Private Security and Privatizing Security from Different Theoretical Perspectives

Yıl 2023, , 483 - 512, 22.08.2023

Menderes Alpkutlu

https://doi.org/10.17752/guvenlikstrtj.1288284

Cited By: 1

Öz

In this qualitative study, the reflection of private security on internal security is mainly discussed through the “private securitization” concept and its position in the theoretical pool. The main argument of the study is “Private security, which is seen as one of the consequences of stressful and risky lifestyles, has reached a controversial quantity by being introduced into even the most secluded points of life with its predominantly Westernized quality and quantity that different security theories can justify.” The main findings of the research are as follows: Private security has a high share in securitization; the quality-quantity balance of the sector in developed and developing countries varies; there is a need for a globally branded structure in the service; Turkey has the opportunity to restructure the sector through ancient security codes; and finally, if the current perspective of private security, which contains double standards, is maintained, there are risks that may be swung away from the legitimate ground at any time. As a result, it is concluded that “Private security cannot achieve a service standard of comprehensive effectiveness and efficiency without a training-oriented improvement”.

Anahtar Kelimeler

Security, Private Security, Private Securitisation, Country, Education

Farklı Kuramsal Perspektiflerden Özel Güvenlik ve Özel Güvenlikleştirme

Öz

Nitel bu çalışmayla ağırlıklı olarak özel güvenliğin iç güvenliğe yansıması, “özel güvenlikleştirme” kavramı üzerinden ele alınmış ve kuramsal havuzdaki pozisyonu irdelenmiştir. Çalışmanın temel argümanı “Stresli ve riskli yaşam şeklinin sonuçlarından biri görülen özel güvenlik, ağırlıklı olarak Batı’ya uyarlı niteliği ve farklı güvenlik kuramlarıyla gerekçelendirilebilecek niceliğiyle hayatın en tenha noktalarına dahi sokularak tartışmalı bir niceliğe ulaşmıştır.” olarak belirlenmiştir. Araştırmanın ana bulguları şunlardır: Özel güvenliğin, güvenlikleştirmede yüksek pay sahibi olduğu; sektörün, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerdeki nitelik-nicelik dengesinin değişkenlik arz ettiği; hizmette, küresel ölçekte markalaşmış bir yapılanmaya ihtiyaç duyulduğu; Türkiye’nin, kadim güvenlik kodları üzerinden sektörü yeniden yapılandırma imkanına sahip olduğu ve son olarak ise özel güvenliğin, çifte standartlar barındıran halihazırdaki perspektifinin sürdürülmesi halinde, her an meşru zeminden savrulacak riskler barındırdığı temalarında düğümlenmektedir. Sonuç olarak “Özel güvenlikte, eğitim odaklı bir iyileştirme yapılmadan, kapsamlı etkinlik ve verimlilikte bir hizmet standardı yakalanamaz” tezine ulaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Güvenlik, Özel Güvenlik, Özel Güvenlikleştirme, Devlet, Eğitim

