TÜRK JANDARMA-POLİS TEŞKİLATLARININ YAKINSAMASININ MAKARENKO’NUN MODELİYLE TANIMLANMASI

Yıl 2020, Cilt: 9 Sayı: 2, 317 - 342, 23.11.2020

Hüseyin Sürücü

https://doi.org/10.28956/gbd.829940

Cited By: 1

Öz

Günümüzde örgüt ile işlenen suçların karmaşıklaşmasıyla devletin meşruiyetini sorgulanır hale gelmiştir. Bu soruna çözüm bulmak için devletler, kolluk kuvvetlerinde bazı düzenlemelere gitmişlerdir. Bazı devletler, iç güvenlik alanında polis merkezli tek kolluk kuvvetine dayalı bir sistemin gerekliliğini öne çıkarırken Türkiye gibi çoklu kolluk yapısına sahip olanlar, kolluk kuvvetlerinin işbirliğini vurgulamıştır. Bu çalışma, Emniyet Genel Müdürlüğü’nün (EGM) ve Jandarma Genel K.lığı’nın (JGK) Türkiye’nin ihtiyaçları doğrultusunda kurulduğu iddiasındadır. Böylece her iki kurumun aynı görevi yapsalar da farklı bir anlayışa sahip olduğunu öne sürmekte ve kolluk kuvvetleri arasındaki işbirliği sonucunda oluşması muhtemel yakınsamaya odaklanmaktadır. Ayrıca çalışma yakınsamayı Makarenko’nun Suç-Terör Süreci’ndeki aşamalara benzerlik kurarak açıklamaktadır. Böylelikle Türkiye’de yürütülen kolluk kuvvetleriyle ilgili çalışmalara farklı bakış açısı sunma amacını taşımaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kolluk Kuvvetleri, Makarenko, Suç-Terör Süreci, Kolluk Yakınsaması

THE DESCRIPTION OF THE CONVERGENCE OF THE TURKISH GENDARMERIE-NATIONAL POLICE ORGANIZATIONS BY THE MAKARENKO’S MODEL

Öz

The legitimacy of the state has been questioned because of the crimes committed by the organizations getting complex. To come up with a solution to this problem, governments have made some arrangements in their law enforcement. In the area of internal security, while some states prefer bringing the necessity of a police-led mono system forward, others having multiple law enforcement structures like Turkey have emphasized the cooperation of law enforcement agencies This paper claims that The Turkish National Police (TNP) and The Gendarmerie General Command (GGC) is set up in accordance with the needs of Turkey. Thus, although both institutions perform the same task, this paper claims to have a different understanding and focus on the convergence that may occur as a result of cooperation between law enforcement agencies. Also, the paper explains the convergence through the stages in the Makarenko's crime-terror continuum. Thus, it aims to serve a different perspective on the work that is carried out about law enforcement agencies in Turkey.

Anahtar Kelimeler

Law Enforcement Agencies, Makarenko, Crime-Terror Continuum, The Convergence of Law Enforcement Agencies

