ÇEVRE ETİĞİ YAKLAŞIMLARI VE GÜVENLİK HİZMETİ: ÇEVRE, DOĞA VE HAYVAN KORUMA POLİSİ/TİMİ ÖRNEĞİ

Yıl 2022, Cilt: 11 Sayı: 1, 241 - 262, 09.05.2022

Muhammed Yunus Bilgili

https://doi.org/10.28956/gbd.1109762

Öz

İnsanların çevre ile girdikleri etkileşim sürecinde, hangi davranış kalıplarının iyi ve doğru olduğunun sorgulanması eski dönemlere dayanmasına rağmen, bu sorgulamanın sistematik bir biçimde yapıldığı çevre etiği disiplininin doğuşu, çevre sorunlarının etkisini hissettirdiği 20. yüzyıla denk gelmektedir. İnsanların çevre karşısındaki davranışlarının sistematik bir şekilde incelenmesi, insan, acı, canlı ve çevre (bütüncül) merkezli çevre etiği yaklaşımlarının tartışılmasına yol açmıştır. Çevre sorunları etik alanda yeni bir bakış açısının doğuşuna zemin hazırlarken aynı zamanda ekonomi, hukuk, yönetim, güvenlik ve mühendislik gibi pek çok alanı da etkilemiştir. Çevre sorunlarının ve hissedilen sonuçlarının bir tehdit olarak algılanması, devletlerin güvenlik hizmetlerine çevresel boyutun eklenmesi yönünde bir dönüşümü gerektirmiştir. Güvenlik hizmetinde yaşanan dönüşüm, devletlerin çevresel suçlarla mücadele etmesi ve çevresel güvenliği sağlaması görevini ortaya çıkarmıştır. Bazı devletler bu kapsamda kolluk kuvvetlerini yetkilendirirken bazıları da özel birimler oluşturma yolunu tercih etmiştir. Türkiye, 2020’de genel kolluk kuvvetlerine (polis ve jandarma) bağlı Çevre, Doğa ve Hayvan Koruma Polisi/Timi kurarak çevresel değerleri korumak amacıyla yeni bir birim oluşturmuştur. Bu çalışmanın amacı, Çevre, Doğa ve Hayvan Koruma Polisi/Timi’nin çevre etiği yaklaşımları bağlamında incelenmesidir.

Anahtar Kelimeler

Çevre Etiği, Güvenlik, Çevresel Güvenlik, Çevre Suçu

APPROACHES TO ENVIRONMENTAL ETHICS AND THE SECURITY SERVICE: CASE OF ENVIRONMENT, NATURE AND ANIMAL PROTECTION POLICE/TEAM

Öz

In the process of the interaction between people and environment, even though questioning which behavioral patterns are good and right dates back to ancient times, the emergence of environmental ethics, which does this questioning in a systematic way, overlaps with the period in the 20th century when environmental issues began to be felt. The systematic examination of people’s behavior towards the environment has led to the discussion of anthropocentric, pathocentric, biocentric, and ecocentric (holistic) environmental ethics approaches. While environmental problems led to the emergence of a new viewpoint in the discipline of ethics, they also affected many disciplines such as economics, law, management, security and engineering. The perception of environmental issues and perceived results as a threat required a transformation in the direction of extension of an environmental dimension to security services of states. The transformation in security service has revealed the duty of states to tackle with environmental crimes and provide environmental security. While some states have authorized law enforcement officers in this context, some have opted to form special units. Turkey, in 2020, established Environment, Nature and Animal Protection Police/Team which is under public security forces (police and gendarmerie) to protect environmental values. The aim of this study is to examine the Environment, Nature and Animal Protection Police/Team in the context of the approaches to environmental ethics.

