Bu çalışmanın amacı, eski çağlardan beri var olan
ve günümüzde varlığını devam ettiren uğursuzluğun psiko-sosyal sebeplerini
belirlemeye çalışıp durum tespiti yaptıktan sonra Kur’an’ın uğursuzluğa
yaklaşımını sünnetten de destek alarak ortaya koymaya çalışmaktır. Bu bağlamda
çalışmada uğursuzluğun tanımı, uğursuzluğun psiko-sosyal sebepleri, çeşitli din
ve toplumlarda uğursuz sayma örnekleri, Kur’an’da uğursuzluğun anlam alanına
giren kelimeler ve Kur’an’ın uğursuzluğa yaklaşımı üzerinde durulmuştur. Ayrıca
bazı meal ve tefsirlerde “nahs, husûm ve meş’eme” kelimelerine uğursuzluk
anlamı verilmesine eleştirel olarak yaklaşılmıştır. Sonuç olarak Kur’an’da
uğursuzluk anlamına gelen “tetayyür” kelimesinin odak kelime olduğu, uğursuz
saymanın geçmişinin Kur’an’a göre Hz. Salih dönemine, yazılı kaynaklara göre
ise eski Mezopotamya’ya dayandığı ve çeşitli toplum ve dinlerin kültüründe
-ilahî dinler bunu yasaklasa da- bir şekilde varlığını devam ettirdiği ortaya
çıkmıştır. Ayrıca Kur’an’da uğursuzluk olgusundan negatif olarak bahsedildiği,
uğursuzluğun insanların hayatında psiko-sosyal yönden olumsuz etkileri olduğu
ortaya çıkmıştır. Mekkî sûrelerde bu konunun olumsuzluğuna dikkat çekilmesi de
uğursuzluğun insanların inanç hayatından çıkarılması gerektiğini
göstermektedir. Bazı meal ve tefsirlerde “nahs, husûm ve meş’eme” kelimelerine
uğursuzluk anlamı verildiği tespit edilmiştir. Ancak bu durum insanlar
tarafından bazı günlerin uğursuz, bazı günlerin uğurlu gibi algılamasına sebep
olacağından “nahs” kelimesine “şiddetli azap günleri”, “husûm” kelimesine Âd
kavminin “kökünün kazınması için sürekli” esen fırtına ve “meş’eme” kelimesine
“bedbaht olanlar” anlamının verilmesi daha uygun gözükmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Temmuz 2019 |
Kabul Tarihi | 7 Temmuz 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 8 Sayı: 16 |