Kaynakça

• Baharçiçek, A. (2010). Radikalleşmenin Önlenmesi ve Terörle Mücadele Üzerinde Demokratikleşmenin Rolü. M. Sever, H. Cinoğlu, ve O. Başıbüyük (Ed.), Terörün Sosyal Psikolojisi (ss. 25–39). Ankara: Polis Akademisi Yayınları.
• Balcı, A. (2015). Konwledge, Repetition and Power in Ibn-Al-Arabi’s Thought: Some Preliminary Comments on Methodology. All Azimuth, 4(1), 39–50.
• Bates, A. (2017). Militarization Makes Police More Violent. Erişim Tarihi: 10 Temmuz 2018, https://www.cato.org/blog/militarization-makes-police-more-violent
• Baum, J. A. C., ve Jitendra, V. S. (1994). Organization-Environment Coevolution. J. A. C. Baum ve V. S. Jitendra (Ed.), Evolutionary Dynamics of Organizations (ss. 379–402). Oxford: Oxford University Press.
• Bhaskar, R. (2018). Gerçekçi Bilim Teorisi. Ankara: Akılçelen Kitaplar.
• Buckley, W. (1968). Society as a Complex Adaptive System. W. Buckley (Ed.), Modern Systems Research for the Behavioral Scientist (ss. 490–513). Chicago: Aldine Publishing Company.
• Cate, F. H. (2008). Government Data Mining: The Need for a Legal Framework. Harvard Civil Right-Civil Liberties Law Review, 43(2), 435–489.
• Ciliers, P. (1998). Complexity and Postmodernism: Understanding complex systems. London and New York: Routledge.
• Dandeker, C. (2017). 21’inci Yüzyıl İçin Esnek Güçler İnşa Etmek. G. Caforio (Ed.), Askeri Sosyoloji (ss. 405–416). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Delehanty, C., Mewhirter, J., Welch, R., ve Wilks, J. (2017). Militarization and Police Violence: The Case of the 1033 Prog. Research and Politics, 4(2), 1–7.
• DPT. (2001). Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı Güvenlik Hizmetlerinde Etkinlik Özel İhtisas Komisyonu Raporu. Ankara.
• Durkheim, E. (2014). Toplumsal İşbölümü (2.Basım). İstanbul: Cem Yayınevi.
• EGM. (2017). Emniyet Genel Müdürlüğü 2017 Yılı Faaliyet Raporu. Ankara.
• Ergut, F. (2009). Polis Çalışmaları İçin Kavramsal Bir Çerçeve. N. Levy, N. Özbek, ve A. Toumarkine (Ed.), Jandarma ve Polis: Fransız ve Osmanlı Tarihçiliğine Çapraz Bakışlar (ss. 38–63). İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Forst, B. (2009). Terrorism, Crime and Public Policy. (New York: Cambridge University Press.
• Fukuyama, F. (2008). Ulus İnşası. İstanbul: Profil Yayıncılık.
• Göktepe, Y. (2008). Seçilmiş AB Ülkelerinin Polis Teşkilatlarının Yapı ve İşleyişleri Bağlamında Türk Polis Teşkilatının Yeniden Yapılanması. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi). Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.
• Güneş, A. (2016). Osmanlı Gayrinizami Harp Doktrini: Eşkıya Takibi ve Çete Muharebeleri Talimnamesi (1909)- Yüzbaşı Ömer Fevzi Bey. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Gupta, D. K., Horgan, J. ve Schmid, A. P. (2009). Terrorism and Organized Crime: A Theoretical Perspective. D. Canter (Ed.), The Faces of Terrorism: Multidisciplinary Perspectives (ss. 123–136). West Sussex, UK: John Wiley ve Sons Ltd.
• Harwood, M. (2010). Bomb Adds Dark Precedent to Juarez Narco-War. Erişim tarihi: 20 Aralık, 2010, www.securitymanagement.com/news/car-bomb-adds-dark-precedent-juarez-narco-war-007399?page=0%2C0
• Hesterman, B. J. L. (2009). Gangs, Organized Crime & Terrorist Groups: A Threat Assessment at The Crossroads. The Counter Terrorist. 28-34.
• Hobsbawm, E. (2008). Küreselleşme, Demokrasi ve Terörizm. İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Hollis, M. (1994). The Philosophy of Social Science: An Introduction. Cambridge: Cambridge University Press.
• JGK. (2017). Jandarma Genel Komutanlığı 2017 Yılı Faaliyet Raporu. Ankara.
• JGK. (2019). Jandarma Genel Komutanlığı 2019 Yılı Faaliyet Raporu. Ankara.
