Hemşire ve Ebelerin Kadına Yönelik Eş Şiddeti Olgularını Bildirme Durumları ve İlişkili Faktörler

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 1, 11 - 20, 25.03.2021

Nazan Koştu , Aynur Uysal Toraman

https://doi.org/10.37989/gumussagbil.742051

Cited By: 2

Öz

Bu çalışma, hemşirelerin ve ebelerin kadına yönelik eş şiddeti olgularını bildirme durumlarını ve bunu etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla planlanmış, tanımlayıcı ilişkisel tipte bir çalışmadır. Araştırma, İzmir ve Denizli’de bulunan kamu ve üniversite hastanelerinde Ocak-Mart 2015 tarihleri arasında yürütülmüştür. Araştırmanın evreni 382 hemşire ve ebedir. Araştırmaya katılmayı kabul eden 258 hemşire ve ebe araştırmanın örneklemini oluşturmuştur. Veri toplama formu literatür doğrultusunda araştırmacılar tarafından oluşturulmuştur. Veriler anket yöntemiyle toplanmıştır. Verilerin analizi SPSS 22.0 programında; sayı, yüzde, ortalama ve ki kare testiyle yapılmıştır.
Son bir yılda şiddet olgusuyla karşılaşanların oranı %37,2, karşılaştığı şiddet olgu sayısı ortalaması ise 7,7310,10 dur. Katılımcıların %89,5’i şiddet olgusu ile karşılaştığında bildirim yapabileceğini belirtmiştir. Hemşire ve ebelerin şiddet konusunda yeterli bilgisinin olması, kadına yönelik eş şiddeti bildiriminin mesleki uygulamalarının içinde yer alması, çalıştığı serviste kadına yönelik eş şiddeti kayıt formu bulunması, şiddet olgusuyla karşılaşıldığında müdahale etme, adli durumlar ve yasal danışmanlık sağlamak için kullanılabilecek doküman/prosedür/uygulamanın bulunması şiddet olgularını bildirmelerinde istatistiksel olarak anlamlı ilişkisi olan faktörlerdir (p<0,05).
Çalışmanın sonuçları doğrultusunda; hemşire ve ebelere şiddet bildiriminin önemi ve bildirim yapmalarına ilişkin eğitim programlarının düzenlenmesi, kadına yönelik şiddet olguları ile karşılaşma olasılığı yüksek olan servislerden başlamak üzere konuya duyarlı çalışma ortamlarının yaratılması, gerekli bildirim formlarının ve izlenmesi gereken müdahale düzenlerinin oluşturulması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Ebe, Hemşire, Kadına yönelik eş şiddeti, Şiddet bildirimi

Destekleyen Kurum

Yok

Nurses and Midwives' Reporting Cases of Intimate Partner Violence and Related Factors

Öz

This study was conducted to determine the status of nurses and midwives reporting cases of intimate partner violence and the factors affecting this. This descriptive relational study was carried out in public and university hospitals in Izmir and Denizli between January-March 2015. The universe of the research is 382 nurses and midwives. In the study, 258 nurses and midwives were included in the study. The data collection form was created by the researchers in line with the literature. The data were collected by survey method. Data; In SPSS 22.0 statistics program; average, number, percent and chi-square were evaluated by analysis.
The proportion of those who have experienced violence in the last one year is 37.2%, and the average number of cases experienced violence is 7.7310.10. 89.5% of the participants stated that they can report when they encounter violence. Having sufficient knowledge of nurses and midwives about violence, involving in the professional practices of the spouse of intimate partner violence, having a registration form for women in the service where she works, intervention in the event of violence, finding documents/procedures/practices that can be used to provide legal advice and legal counseling. It was determined as the factors that had a statistically significant effect in reporting violence cases (p<0.05).
In line with these results, it is recommended to organize training programs on the importance of reporting violence to nurses and midwives and to make notifications, to create working environments sensitive to the subject, to create necessary notification forms and intervention schemes to be followed, starting from the services that are likely to encounter intimate partner violence.