Anahtar Kelimeler

Environmental Ethics, Security, Environmental Security, Environmental Crime

Kaynakça

• Algan, N. (2002). Türk Boğazları’nda çevresel güvenlik. Mülkiye Dergisi, 26(234), 21-34.
• Almer, C. ve Goeschl, T. (2010). Environmental crime and punishment: empirical evidence from the German Penal Code. Land Economics, 86(4), 707-726.
• Alpar, G. (2013). Güvenliğin sağlanmasında bir kolluk kuvveti olan jandarmanın geçmişten günümüze rolü ve dünyadaki konumu. Güvenlik Bilimleri Dergisi, 2(1), 79-106.
• Arslan, M. (2018). İdari kolluk uygulamalarında kolluk kuvveti anlayışından kolluk hizmeti anlayışına geçiş. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 52, 175-196.
• Attfield, R. (2009). Biocentrism. Encyclopedia of Environmental Ethics and Philosophy içinde (c. 1, ss. 97-100), McMillan Reference (Gale).
• Bourdeau, Ph. (2004). The man-nature relationship and environmental ethics. Journal of Environmental Radioactivity, 72, 9-15.
• Bovenkerk, B., Stafleu, F., Tramper, R., Vorstenbosch, J., Brom, F. V. A. (2003). To act or not to act? Sheltering animals from the wild: a pluralistic account of a conflict between animal and environmental ethics. Ethics, Place and Environment, 6(1), 13-26.
• Bozkurt, Ö. ve Ergun, T. (2008). Kamu yönetimi sözlüğü. S. Sezen (Ed.), 2. Baskı, Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdare Enstitüsü Yayını No: 342.
• Brack, D. ve Hayman, G. (2002). International environmental crime: The nature and control of environmental black markets. Background paper for RIIA workshop, London: Royal Institute of International Affairs.
• Bricknell, S. (2010). Environmental crime in Australia. Canberra: Australian Institute of Criminology.
• Callicott, J. B. (1984). Non-anthropocentric value theory and environmental ethics. American Philosophical Quarterly, 21(4), 299-309.
• Cerrah, İ. (2008). İç güvenlik sektöründe zihinsel modernizasyon ve demokratik gözetim. Ü. Cizre ve İ. Cerrah (Ed.), Güvenlik Sektörü Yönetişimi: Türkiye ve Avrupa, (ss. 73-100), İstanbul: TESEV Yayınları.
• Clifford, M. ve Edwards, T. D. (1998). Defining “environmental crime”. M. Clifford (Ed.), Environmental Crime: Enforcement, Policy, and Social Responsibility, (ss. 5-30), Maryland: An Aspen Publication.
• Cloke, P. ve Jones, O. (2003). Grounding ethical mindfulness for/in nature: Trees in their places. Ethics, Place and Environment, 6(3), 195-214.
• Cocks, S. ve Simpson, S. (2015). Anthropocentric and ecocentric: An application of environmental philosophy to outdoor recreation and environmental education. Journal of Experiential Education, 216-227.
• Connelly, J. (2012). Conclusion: Remaining the welfare state? J. Connelly, J. Hayward (Ed.), The Withering of the Welfare State, (pp. 208-216), Hampshire: Palgrave Macmillan.
• D’Urso, P., Alaimo, L. S., De Giovanni, L., Massari, R. (2020). Well being in the Italian Regions over time. Social Indicators Research, https://doi.org/10.1007/s11205-020-02384-x.
• Demiray, M. ve İşcan, İ. H. (2008). Uluslararası sistemde güvenlik kavramının değişimi ekonomik ve jeopolitik arka planı. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 141-170.
• Des Jardins, J. R. (2013). Environmental ethics: An introduction to environmental philosophy. Belmont, CA, USA: Wadsworth.
• Eckersley, R. (1996). Environmental security dilemmas. Environmental Politics, 5(1), 140-146.
• Eckersley, R. (2003). Environmentalism and political theory. Taylor&Francis e-library edition, UCL Press.