• Larsson, J. P. (2007). Organized Criminal Networks and Terrorism. Countering Terrorism and Insurgency in the 21st Century: International Pespectives (ss. 163–177). Westport: Praeger Security International.
• Levy, N. (2009). Polislikle İlgili Bilgilerin Dolaşım Tarzları: Osmanlı Polisi için Fransız Modeli mi? N. Levy, N. Özbek ve A. Toumarkine (Ed.), Jandarma ve Polis: Fransız ve Osmanlı Tarihçiliğine Çapraz Bakışlar (ss. 146–170). İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Lukacs, J. (2018). Modern Çağın Sonu (İ. Kapaklıkaya, Çev.). İstanbul: Ketebe.
• Makarenko, T. (2004). The Crime-Terror Continuum: Tracing the Interplay between Transnational Organised Crime and Terrorism. Global Crime, 6(1), 129–145. https://doi.org/10.1080/1744057042000297025
• Makarenko, T. (2005). The Crime-Terror Continuum: Modelling 21th Century Security Dynamics. ( Yayımlanmamış Doktora Tezi). University of Wales, Aberystwyth.
• Mardin, Ş. (2017). Türk Siyasasını Açıklayabilecek Bir Anahtar: Merkez-Çevre İlişkileri. M. Türköne ve T. Önder (Ed.), Şerif Mardin Bütün Eserleri 6 (ss. 35–77). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Neocleous, M. (2014a). Savaş Erki, Polis Erki. Ankara: NotaBene Yayınları.
• Neocleous, M. (2014b). Savaş Erki Polis Erki (1. Basım). (S. Aydaş, Çev.). Ankara: NotaBene Yayınları.
• Özbek, N. (2008). Policing the Countryside: Gendarmes of The Late 19th-Century Ottaman Empire (1876-1908). International Journal of Middle East Studies, 40(1), 47–67.
• Özbek, N. (2009). Tarihyazıcılığında Güvenlik, Kurum ve Pratiklerine İlişkin Bir Değerlendirme. N. Levy, N. Özbek ve A. Toumarkine (Ed.), Jandarma ve Polis: Fransız ve Osmanlı Tarihçiliğine Çapraz Bakışlar (ss. 1–20). İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Porter, T. B. (2006). Coevolution as a Research Framework for Organization and the Natural Environment. Organization and Environment, 19(4), 479–504.
• Radil, S. M., Dezzani, R. J. ve McAden, L. (2016). Geographies of U.S. Police Militarization and the Role of the 1033 Program. The Profesional Geographer, 69(2), 1–11.
• Rollins, J., Wyler, L. S., ve Rosen, S. (2010). International Terrorism and Transnational Crime: Security Threats, U.S. Policy, and Considerations for Congress. In Congressional Research Service (Vol. 7–5700).
• Roth, M. P. (2010). Global Organized Crime:A Reference Handbook. In Energy.
• Roth, M. P. ve Sever, M. (2007). The Kurdish Workers Party (PKK) as Criminal Syndicate: Funding Terrorism through Organized Crime, A Case Study. Studies in Conflict & Terrorism, 30(May 2002), 901–920. https://doi.org/10.1080/10576100701558620
• Sampaio, A. (2018). Rapid Urbanization is A Risk to Global Security. Erişim tarihi: 8 Eylül 2018, https://www.citylab.com/solutions/2018/07/rapid-urbanization-provides-a-breeding-ground-for-war/564038/
• Stohl, M. (2008). Networks, terrorists and criminals: The implications for community policing. Crime, Law and Social Change, 50, 59–72. https://doi.org/10.1007/s10611-008-9120-x
• Sürücü, H. (2019). Örgütlü Suçlarla Mücadelede Matris Organizasyon. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Milli Savunma Üniversitesi ATASAREN, İstanbul.
• TODAİE. (1966). Merkezi Hükümet Teşkilatı Araştırma Projesi Raporu - Merkezi Hükümet Teşkilatı Kuruluş ve Görevleri-. Ankara.
• TODAİE. (1991). Kamu Yönetimi Araştırması. Ankara.
• Turgut, K. (2014). Askeri Statülü Kolluk Birimleri Üzerine Bir Değerlendirme. İdarecinin Sesi, (163), 42–45.
• Urhal, Ö. (2009). Küreselleşen Dünyada Güvenlik. Ankara: Adalet Yayınevi.
• Wang, P. (2010). The Crime-Terror Nexus : Transformation , Alliance , Convergence. 6(6), 11–20.
• Yılmaz, S. (2011). Türkiye’deki İç Güvenlik Yapılanmasında Değişim İhtiyacı ve Güvenlik Yöneticilerinin Değişime Yönelik Tutum ve Davranışları Üzerine Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Çukurova Üniversitesi, Adana.