Anahtar Kelimeler

Abuse reporting, Intimate partner violence, Midwife, Nurse

Kaynakça

• World Health Organization. (WHO). (2019). “RESPECT Women: Preventing Violence Against Women”. Geneva: World Health Organization (WHO/RHR/18.19). Licence: CC BY-MC-SA 3.0 IGO. Erişim adresi: https://www.who.int/reproductivehealth/publications/preventing-vaw-framework-policymakers/en/ (Erişim tarihi: 02.05.2020).
• Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü. (HÜNEE). (2014). Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması (ISBN:978-605-4628-75) (s:83-93). Ankara: Elma Teknik Basım Matbaacılık.
• Özcan, N.K, Günaydın, S. and Çitil, E.T. (2016). “Domestic Violence Against Women in Turkey: A Systematic Review and Meta-Analysis”. Arch Psychiatr Nurs, 30, 620-629. doi: 10.1016/j.apnu.2016.04.013
• Guvenc, G, Akyuz, A. and Cesario, S.K. (2014). “Intimate Partner Violence Against Women in Turkey: A Synthesis of the Literatüre”. J Fam Violence, 29 (3), 333-341. doi: 10.1007/s10896-014-9579-4
• Sen, S. and Bolsoy, N. (2017). “Violence Against Women: Prevalence and Risk Factors in Turkish Sample”. BMC Womens Health, 17 (1), 100. doi: 10.1186/s12905-017-0454-3
• European Union Agency For Fundamental Rights. (FRA). (2014). “Violence Against Women: An EU-Wide Survey”. Erişim adresi: http://fra.europa.eu/sites/default/files/fra-2014-vaw-survey-main-results_en.pdf (Erişim tarihi: 25.12.2019).
• Rodriguez, M.A, Craig, A.M, Mooney, D.R. and Bauer, H.M. (1998). “Patient Attitudes about Mandatory Reporting of Domestic Violence. Implications for Health Care Professionals”. West J Med, 169 (6), 337-341.
• Crombie, N, Hooker, L. and Reisenhofer, S. (2017). “Nurse and Midwifery Education and Intimate Partner Violence: A Scoping Review”. J Clin Nurs, 26 (15-16), 2100-2125. doi: 10.1111/jocn.13376.
• Smith, J, Rainey, S, Smith, K, Alamares, C. and Grogg, D. (2008). “Barriers to the Mandatory Reporting of Domestic Violence Encountered by Nursing Professionals”. J Trauma Nurs, 15 (1), 9-12. doi: 10.1097/01.JTN.0000315782.20213.72
• Rodriguez, M.A, McLoughlin, E, Bauer, H.M, Paredes, V. and Grumbach, K. (1999). “Mandatory Reporting of Intimate Partner Violence to Police: Views of Physicians in California”. Am J Public Health, 89 (4), 575-578. https://doi.org/10.2105/AJPH.89.4.575
• Kurt, G. ve Gün, İ. (2017). “Sağlık Personelinin İstismar, İhmal ve Aile İçi Şiddetle Karşılaşma Durum ve Tutumları”. Adli Tıp Dergisi, 31 (2), 59-67. doi: 10.5505/adlitip.2017.72602
• Sarıbıyık, M. (2012). Experiences of Doctors, Nurses and Midwives Who Work at The Health Care Centers in The City Center of Malatya, Level of Attitude and Behavior Related to Violence Directed at Women (Unpublished thesis). Institute of Health Sciences of Inonu University, Malatya, Turkey, Erişim adresi: http://hdl.handle.net/11616/1065 (Erişim tarihi: 03.09.2019).
• Davas Aksan, H.A. and Aksu, F. (2007). “The Training Needs of Turkish Emergency Department Personnel Regarding Intimate Partner Violence”. BMC Public Health, 7, 350-359. doi:10.1186/1471-2458-7-350
• Bahar Özvarış, Ş, Paksoy Erbaydar, N, Balseven Odabaşı, A, Bora, A, Karataş, K, Temüroğlu Sundur, Y. Işıklı, S, Uygur, G. ve Sundur T. (2016). Sağlık Çalışanları Eğitimi Katılımcı Kitabı, Aile İçi Şiddetle Mücadele Projesi. T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Ankara.