• Emniyet Genel Müdürlüğü (2020). İçişleri Bakanı Sayın Süleyman Soylu’nun katılımlarıyla “Çevre, Doğa ve Hayvanları Koruma Polisi Temel Eğitim Kursu” gerçekleştirildi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2020 https://www.egm.gov.tr/icisleri-bakani-sayin-suleyman-soylunun-katilimlariyla-cevre-doga-ve-hayvanlari-koruma-polisi-temel-egitim-kursu-gerceklestirildi
• Emniyet Genel Müdürlüğü Asayiş Daire Başkanlığı (2020). HAYDİ (Hayvan Durum İzleme) Mobil Uygulaması. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2020 http://www.asayis.pol.tr /haydi-hayvan-durum-izleme-mobil-uygulamasi
• Ergün, T. ve Çobanoğlu, N. (2012). Sürdürülebilir kalkınma ve çevre etiği. Ankyra: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1), 97-123.
• Ertan, B. (2004). 2000’li yıllarda çevre etiği yaklaşımları ve Türkiye. Yönetim Bilimler Dergisi, 2(1), 93-108.
• Fox, W. (2000). Introduction: Ethics and built environment. W. Fox. (Ed.), Ethics and Built Environment, (ss. 1-12). London: Routledge.
• Gray, M. ve Coates, J. (2012). Environmental ethics for social work: Social work’s responsibility to the non-human world. International Journal of Social Welfare, 21, 239-247.
• Gül, M. (2016). Güvenlikteki kavramsal değişim ve Türkiye’nin güvenlik yaklaşımı ve politikalarına etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 303-320.
• Günday, M. (2011). İdare hukuku. 10. Baskı, Ankara: İmaj Yayınevi.
• Haider, S. ve Jax, K. (2007). The application of environmental ethics in biological conservation: a case study from the southernmost tip of the Americas. Biodivedrsity and Conservation, 16, 2559-2573.
• Jakobsen, T. G. (2017). Environmental ethics: Anthropocentrism and nonanthropocentrism revised in the light of critical realism. Journal of Critical Realism, 16(2), 184-199.
• Jandarma Genel Komutanlığı (2020). Çevre, Doğa ve Hayvanları Koruma Polisi/Timi Temel Eğitim Kursu. Erişim Tarihi: 22 Ağustos 2020 https://www.jandarma.gov.tr/cevre-doga-ve-hayvanlari-koruma-timi-temel-egitim-kursu
• Kaya, Y. ve Ertürük, H. (2008). Uluslararası çevre suçlarıyla mücadele ve çok taraflı çevre anlaşmalarının etkinliği. Uluslararası Hukuk ve Politika, 4(15), 85-112.
• Kaypak, Ş. (2013). Çevresel güvenlik ve sınıraşan çevre suçları. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 38, 11-22.
• Kernohan, A. (2012). Environmental ethics an interactive introduction. Ontario: Broadview Press.
• Kılıç, S. (2008). Çevre etiği. Ankara: Orion Kitbevi.
• Kopnina, H., Washington, H., Taylor, B., Piccolo, J. J. (2018). Anthropocentrism: More than just a misunderstood problem. Journal of Agricultural and Environmental Ethics, 31, 109-127.
• Kortenkamp, K. V. ve Moore, C. F. (2001). Ecocentrism and anthropocentrism: Moral reasoning about ecological commons dilemmas. Journal of Environmental Psychology, 21, 261-272.
• Light, A. (2002). Contemporary environmental ethics from metaethics to public philosophy. METAPHILOSOPHY, 33(4), 426-449.
• Liu, X., Liu, G., Yang, Z., Chen, B., Ulgiati, S. (2016). Comparing national environmental and economic performances through emergy sustainability indicators: Moving environmental ethics beyond anthropocentrism toward ecocentrism. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 58, 1532-1542.
• Ojomo, P. A. (2011). Environmental ethics: An African understanding. African Journal of Environmental Science and Technology, 5(8), 572-578.
• Özdemir, İ. (1998). Çevre sorunlarının antroposentrik karakteri. Felsefe Dünyası, 27, 68-80.
• Özer, M. A. (2012). Bir modern yönetim tekniği olarak algılama yönetimi ve iç güvenlik hizmetleri. Karadeniz Araştırmaları, 33, 147-180.
• Özgür, E. ve Erciyes, E. (2017). Kamu yönetiminde yaşanan dönüşümlerin iç güvenlik sektörüne yansımaları. Güvenlik Bilimleri Dergisi, 6(1), 79-110.