Kaynakça

• ABRAHAMSEN Rita ve WİLLİAMS Michael C. (2011). Security Beyond the State: Private Security in International Politics, Cambridge University Press, New York.
• AÇIKMEŞE Akgül (2013). “Strateji ve Güvenlik Kavramları”, (ed.) Mustafa Aydın ve Ahmet Haluk Atalay, Strateji ve Güvenlik, AÖF Yayınları, Eskişehir, 2-20.
• AKALIN Cüneyt (2003). Soğuk Savaş ABD ve Tükiye-1: Olaylar- Belgeler (1945-1952), Kaynak Yayınları, İstanbul. AKTAŞ Ahmet Nuri ve POLAT Mevlüt (2009). Genel Kolluk ÖG İlişkisi, Divan Kitap, Ankara.
• ALBERT Mathias ve BUZAN Barry (2011). “Securitisation, Sectors and Functional Differentation”, Security Dialogue, 42:4-5, 413-425.
• ALPKUTLU Menderes (2017). Türkiye’nin Özel Güvenlik Politikasının Analizi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, PA/Güvenlik Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• ALPKUTLU Menderes (2022). Gelecek Kaygısı Bağlamında Çocuk Eğitimi ve Güvenliği: Ya da Cahilliğe Yergi, Gazi Kitabevi, Ankara.
• ARIÖZ Zeynep (2019). “Küreselleşme Sürecinde Ulusal Güvenliğin Dönüşümü: Özel Askeri Şirketler”, Uluslararası İlişkiler ve Diplomasi, 2:1, 20-33.
• ATEŞ Davut (2009). “Küresel Şehirlerde Güvenlik Sorunu”, ODTÜ Gelişme Dergisi, 36, 1-23.
• AYDIN Mustafa (2013). “Türkiye’de Strateji ve Güvenlik”, (ed.) Mustafa Aydın ve Ahmet Haluk Atalay, Strateji ve Güvenlik, AÖF Yayınları, Eskişehir, 142-160.
• AYTAÇ Gizem B. (2014). Üçüncü Dünya Güvenliği ve İnsani Müdahale, Dezanj Yayınları, İstanbul.
• BAKAN Selahaddin ve ŞAHİN Sonay (2018). Uluslararası Güvenlik Yaklaşımlarının Tarihsel Dönüşümü ve Yeni Tehditler, The Journal of International Lingual, Social and Educational Sciences Year, 4:2, 135-152.
• BAYSAL Başar ve LÜLECİ Çağla (2015). “Kopenhag Okulu ve Güvenlikleştirme Teorisi”, Güvenlik Stratejileri Dergisi, 11:22, 61-96.
• BİLGİÇ Ali (2011). “Güvenlik İkilemi’ni Yeniden Düşünmek Güvenlik Çalışmalarında Yeni Bir Perspektif”, Uluslararası İlişkiler Dergisi, 8:29, 125-142.
• BİLGİN Pınar (2010). “Güvenlik Çalışmalarında Yeni Açılımlar: Yeni Güvenlik Çalışmaları”, SAREM Stratejik Araştırmalar Dergisi, 8:14, s. 69-96.
• BOOTH Ken (2012). Dünya Güvenliği Kuramı, (çev. Çağdaş Üngör), Küre Yayınları, 1. Basım, İstanbul.
• BRAUCH Hans Günter (2008). “Güvenliğin Yeniden Kavramsallaştırılması: Barış, Güvenlik, Kalkınma ve Çevre Kavramsal Dörtlüsü”, Uluslararası İlişkiler Dergisi, 5:18, 1-47.
• BROOKS David J. ve SMİTH Clifton L. (2013). Security Science: The Theory and Practice of Security, Pamela Chester (Acquiring Editor), Butterworth- Heinemann/Elsevier Waltham/USA-Oxford/UK.
• BUZAN Barry (2009). People, State & Fear: An Agenda for International Security Studies in the Post-Cold War Era, Ecpr Press, United Kingdom.
• BUZAN Barry (2015). “The English School: A Neclected Approach to International Security Srudies”, Security Dialogue, 46:2, 126-143.
• BUZAN Barry ve WAEVER Ole (2009). “Macrosecuritisation and Constellations: Reconsidering Scale in Securitisation theory”, Review of International Studies, 35, 253-276.
• ÇABUKLU Yaşar (2004). Postmodern Toplumda Kriz ve Siyaset, Kanat Yayınları, İstanbul.
• ERDEM Engin İ. (2016). “İnsani Güvenlik Kavramı Bağlamında Çevre Güvenliği”, Akademik Bakış, 10:19, 255-281.
• GIDDENS Anthony (2014). Modernite ve Bireysel-Kimlik: Geç Modern Çağda Benlik ve Toplum, (çev. Ümit Tatlıcan, Say Yayınları, 2. Baskı, İstanbul.
• GUÉNON René (2020). Niceliğin Egemenliği ve Çağın Alametleri, (çev. Mahmut Kanık), İstanbul, Erkam Yayınları.
• GÜNEY Nurşin A. (2006). Batı’nın Yeni Güvenlik Stratejileri: AB-NATO-ABD, Bağlam Yayıncılık, İstanbul.
• HANSEN Lene ve BUZAN Barry (2010). “Beyond The Evolution of International Security Studies”, Security Dialogue, 41:6, 659-667.
• HOUGH Peter and et al, (2015). International Security Studies: Theory and Practice, First Puplished: Routledge (Taylor & Francis Group), London and New York.
• KARABULUT Bilal (2010). Güvenlik: Küreselleşme Sürecinde Güvenliği Yeniden Düşünmek, Barış Kitap Yayınları, Ankara.
• KARABULUT Bilal (2021). “Uluslararası İlişkiler Kuramlarının Güvenlik Yaklaşımları: Karşılaştırmalı Bir Analiz”, Uluslararası Kriz ve Siyaset Araştırmaları Dergisi, 5:1, 51-87.
