D’este, P. & Patel, P. (2007). University-industry linkages in the UK: What are the factors underlying the variety of interactions with industry?. Research Policy, 36, 1295-1313.
• Etzkowitz H. (2003). Research groups as ‘quasi-firms’: The invention of the entrepreneurial university. Research Policy, 32, 109–121.
• Holmström, B. (1979). Moral hazard and observability. Bell Journal of Economics, 10, 74–91.
• Kiper, M. (2010). Dünyada ve Türkiye’de üniversite-sanayi işbirliği ve bu kapsamda üniversite-sanayi ortak araştırma merkezleri programı (ÜSAMP). Türkiye Teknoloji Geliştirme Vakfı.
• Kirby, D. (2006). Creating entrepreneurial universities in the UK: Applying entrepreneurship theory to practice. Journal of Technology Transfer, 31(5), 599–603.
• Küttim, M., Kallaste, M., Venesaar, U. & Kiis, A. (2014). Entrepreneurship education at university level and students’ entrepreneurial intentions. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 110, 658-668. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2013.12.910.
• Laukkanen, M. (2003). Exploring academic entrepreneurship: drivers and tensions of university based business. Journal of Small Business and Enterprise Development, 10, 372-382.
• Lincoln, Y. S., & Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry. Sage. https://doi.org/10.1016/0147-1767(85)90062-8.
• Markides, C. (2007). In search of ambidextrous professors. Academy of Management Journal, 50, 762–768.
• Mets, T. (2010). Enterpreneurial, business model for classical research universities. Engineering Economics, 21(1), 80-89.
• Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. Sage.
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2016). Fen bilimleri dersi öğretim programı. Talim ve Terbiye Kurulu.
• Nasr, K. B. & Boujelbene, Y. (2014). Assessing the impact of entrepreneurship education. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 109, 712-715. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2013.12.534
• Nicolaou N., Shane S., Cherkas L., Hunkin J. & Spector T. D. (2008). Is the tendency to engage in entrepreneurship genetic?, Management Science, 54(1), 167- 178.
• Odabaşı, Y. (2008). Meslektaş Girişimci Üniversite ve Yönetimi, Türk Üniversiteleri İçin Bir Model Önerisi, II. Girişimcilik Kongresi, 370-378.
• Owen, S, J. & Powell, W. W. (2001). Careers and contradictions: faculty responses to the transformation of knowledge and its uses in the life sciences. Research Sociology Work, 10, 109–140.
• Özdem, G. & Sarı, E. (2008). Yükseköğretimde yeni bakış açılarıyla birlikte yeni kurulan üniversitelerden beklenen işlevler (Giresun Üniversitesi Örneği). Üniversite ve Toplum, 8(1), 1-15.
• Özdemir, P. (2016). Girişimci üniversiteler ve Türkiye’de girişimcilik eğitimi (Doktora tezi). Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı.
• Özer, M. A. (2012). Örgütsel karar verme ve yönetişim. Türk İdare Dergisi, 475, 147-170.
• Özer, Y. E. (2018). Girişimci üniversite ve Türkiye. Standard Ekonomik ve Teknik Dergi (TSE), 666, 22-25.
• Pan, V. & Akay, C. (2015). Eğitim fakültesi öğrencilerinin girişimcilik düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Education Sciences, 10(2), 125-138. https://doi.org/10.12739/NWSA.2015.10.2.1C0637
• Patton, M. Q. (2005). Qualitative research. John Wiley & Sons Ltd.
• Robertson, I. (2008). Comment: How Universities and Graduates Can Thrive. Retrieved from http://www.independent.co.uk.
• Sakınç, S. & Aybarç-Bursalıoğlu, S. (2012). Yükseköğretimde küresel bir değişim: girişimci üniversite modeli, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi/ Journal of Higher Education and Science, 2(2), 92-99.
• Sampat, B. N., Mowery, D. C. & Ziedonis, A. A. (2003). Changes in university patent quality after the bayh–dole act: A Re-examination, International Journal of Industrial Organization, 21(9), 1371-1390.
• Shane S. & Venkataraman S. (2000). The promise of enterpreneurship as a field of research. Academy of Management Review, 25(1), 217-226.
• Siegel, D., Waldman, D., Atwater, L. E., & Link, A. N. (2003). Commercial knowledge transfers from universities to firms: Improving the effectiveness of university-industry collaboration. Journal of High Technology Management Research, 14(1), 111-133. https://doi.org/10.1016/S1047-8310(03)00007-5.
• Storey D.J. & Tether B.S. (1998). Public policy measures to support new technology-based firms in the European Union. Research Policy, 26(9), 1037-1057.
• Strauss, A. L. & Corbin, J. (1990). Basics of qualitative research: Grounded theory procedures and techniques. Sage.
• Taymaz, E. (1993). Sanayi ve teknoloji politikaları: Amaçlar ve araçlar. ODTÜ Gelişme Dergisi, 20(4), 549-580.
• Ucbasaran D., Westhead P. & Wright M. (2008). Opportunity identification and pursuit: does an entrepreneur’s human capital matter?. Small Business Economics, 30(2), 153-173.
• Varga, A. E. (2009). Universities, Knowledge transfer and regional development: Geography, entrepreneurship and policy. Edward Elgar.
• Wright, M., Clarysse, B., Mustar, P. & Lockett, A. (2007). Academic entrepreneurship in Europe. Edward Elgar.
• Yalçıntaş, M. (2014). Üniversite-sanayi-devlet işbirliğinin ülke ekonomilerine etkileri: Teknopark İstanbul örneği. Finansal Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 5(10), 83-106.
• Yayla-Eskici, G., & Özsevgeç, D. (2020). Fen eğitimi anabilim dalındaki akademisyenlerin girişimcilik eğilimlerinin belirlenmesi. Fen Matematik Girişimcilik ve Teknoloji Eğitimi Dergisi, 3(2), 80-97. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/fmgted/issue/56406/748571
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin.
• Yıldız, O. (2019). Girişimci üniversitenin kavramsal çerçevesi. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 2(1), 25-34. doi: 10.32329/uad.490926.
• Zucker, L. G. & Darby, M. R. (2001). Capturing technological opportunity via Japan’s star scientists: evidence from Japanese firms’ biotech patents and products. Journal of Technology Transfer, 26, 37–58