The Political Functions of the Cities and the Turkey Reality

Yıl 2011, Cilt: 6 Sayı: 2, 50 - 64, 01.06.2011

Polat Tunçer

Öz

The aim of the study is to reveal in the context of Turkey the political functions of cities which is the cradle of civilization. Subject is discussed in a theoretical framework in the light of previous studies. The cities pioneered to the establishment of democratic values as the center of political activities. The urbanization, significantly affected in the process of social change as a process economic, social, cultural and political covering transformation. The cities which has become the center of political studies and developments, deeply influenced national politics. The cities are areas which being acquired of democratization culture at the same time.The local governments have gained importance with globalization, therefore, diversified and increased also the political functions of cities. Accelerated urbanization in Turkey after 1980, with the effect of economic and technological developments, in the 2000s, started living in cities two-thirds of the population. Especially in large cities, depending on the development of capitalism, further consolidated its traditional ties and individuals directed towards ethnic and religious communities, instead of getting free. Social modernization, while the political modernization must give birth, İt has continued consolidating of the traditional political structures, institutions and relations. City governments have gained a view which uses significant resources, controls and distributes. The parties have the political power in Turkey, usually is having in the management of the city. This case, the city administration makes clear the political influence of the central administration and İt leads to partisan approaches in relations between central government and city management. This behavior is influenced in the cities on the political structures and attitudes. The struggles and conflicts which is taking place in various ways between city government and central government, also raises the debate over autonomous and democratic urban management. In short, while the urban culture change the political behaviors, the urbanization has led to the establishment of democratic values and the concentration of political studies.

Anahtar Kelimeler

Urban, Urbanization, Political Functions of Cities, Urban Governance, Local Government.

Kentlerin Siyasi Fonksiyonları ve Türkiye Gerçeği

Öz

Bu çalışmanın amacı; uygarlığın beşiği olan kentlerin siyasi fonksiyonlarını, Türkiye bağlamında ortaya koymaktır. Konu, daha önce yapılan çalışmalar ışığında, teorik bir çerçevede ele alınmıştır. Kentler siyasi çalışmaların merkezi olarak, demokratik değerlerin yerleşmesine de öncülük etmiştir. Kentleşme ekonomik, sosyal, kültürel ve siyasi dönüşümleri içeren bir süreç olup, toplumsal değişme sürecini de önemli ölçüde etkileyen bir olgudur. Siyasi çalışmaların ve gelişmelerin merkezi haline gelen kentler, ulusal siyaseti derinden etkilemiştir. Kentler aynı zamanda demokratikleşme kültürünün kazanıldığı alanlardır. Küreselleşmeyle birlikte yerel yönetimler önem kazanmış, dolayısıyla kentlerin siyasi fonksiyonları da çeşitlenmiş ve artmıştır. Türkiye’de kentleşme; ekonomik, teknolojik, siyasal, sosyal ve kültürel gelişmelere paralel olarak, 1980’den sonra hızlanmış; 2000’li yıllara gelindiğinde, nüfusun üçte ikisi kentlerde yaşamaya başlamıştır. Özellikle büyük kentlerde kapitalizmin gelişmesine bağlı olarak, geleneksel bağlar daha da sağlamlaşmış ve bireyler özgürleşmek yerine etnik ve dinsel kaynaklı cemaatlere yönelmiştir. Geleneksel siyasî yapı, kurum ve ilişkiler kentlerde de sürmüş; kent yönetimleri, önemli kaynakları kontrol eden, kullanan ve dağıtan bir görünüm kazanmıştır. Türkiye’de siyasi iktidara sahip olan partiler, genellikle kent yönetimlerine de sahip olduklarından, bu durum kent yönetimini merkezi idarenin siyasi etkisine açık hale getirmiş; kent yönetimi ile merkezi yönetim arasındaki ilişkilerde “partizanca” yaklaşımlara yol açmıştır. Bu tür davranışlar kentlerdeki siyasi yapılanma, çalışma ve tavırları etkilemiştir. Kent yönetimi ile merkezi yönetim arasındaki çeşitli yönlerden yaşanan çekişme ve çatışmalar, özerk ve demokratik kent yönetimi tartışmalarını da beraberinde getirmiştir. Kısaca kent kültürü siyasi davranışları değiştirirken, kentleşme siyasi çalışmaların yoğunlaşmasına ve demokratik değerlerin yerleşmesine yol açmıştır

Anahtar Kelimeler

Kent, Kentleşme, Kentlerin Siyasi Fonksiyonları, Kentsel Yönetişim, Yerel Yönetimler.