• Pigeon, L. E. ve Letourneau, L. (2014). The leading Canadian NGOs’ discourse on fish farming: From ecocentric intuitions to biocentric solutions. Journal of Agricultural and Environmental Ethics, 27, 767-785.
• Rippe, K. P. ve Willemsen, A. (2018). The idea of precaution: Ethical requirements for the regulation of Nnw biotechnologies in the environmental field. Frontiers in Plant Science, 9, https://doi.org/10.3389/fpls.2018.01868.
• Rolston III, H. (2012). A new environmental ethics: The next millennium for life on earth. New York: Routledge.
• Ross, N. (2020). Anthropocentric tendencies in environmental education: A critical discourse analysis of nature-based learning. Ethics and Education, 15(3), 355-370.
• Salman, F. (2009). Sivil toplum kuruluşlarının güvenlik sektörü denetim ve gözetimine katılma araçları. V. Aytar ve Y. Ensaroğlu (Ed.), Sivil Toplum ve Güvenlik Sektörü Gözetimi Sınırlar ve İmkânlar, (ss. 25-36), İstanbul: TESEV Yayınları.
• Schilling, J., Nash, S. L., Ide, T., Scheffran, J., Froese, R., Prondzinski, P. V. (2017). Resilience and environmental security: Towards joint application in peacebuilding. Global Change, Peace & Security, 29(2), 107-127.
• Shastri, S.c. (2013). Environmental ethics anthropocentric to eco-centric approach: A paradigm shift. Journal of the Indian Law Institute, 55(4), 522-530.
• Shover, N. ve Routhe, A. S. (2005). Environmental crime. Crime and Justice, 32, 321-371.
• Smith, L. M., Harwell, L. C., Summers, J. K., Smith, H. M., Wade, C. M., Straub, K. R., Case, J. L. (2014). A U.S. Human Well-being Index (HWBI) for multiple scales: linking service provisioning to human well-being endpoints (2000-2010). EPA/600/R-14/223.
• Taylor, P. W. (1985). Respect for Nature. Princeton (New Jersey): Princeton University Press.
• TDK, Erişim tarihi: 22 Ağustos 2020, https://sozluk.gov.tr/, “güvenlik”
• Thompson, P. B. (2005). The spirit of the soil: Agriculture and environmental ethics. Taylor&Francis e-library edition, Routledge.
• Tomkins, K. (2005). Police, law enforcement and the environment. Current Issues in Criminal Justice, 16(3), 294-306.
• Uğur, A. ve Geygüç, E. (2019). Tam kamusal bir mal olarak iç güvenlik hizmetleri: Türkiye’de iç güvenlik hizmetlerini sağlayan genel bütçeli kurumların harcamalarının değerlendirilmesi. Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), 132-146.
• Uhm, D. P. (2017). A green criminological perspective on environmental crime: The anthropocentric, ecocentric and biocentric impact of defaunation. Revue Internationale de Droit Pénal, 87(1), 323-340.
• Wapner, P. ve Matthew, R. A. (2009). The humanity of global environmental ethics. The Journal of Environment & Development, 18(2), 203-222.
• White, R. (2018). Ecocentrism and criminal justice. Theoretical Criminology, 22(3) 342-362.
• Wijbenga, B., Ruessink, H., De Wit, A., Kapitein, P. (2008). Environmental policing in the 2st century–background, organisatıon and experience in the Netherlands. J. Gerardu, D. Jones, M. Reeves, T . Whitehouse, D. Zaelke (Ed.), 8th International Conference On Environmental Compliance and Enforcement Conference Proceedings (323-334).
• Wunderlich, M. (2017). Structure and law enforcement of environmental police in China. Cambridge Journal of China Studies, 12 (4), 33-49.
• Yee, S. H., Paulukonis, E., Buck, K. D. (2020). Downscaling a human well-being index for environmental management and environmental justice applications in Puerto Rico. Applied Geography, 123, https://doi.org/10.1016/j.apgeog .2020.102231.