Introduction to the Special Issue: “New” Wars and “New” Militaries

Yıl 2023, “Yeni” Savaşlar ve “Yeni” Ordular, 1 - 11, 24.11.2023

Barış Ateş , Evren Mercan

Öz

Özel Sayı Takdimi: “Yeni” Savaşlar ve “Yeni” Ordular

Öz

Savaş ya da bir başka ifadeyle “organize şiddetin” son on bin yıllık döneme ait bir olgu olduğu konusunda genel bir uzlaşı vardır.1 Bu uzun geçmişe paralel olarak savaşa dair yüzlerce farklı tanım ve kavram bulunabilir. Örneğin aydınlanma filozofu Thomas Hobbes’un kişilerarası bağlamda geliştirdiği tanıma göre savaş “insan doğasına hükmeden rekabet, güvensizlik, şan ve şeref kavgası”dır.2 Buna karşın Thomas Aquinas, çok daha detaylı bir savaş tanımı yapar: “Savaş, açıkça, bir dış düşmana karşı yürütülmekte olan, yani bir milletin başka bir millete karşı yürütmekte olduğu bir olay olup, kavga ise şahıslar arasında, bir şahsın diğer bir şahsa karşı veya bazı şahısların diğer bazı şahıslara karşı yürütmekte olduğu bir olaydır. Fesat, kargaşalık, isyana teşvik ise, tam anlamı ile bir halkın birbirine karşı olan muhalif kesimlerinin mevcudiyetidir.” Clausewitz ise “düşmana irademizi kabul ettirmeye zorlayan bir şiddet eylemi”4 veya “siyasetin başka araçlarla devamı”5 olarak kabul ederek devletin başat aktör olduğu bir savaş tanımı yapmaktadır.

Anahtar Kelimeler

yeni savaşlar, yeni ordular, savaş

Kaynakça

• AGAMBEN Giorgio (2022). Buyruk Nedir?, (çev. Murat Erşen), Ketebe Yayınları, İstanbul.
• BERDAL Mats (2003). “How “New” Are “New Wars”? Global Economic Change and the Study of Civil War”, Global Governance, 9:4, 477-502.
• CONTAMINE Philippe (1984). War in The Middle Ages, Basic Blackwell, Oxford.
• DUYVESTEYN Isabelle (2004). “How New Is the New Terrorism?”, Studies in Conflict & Terrorism, 27:5, 439-454.
• ECHEVARRIA II A. J. (2017). “War’s Changing Character and Varying Nature: A Closer Look at Clausewitz’s Trinity”, Infinity Journal, 5:4, 15-20.
• FELBER Helmut (1984). Terminology Manuel, UNESCO Infoterm, Paris.
• HENDERSON Errol A. ve SINGER J. David (2002). “New wars” and Rumors of” New Wars”. International Interactions, 28:2, 165-190.
• HOBBES Thomas (2007). Leviathan, (çev. Semih Lim), Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
• HOFFMAN F. G. (2007). Conflict in the 21st Century: The Rise of Hybrid Wars, Potomac Institute for Policy Studies, Virginia.
• KALDOR Mary (2012). New and Old Wars, Third Edition, Polity Press, Cambridge.
• KARAOSMANOĞLU Ali L. (2011). “Yirmibirinci Yüzyılda Savaşı Tartışmak: Clausewitz Yeniden”, Uluslararası İlişkiler, 8:29, 5-25.
• MALESEVIC Sinisa (2010). The Sociology of War and Violence, Cambridge University Press, Cambridge.
• MÜNKLER Herfried (2005). The New Wars, Polity Press, Cambridge.
• LATOUR Bruno (1987). Science in Action: How to follow scientists and engineers through society, Harvard University Press, Cambridge.
• LİANG Qiao ve XİANGSUİ Wang (1999). Unrestricted Warfare, PLA Literature and Arts Publishing House, Beijing.
• LIND W.S vd. (1989). “The Changing Face of War: Into the Fourth Generation”, Marine Corps Gazette, s.22-26.
• LIND W.S., SCHMITT John ve WILSON Gary I. (1994). “Fourth Generation Warfare: Another Look” Marine Corps Gazette, 34-37.
• PARLATIR İsmail vd. (1998). Türkçe Sözlük. T.2 K-Z. 2-Türk Dil Kurumu Yayınları.
• SMITH M. L. R. (2005). “Strategy in an Age of ‘Low-Intensity’ Warfare Why Clausewitz is still more relevant than his critics”, Rethinking the Nature of War ed. Isabelle Duyvesteyn, Jan Angstrom, Frank Cass, London, 28-64.
• von CLAUSEWITZ Carl (1993). On War. (çev. Michael Howard, Peter Paret=, Everyman’s Library, New York.
• WEBSTER’s Encyclopedic Unabridged Dictionary of the English (1996). Gramercy Books, New York.