Mandacılık İşletmeleri için Farklı Kapasiteli Yaş Gübre Depo Projelerinin Geliştirilmesi Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2020, Cilt: 9 Sayı: 2, 41 - 53, 30.11.2020

İsrafil Kocaman , Hüseyin Kurç

Öz

Bu araştırma, mandacılık işletmelerinde Anadolu mandalarının yaş gübre verimini belirleyerek, farklı kapasiteli işletmeler için betonarme yaş gübre depo projelerinin geliştirilmesi amacıyla yapılmıştır. Anadolu mandalarının günlük gübre verileri hücreleme yöntemi ile belirlenmiştir. Buna göre yetişkin Anadolu mandasının günlük yaş gübre verimi canlı ağırlık esasına göre %8.02, yoğunluğu ise 970 kg/m3 olarak hesaplanmıştır. Elde edilen veriler ve literatür bilgileri kullanılarak, 3’ er aylık boşaltma periyoduna göre 20, 50 ve 100 baş kapasiteli mandacılık işletmeleri için uygulanabilirliği olan, betonarme yaş gübre depo projeleri hazırlanmış ve metraj özetleri çıkarılmıştır. Hazırlanan projelerin mandacılık işletmelerinde kullanılması önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Anadolu mandası, Betonarme gübre deposu

Destekleyen Kurum

TÜBİTAK

Proje Numarası

115O602

Teşekkür

Bu araştırma TÜBİTAK tarafından desteklenen TOVAG 115O602 projesinin bir bölümünü içermektedir. Projeyi desteklediği için TÜBİTAK başkanlığına teşekkür ederiz.

Kaynakça

• Referans1 Referans1 Referans1 Aka, İ., Keskinel, F., Çılı, F., Çelik C. 2001. Betonarme (11. Basım). Birsen Yayınları, İstanbul 81-172. Referans2 Anonim, 2019. İstanbul İli Çatalca İlçesi iklimi ve Uzun Yıllar İklim Verileri. https://mgm.gov.tr/tahmin/il-ve-ilceler.aspx?il=ISTANBUL&ilce=Catalca (erişim tarihi: 01 02. 2020). Referans3 Anonymous, 2005. Management Principles for the Coming Age of Zero Waste; https://www.grrn.org (erişim tarihi 05. 12.2019). Referans4 Arol, A.İ., 2005. Madencilikte Sıfır Atıklı Üretim, Madencilik ve Çevre Sempozyumu. 5-6 Mayıs 2005, Ankara. Referans5 Balaban, A., Şen E. 1988. Tarımsal Yapılar (3. Baskı). Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları no:1083, Ankara 115-121. Referans6 Ekmekyapar, T.1993. Tarımsal İnşaat (1. Basım). Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları no: 145, Erzurum 58-128. Referans7 Jacobson, L.D., Moon,.R., Bicudo J. 1999. Generic Environmental Impact Statement on Animal Agriculture. A Summary of the Literature Related to Air Quality and Odor (H). Prepared for the Environmental Quality Board. Referans8 Karaman, S., 2006. Hayvansal Üretimden Kaynaklanan Çevre Sorunları ve Çözüm Olanakları. KSÜ. Fen ve Mühendislik Dergisi 9(2), 133-139. Referans9 Kocaman, I., Konukcu F., Ozturk G. 2011. Measures to Protect Environmental Problems Caused by Animal Wastes in Rural Settlement Areas a Case Study from Western Turkey. Journal of Animal and Veterinary Advances 10(12), 1536-1542. Referans10 Okuroğlu, M., Yağanoğlu A.V. 1993. Kültürteknik (1. Basım). Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları no: 157, Erzurum 250-296. Referans11 Olgun, M. 2011. Tarımsal Yapılar (1. Basım). Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları no: 1577, Ankara 390-410. Referans12 Ongley, E.D., 1996. Control of Water Pollution From Agriculture. FAO Irrigation and Drainage, Publication number: 55, Roma 57-79. Referans13 TÜİK, 2020. Hayvansal Üretim İstatistikleri 2019. https://tuik.gov.tr/hayvansalistatistikler (erişim tarihi: 05 02. 2020). Referans14 Şekerden, Ö. 2001. Büyükbaş Hayvan Yetiştirme-Manda Yetiştiriciliği. Temizyürek Ofset Matbaacılık, Yayın no: 296 Hatay 58-73. Referans15 Waskom, R.M., and J.G. Davis. 1999. Best Management Practices for Manure Utilization. Colorado State University Cooperative Bulletin no: 568A. USA.