Kaynakça

• Bayraktar, K.; Altınöz, M.; Tutar, H. (2003); Kamu-Özel Kesim Yapısı ve İlişkileri, Ankara, Nobel Yay.
• Bulut, Y. (1996); “Belediye Yönetiminin Yeniden Düzenlenmesinde Gündemden Düşmeyen Konular”, Türk İdare Dergisi, Yıl 68, Sayı 413, s.171-184.
• Bumin, K. (2010); Demokrasi Arayışında Kent, 4. Baskı, Çizgi Kitabevi Yay.
• Corrigan, P.; Joyce, P. (1997); “Reconstructing Public Management: A New Responsibility fort he Public and a Case Study of Local Government”, International Journal of Bublic Sector Management, Vol. 10, No. 6, p.417-432.
• Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu Başkanlığı Yayını (1996); Yerel Yönetimler Sorunları- Çözüm Önerileri, Ankara.
• Çitci, O. (1989); Yerel yönetimlerde Temsil, Ankara, TODAİE Yay.
• Çoker, Z. (1995); Yönetimde Yeniden Yapılanma, Ankara, 20 Mayıs Eğitim, Kültür ve Sosyal Dayanışma Vakfı Yay.
• Çukurçayır, M. A. (2006); Siyasal Katılma ve Yerel Demokrasi, 3. Baskı, Konya, Çizgi Kitabevi Yay.
• Daşöz, H. İ. (1995); “Baskı Altındaki Yerel İdareler”, Türk İdare Dergisi, Yıl 67, Sayı 409, s.181-185.
• Genç, N. (2005); Yönetim ve Organizasyon, 2. Baskı, Ankara, Seçkin Yay.
• İsbir, E. G. (1991); Şehirleşme ve Meseleleri, 2. Baskı, Ankara, Gazi Büro Yay.
• Kartal, K. (1978); Kentleşme ve İnsan, Ankara, TODAİE Yay.
• Keleş, R. (2000); Yerinden Yönetim ve Siyaset, 4. Baskı, İstanbul, Cem Yay.
• Keleş, R. (2002); Kentleşme Politikası, 7. Baskı, Ankara, İmge Yay.
• Keleş, R. (1995); “Yerel Demokrasinin Neresindeyiz?” Yeni Türkiye (Yönetimde Yapılanma Özel Sayısı), Yıl 1, Sayı 4, s.66-71.
• Kongar, E. (1999); 21. Yüzyılda Türkiye, 20. Baskı, İstanbul, Remzi Kitapevi Yay.
• Ökmen, M. (2003); “Globalleşme-Yerelleşme Dinamikleri ve Bir İnsan Hakkı Olarak Yerel Haklar”, Yerel ve Kentsel Politikalar, Ed. M. Akif Çukurçayır-Ayşe Tekel, Konya, Çizgi Kitabevi Yay., s.49-50.
• Ökmen, M. (2005); “Küreselleşme Sürecinde Yerelleşme Eğilimleri ve Yerel Yönetimler”, Yerel Yönetimler Üzerine Güncel Yazılar – I, Ed. Hüseyin Özgür – Muhammet Kösecik, Ankara, Nobel Yay., s.539-564.
• Ökmen, M. (2008); “Kentsel Alanda Aktörler Arası İşbirliği ve Kalkınma Çabaları: Salihli Örneği”, Değişen Kentler ve Değişen Yerel Yönetimler, Ed. Fatma Nevval Genç-Abdullah Yılmaz-Hüseyin Özgür, Ankara, Gazi Kitabevi Yay., s.3-25.
• Öner, Ş. (1998); “Kentleşme ve Modernleşmenin Siyasal Davranışlar Üzerindeki Etkisi”, Türk İdare Dergisi, Yıl 70, Sayı 420, s.65-96.
• Öner, Ş. (1997); “Türkiye’de Merkezi Yönetim ile Belediyeler Arasındaki İlişkilerin Yasal-Siyasal ve Ekonomik Analizi”, Türk İdare Dergisi, Yıl 69, Sayı 414, s.211-225.
• Özer, İ. (2004); Kentleşme, Kentlileşme ve Kentsel Değişme, Bursa, Ekin Yay.
• Palabıyık, H. (2003); “Yönetimden Yönetişime: Yönetişim, Kentsel Yönetişim ve Uygulamaları ile Yönetişimde Ölçülebilirlik Üzerine Açıklamalar”, Yerel ve Kentsel Politikalar, Ed. M. Akif Çukurçayır - Ayşe Tekeli, Konya, Çizgi Kitabevi Yay., s.225-277.
• Parlak, B. (2008); “Kent Kültürü ve Kentlilik Bilinci Geliştirme Projesi: Bursa Büyükşehir Örneği”, Dönüşen Kentler ve Değişen Yerel Yönetimler, Ed. Fatma Nevval Genç-Abdullah Yılmaz-Hüseyin Özgür, Ankara, Gazi Kitabevi Yay., s.61-85.
• Şahin, Y. (2010); Kentleşme Politikası, Trabzon, Murathan Yay.
• Toksöz, F. (2008); İyi Yönetişim El Kitabı, İstanbul, TESEV Yay.
• Toksöz, F. (1995); “Yerel Yönetim Sistemine Eleştirel Bir Bakış: Yeni Bir Model Anlayışı”, Yeni Türkiye (Yönetimde Yapılanma Özel Sayısı), Yıl 1, Sayı 4, s.352-360.
• Tosun, G.; Tosun, T. (1995); “Türkiye’de Kentleşme Siyasal Yapılanma İlişkisi”, Amme İdare Dergisi, Cilt 28, Sayı 4, s.45-63.