• KIZILÇELİK Sezgin (2013). Frankfurt Okulu, Anı Yayınları, 3. Baskı, Ankara.
• KÖRPE Özgür (2022). Reading the USA through Strategy Documents: An Analysis on the Change of Hegemonic Security Understanding, Güvenlik Stratejileri Dergisi, 2022, 18:42, 265-293.
• KUMAR Deepa (2016). İslamofobi: İmparatorluğun Siyaseti, (çev. Işıl Alatlı), Pınar Yayınları, İstanbul.
• KÜÇÜKSOLAK K. Övgü (2012). “Güvenlik Kavramının Realizm, Neorealizm ve Kopenhag Okulu Çerçevesinde Tartışılması”, Turan Stratejik Araştırmalar Merkezi Dergisi (Turan-Sam), 4:14, 199-205.
• MALIK Shahin (2015). “Framing a Discipline”, International Security Studies: Theory and Practice, First Puplished: Routledge (Taylor & Francis Group), London and New York.
• MANDEL Robert (2001). “Privatization of Security”, Armed-Forces&Society, 28:1, 129-151.
• MİŞ Nebi (2011). “Güvenlikleştirme Teorisi ve Siyasal Olanın Güvenlikleştirilmesi”, Akademik İncelemeler Dergisi, 6:2, 345-381.
• MOUSSA Engy (2023). ”Privatizing Security and Authoritarian Adaptation in the Arab Region since the 2010–2011 Uprisings”, Contemporary Security Policy, 44:3, 462-490.
• NEMETH Charlers P. (2012). Private Security and Law, (Acquiring Editor: Rick Adams), (British Library Cataloguing in PuplicData), Forth Edition, Elsevier / Ptinted in the United States.
• NEOCLEOUS Mark (2012). Güvenlik, Şiddet ve Savaş, (çev. Gül Çorbacıoğlu ve Ersin Embel), Dipnot Yayınları, Ankara.
• NEOCLEOUS Mark (2014). Güvenliğin Eleştirisi, (çev. Tonguç Ok), Notabene Yayınları, Ankara.
• ÖZTÜRK Zerrin Ayşe (2007). “Soğuk Savaş Sonrasında Yeni Güvenlik Teorileri ve Türkiye’nin Güvenlik Algılamaları”, 21. Yüzyıl, (Ekim-Kasım), 35-50.
• SCHREİER Fred ve CAPARİNİ Marina (2005). ‘Privatising Security: Law, Practice and Governance of Private Military and Security Companies’, Occasional Paper no. 6, DCAF, Geneva.
• ŞAHİN Güngör (ed.) (2021). Güvenlik Teorileri ve Bölgesel Tehdit Analizi, Millî Savunma Üniversitesi Yayınları: 21/9, İstanbul.
• TANGÖR Burak (2012). “Kuramsal Tartışmalar Işığında İnsan Güvenliği ve Politikaları”, Uluslararası Hukuk ve Politika, 8:30, ss.1-7, 59-92, 182.
• TEKİNER Mehmet Ali ve GEMİCİ Eser (2019). “Türkiye’nin Mevcut İç Güvenlik Yapısı ve 15 Temmuz Sonrası Yeni Bir Yapılanma Modeli.” Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19:15, 15-40.
• UĞUZ Ayşegül (2016). Liberalizmde Güvenlik Kavramı ve Uluslararası Güvenliğe Getirilen Çözümler, V. Uluslararası Kongresi (12-15 Mayıs 2016), Bildiriler Kitabı II, 85-98.
• WÆVER Ole vd. (1995). “Identity, Migration and the New Security Agenda in Europe” Slavic Rewiev, 54:3, 839-840.
• WÆVER Ole (2011). Politics, Security, Theory; Security Dialogue, 42:4-5, 465-480.
• WALTZ Kenneth N. (2009). İnsan, Devlet ve Savaş: Teorik Bir Analiz, (çev. Enver Bozkurt vd.), Asil Yayınları, Ankara.
• WALTZ Kenneth N. (2015). Uluslararası Politika Teorisi, (çev. Osman S. Binatlı; ed. Çınar Özen), Phoenix Yayınları, Ankara.
• WEAVER David A. ve MARTİN, Patrica P. (2005). “Social Security: A Program and Policy History”, Social Security Bulletin, 66:1, 1-15
• YORULMAZ Murat (2014). “Değişen” Uluslararası Güvenlik Algılamaları Bağlamında Türkiye-Yunanistan İlişkilerinde “Değişmeyen” Güvenlik Paradoksu, Balkan Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 3:1,103-135
• ZENGİN Alperen Kürşad ve TOPSAKAL İlyas (2022). “Büyük Stratejilerde Örüntü: Türkiye-Rusya İlişkilerinde Akıllı Uyum ve Esnek Rekabet”, Güvenlik Stratejileri Dergisi, 18:42, 387-410.
• BALTA Evren (2019). “Klasik Güvenlik Kuramları Nelerdir?” https://www.youtube. com/watch?v=GwyZfxKMn2c erişim 16.10.2022.
• CANAN-SOKULLU Ebru (2019). “Savaş Türleri”, Güvenlik Yazıları Serisi, No.22, Ekim 2019. https://trguvenlikportali.com/wpcontent/uploads/2019/11/ SavasTurleri_EbruCananSokullu_v.1.pdf DOI: 10.13140/RG.2.2.31310.41283.
• ÇÜÇEN Abdulkadir (2020). “İdealizm Nedir?” https://www.youtube.com/ watch?v=o1MPO5ozLd4, erişim 01.11.2022.
• ÖĞÜN Süleyman S. (2022). “Öğün, Tarih Dediğimiz Şey Krizler Tarihidir”, https://haber.sakarya.edu.tr/suleyman-seyfi-ogun-tarih-dedigimiz-sey-krizler-tarihidir-h105757.html, erişim 01.12.2022.
• “Türk Dil Kurumu Sözlükleri, “Bekçi”“, https://sozluk.gov.tr/, erişim 15.11.2022.