• International Council of Nurses. (ICN). (2001). Nurses, Always There for You: United Against Violence. International Nurses’ Day 2001. Anti-Violence Tool Kit. Genava: Switzerland.
• Yaman Efe, Ş. and Taşkın, L. (2012). “Emergency Nurses’ Barriers to Intervention of Domestic Violence in Turkey: A Qualitative Study”. Sex Disabil, 30, 441-451. doi: 10.1007/s11195-012-9269-1
• Kıyak, S. ve Akın, B. (2010). “Hemşire ve Ebelerin Kadına Yönelik Şiddet Konusunda Bilgi ve Tutumları”. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, (12) 2, 5-16.
• O’Campo, P, Ahmed, F. and Cyriac, A. (2008). The rol of health care professionals in preventing and intervening with intimate partner violence. In: Editors J. KEELING, T. MASON (Ed.). Domestic Violence: A Multi-Professional Approach for Health Professionals (p.107-115). Open University Press, Berkshire, GBR: McGraw-Hill Professional Publishing.
• Spraque, S. (2019). “A Qualitative Evaluation of the Implementation of an Intimate Partner Violence Education Program in Fracture Clinics”. J Fam Violence, 34, 621-630. https://doi.org/10.1007/s10896-019-00052-4
• Sprague, S, Swaminathan, A, Slobogean, G.P, Spurr, H, Arseneau, E, Raveendran, L, Memon, M, Scott, T, Agarwal, G. and Bhandari, M. (2018). “A Scoping Review of Intimate Partner Violence Educational Programs for Health Care Professionals”. Women Health, 58, 1192-1206. doi: 10.1080/03630242.2017.1388334
• Kaplan, S. and Komurcu, N. (2017). “Evaluation of Effectiveness of Health Services Training Given with Different Methods in Combating of Intimate Partner Violence Against Women: A Pilot Study”. J Fam Violence, 32, 69-77. doi: 10.1007/s10896-016-9834-y.
• Sawyer, S, Coles, J, Williams, A. and Williams, B. (2016). “A Systematic Review of Intimate partner Violence Educational Interventions Delivered to Allied Health Care Practitioners”. Med Educ, 50 (11), 1107-1121. doi: 10.1111/medu.13108
• Zaher, E, Keogh, K. and Ratnapalan, S. (2014). “Effect of Domestic Violence Training, Systematic Review of Randomised Controlled Trials”. Can Fam Physician, 60, 618-624.
• Ramsay, J, Rutterford, C, Gregory, A, Dunne, D, Eldridge, S, Sharp, D. and Feder, G. (2012). “Domestic Violence: Knowledge, Attitudes, and Clinical Practice of Selected UK Primary Healthcare Clinicians”. Br J Gen Pract, 62 (602), e647-e655. doi:10.3399/bjgp12X654623
• Haggblom, A.M.E, Hallberg, L.R.M. and Möller, A.R. (2005). “Nurses’ Attitudes and Practices Towars Abused Women”. Nurs Health Sci, 7 (4), 235-242. doi: 10.1111/j.1442-2018. 2005.00242.x
• Sundborg, E, Törnkvist, L, Saleh-Stattin, N, Wändell, P. and Hylander, I. (2017). “To Ask, or Not to Ask: The Hesitation Process Described by District Nurses Encountering Women Exposed to Intimate Partner Violence”. J Clin Nurs, 26, 2256-2265, doi: 10.1111/jocn.12992
• Uysal Toraman, A. (2015). “Sağlık Kurumlarında Kadına Yönelik Eş Şiddetinin Saptanması: Sağlık Çalışanları Neden Eş Şiddeti Hakkında Soru Sor(m)uyor?”. Türkiye Klinikleri J Public Health Nurs-Special Topics, 1 (2), 12-18.
• Yayla, I.D. (2009). Knowledge Levels and Attitudes of Nurses and Physicians Regarding Violence Aganist Women (Unpublished thesis). Institute of Health Sciences of Marmara University, Istanbul, Turkey. Erişim adresi: https://katalog.marmara.edu.tr/eyayin/tez/T0061522.pdf (Erişim tarihi: 17.09.2019).
• Barnett, O, Miller-Perrin, C.L. and Perrin, R.D. (2005). Family Violence Across the Lifespan: An Introduction. 2nd ed. Thousand Oaks, CA: Sage.