The Evaluation of Claims in Conflicts (Contradiction-Paradox) of the Qoran Verses and Methods for Removing The Suspicious

Yıl 2013, Cilt: 8 Sayı: 2, 112 - 128, 01.06.2013

Süleyman Pak

Öz

Who do not know closely enough the content and stylistic aspects of the Qur'an are mistaken in the delusion that there are contradictions between his verses. Islamic scholars established a number of rules that will help people and lead them in understanding the Quran for elimination of this kind doubts. In this study are given the procedures previously mentioned and their evaluation. About the issue are given different approaches of fiqh, theology, hadith and tafsir scholars and evaluated what they might mean in terms of tafsir. At the conclusion, the method to ensure the integrity to go to the verses of meaning is cem ' and te’lif. To study of Verses as linguistic, cause of revelation, eloquence, and so on and without ignoring the context of the meaning of the Quran in its entirety between the need to talif. This study provides a framework for the subject with the help of examples

Anahtar Kelimeler

Qoran, Contradiction, abrogation (nesh), collection (cem’), act of integrating (telif)

Ayetlerde Çelişki Bulunduğu Vehmini Gidermede Kullanılan Yöntemler ve Bunların Değerlendirilmesi

Öz

Kur’an’ı içerik ve üslup yönüyle yeteri kadar yakından tanımayanlar onun ayetleri arasında birbiriyle örtüşmeyen bilgiler bulunduğu yanılgısına düşebilmektedirler. İslam bilginleri bu tür şüphelerin ortadan kaldırılması ve sağlıklı bilgiye ulaşılması amacıyla Kur’an’ı anlamda insanlara yardımcı olacak ve onlara yol ve yöntem kazandıracak bir takım kaideler tespit etmişlerdir. Bu çalışmada sözü edilen yöntemler ve onların bir değerlendirmesine yer verilmiştir. Konu ile ilgili olarak fıkıh, kelam, hadis ve tefsir âlimlerinin farklı yaklaşımlarına yer verilmiş, tefsir açısından bunların ne anlam ifade edebileceği hususu değerlendirilmiştir. Varılan sonuç itibariyle ayetler arası anlam bütünlüğünün sağlanabilmesinde başvurulacak yöntem cem’ ve teliftir. Ayetleri dilbilimsel, sebeb-i nuzül, belağat vb. yönüyle incelemek ve tabii bağlamını göz ardı etmeden Kur’an’ın anlam bütünlüğü içerisinde aralarını telif etmek gerekir. Bu çalışmada örnekler yardımıyla konun çerçevesi çizilmeye çalışılmıştır

