Bu çalışmanın temel amacı yoksul ülkelerin mutluluk düzeyinin yoksulluğa uyum sağlayıp sağlamadığını tespit etmektir. Çalışma; mutluluk, insani gelişme ve yoksulluk arasındaki ilişkiyi belirlemeye yönelik olarak mutluluk, insani gelişme, kişi başına düşen gelir ve çok boyutlu yoksulluk verilerine dayanmaktadır. Zengin ve yüksek insani gelişme düzeyine sahip ülkelerin ortalama mutluluk düzeyleri de yüksektir. Düşük insani gelişme düzeyine sahip en yoksul ülkelerde ise bireylerin ortalama mutluluk düzeyleri genel olarak oldukça düşüktür. Dolayısıyla gelişmiş ve az gelişmiş ülkeler arasında önemli bir mutluluk açığı söz konusudur. Diğer taraftan yoksulluğun çok şiddetli ve yaygın olduğu düşük insani gelişme düzeyine sahip bazı ülkelerin nispeten daha mutlu olduğu görülmektedir. Bu paradoksal durum uyum teorisinin geçerli olabileceğini akla getirmektedir. Uyum teorisi çerçevesinde yoksulluğun mutluluk üzerindeki olumsuz etkisi zamanla azalmakta, bireysel mutluluk adeta durağan duruma yönelmektedir. Başka bir ifadeyle, beklenenin aksine bireyler yoksulluk gibi olumsuz yaşam koşullarından kısa dönemli olarak etkilenmekte ve referans mutluluk düzeylerine geri dönme eğilimi taşımaktadır. Çalışmada; BM’in İnsani Gelişme Raporu, Dünya Mutluluk Raporu ve Oxford Yoksulluk ve İnsani Gelişim Girişimi (OPHI) verilerine dayalı olarak yapılan uluslararası karşılaştırmalarda, hem en yoksul hem de en mutsuz ülkeler olduğu gibi, en yoksul ülkelerin bazılarında mutluluk düzeyi ve bireysel mutluluk algısının düşük düzeyde olmadığı anlaşılmaktadır. Bu doğrultuda mutluluğun yoksulluğa uyum sağlayabildiği söylenebilir.
Anahtar Kelimeler: Mutluluk, Kalkınma, İnsani Gelişme, Yoksulluk, Uyum Teorisi
The main objective of the present study is to determine whether level of happiness in poor countries is well-adjusted to poverty. The study is based on happiness, human development, per capita income, and multidimensional poverty data in determination of the relationship between happiness, human development and poverty. Average happiness levels of rich countries with high level of human development are high as well. However, in the poorest countries with low human development levels, generally average happiness levels of individuals are quite low. Thus, there is a significant happiness gap between developed and underdeveloped countries. On the other hand, it was observed that certain countries with prevalent and extensive poverty and low human development levels were relatively happier. It is possible that this paradox could be explained with the adjustment theory. Adjustment theory proposes that the negative effect of poverty on happiness gradually decreases in time and individual happiness simply verges into a steady state. In other words, contrary to expectations, individuals are affected by negative living conditions such as poverty for a short period of time and tend to go back to their reference levels of happiness. In international comparisons conducted using UN Human Development Report, World Happiness Report and Oxford Poverty and Human Development Inıtiative (OPHI) data in this study, it was concluded that there were countries that were both the poorest and the unhappiest, whereas in certain countries with a high poverty level, levels of happiness and individual happiness were not low at all. Thus, it could be argued that happiness adjusts to poverty.
Happiness Development Human Development Poverty Adaptive Theory
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Aralık 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 4 Sayı: 10 |