Anahtar Kelimeler

Kur’an, Çelişki, cem’ ve telif, nesh, Te’vil

Kaynakça

• Ahmed b. Hanbel,Müsned,Beyrut.t.y.
• el-Amidi, Ebu’l-Hasan Ali b. Seyfeddin. (1967), el-İhkam fi Usuli’l-Ahkam, Kahire.
• Atar, F. (1988), Fıkıh Usulü, M.Ü.İ.F.V. Yay., İst.
• Bilmen, Ömer Nasuhi, Hukukı İslamiyye ve Istılahatı Fıkhiyye Kamusu, Bilmen basım ve yayınevi, İstanbul.t.y.
• Buhari, Abdullah Muhammed b. İsmail, Camiu’s-Sahih, İstanbul, t.y.
• el-Cebri Abdulmüteal Muhammed. (1380/1961), en-Nesh fi Şeriati’l-İslamiyye Kema Efhemuhu, Matbaatu Daru’l-Cihad.
• el-Cebri Abdulmüteal Muhammed. (1400 /1980), Lâ Neshe fi’l-Kur’an li mâzâ, Kahire.
• Cemâlüddin Ebu Ferec Abdurrahman b. Cevzî. (1409/ 1989), el-Musaffa bi Eküffi ehli’r-Rusuh, min ilmi’n-Nâsihi ve’l-Mensuh (Th. H. Salih Dâmin), Beyrut.
• Cerrahoğlu, İ. (1987), Tefsir Usulü, T.D.V. Yay., Ankara.
• Cündioğlu, D. (1997), Anlamın Tarihi, İstanbul.
• Çakan, İ. L. (1996), Hadislerde Görülen İhtilaflar ve Çözüm Yolları, M.Ü.İ.F.V. Yay., İstanbul.
• Demirci, M. (2012), Tefsirde Metodolojik Sorunlar, İFAV yay., İstanbul.
• Demirci, M. (2011), Tefsir Terimleri Sözlüğü, İFAV yay., İstanbul.
• Dumlu, Ö. (1999), İbn Teymiye ve Konulu Tefsîr, İzmir.
• Edib, S. (1404/1984), Tefsiru’n-Nusus fi Fıkhı’l-İslami, Beyrut.
• Elik, H. (1998), Kur’an’ın Korunmuşluğu üzerine, İstanbul.
• Ferhân Raşid Abdullah. (1983), Tefsîru Müşkili’l-Kur’an.
• el-Firuzabadi, MecidüddinMuhammed b. Yahya. (1407/1987), el-Kamusu’l-Muhit, Müessesetür’risale,Beyrut,.
• el-Gaynisi Ebu Talib el-Mekkî. (1406 /1986), el-İzâhu li-Nasihi’l-Kur’ani ve Mensûhihi (Th. Ahmet Hasan Ferhat), Cidde.
• Fazlur Rahman. (1998), Ana Konularıyla Kur’an (Çev:Alparslan AÇIKGENÇ), Ankara Okulu Yayınları, Ankara.
• Hallaf,abdulvehhab. (1984), İlmu Usuli’l-fıkh,Mektebetü’l-İslamiyye, İstanbul,.
• Hibetullâh b. Selame b. Nasr. (1406 /1986), en-Nasih ve’l-Mensûh min kitabi’llahi Azze ve Celle (Th. Züheyr Şaviş, Muhammed Ken’an), Beyrut.
• Hudari, eş-Şeyh Muhammed. (1389 /1969), Usûlu’l-Fıkh, Mısır.
• İbn Kuteybe, Ebu Muhammed Abdullah b. Müslim. (1972), Te’vilu Muhtelifi’l-Hadis, Beyrut.
• İbn Barizî, Hibetullâh b. Abdurrahim b. İbrahim. (1405/ 1985), Nasihu’l- Kur’ani’l-Aziz ve Mensuhihi (Th. Hatim Salih Dâmin), Beyrut.
• İbn Kesir, Ebu’l-Fida İsmail. (1403/1983), Tefsiru Kur’ani’l-Azim, Daru Yusuf, Beyrut.
• İbn Manzur. (1405), Lisanü’l-arab, Naşiru edebi’l-Havze,Kum.
• İbn Teymiye. (1997), Tefsîr Usulüne Giriş (çev. Yusuf Işıcık), Konya.
• İzmirli, İsmail Hakkı. (1330/1914), İlm-I Hilaf, İstanbul.
• Katade b. Diame. (1406/1985), Kitabu’n-Nasihi ve’l-Mensuh fi Kitabillahi Teala (Th. H. Salih Damin), Beyrut.
• Mer’i Yusufi’l-Kermi, Kur’an’da Nasih ve Mensuh (Çev. Eyüp Aslan), İstanbul, t.y.
• en-Nahhas, Ebu Ca’fer Ahmed b. Muhammed. (1412/1991), en-Nasih ve’l-Mensuh fi Kitabillahi Azze ve Celle (th. Süleyman b. İbrahim b. Abdullah el-Lahim), b.y.
• Pak, S. (2000), Müşkilü’l-Ku’ran, (Basılmamış Doktora Tezi), Konya.
• Şakir el-Hanbeli. (1368/1948), Usulu’l-Fıkhi’l-İslami, Matbaatu’l-Camiati’s-Suriye, Suriye.
• Şenkıti Muhammed Emin, Def’u İlhami’l-Iddırab an Ayati’l-Kitab, Kahire, t.y.
• Şimşek, M. S. (1995), Günümüz Tefsîr Problemleri, Konya.
• Zekiyuddin Şa’ban. (1990), İslam Hukuk İlminin Esasları (Çev. İbrahim K. Dönmez), T.D.V. Yay., Ankara.
• Zeydan, Abdulkerim, el-Veciz fi Usuli’l-Fıkh, Dersaadet, t.y.
• Zuhayli, V. (1406/1986), Usulu’l-Fıkhi’l-İslami, Daru’l-Fikr, Dımeşk.