THE EVALUATION OF TAX INCENTIVES FOR RENEWABLE ENERGY RESOURCES

Yıl 2018, Cilt: 7 Sayı: 17, 123 - 160, 30.04.2018

Ahmet Ulusoy , Ceyda Bayraktar Daştan

https://doi.org/10.31199/hakisderg.381941

Cited By: 7

Öz

The aim of this
study is to evaluate the tax incentives for renewable energy in the light of
selected country applications. Based on the literature, incentives for
renewable energy were handled firstly and then in terms of renewable energy
incentives the applications of selected countries (Germany, USA, China, Japan,
UK, India, Norway and EU general) were studied with comparison to Turkey's
application. Due to potential differences, as well as the technological
opportunities and capabilities and cost structure, a single type of incentive
for renewable energy sources is not achieving the desired development. For
this, countries can use more than one type of incentive and support instead of
a single type of incentive. It can be stated that Turkey is in a similar position
to other countries as a country that targets and renews the national level of
renewable energy and that it implements policy at the national level in
parallel with other countries except USA and Norway in the implementation of
fixed price guarantee with tariff difference. However, it may be beneficial for
Turkey to include applications fiscal incentives such as investment and
production tax credits applied the other countries.

Anahtar Kelimeler

Renewable Energy Sources, Tax Incentives, Country Practices and Turkey.

YENİLENEBİLİR ENERJİ KAYNAKLARINA YÖNELİK VERGİSEL TEŞVİKLERİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Öz

Bu çalışmanın amacı
yenilenebilir enerjide uygulanan vergisel teşviklerin seçilmiş ülke
uygulamaları ışığında değerlendirilmesidir. Literatüre dayalı ele alınan
çalışmada, ilk olarak yenilenebilir enerji ile ilgili teşvikler üzerinde
durulmuş, ardından yenilenebilir enerji teşvikleri açısından seçilmiş ülke
[Almanya, Amerika Birleşik Devletleri (ABD), Çin, Japonya, İngiltere,
Hindistan, Norveç ve Avrupa Birliği (AB) genel] uygulamalarına ve Türkiye ile
karşılaştırılmasına yer verilmiştir. Potansiyel farklılık yanında teknolojik
imkân ve kabiliyetler ve ayrıca maliyet yapısındaki farklılıklardan ötürü
yenilenebilir enerji kaynakları için tek bir teşvik türü arzu edilen gelişimi
sağlayamamaktadır. Bunun için ülkeler, tek bir teşvik türü yerine birden fazla
teşvik ve destek türlerini birlikte kullanabilmektedir. Türkiye’nin ulusal
düzeyde yenilenebilir enerji hedefi olan ve bu hedefini revize eden bir ülke
olarak diğer ülkelerle benzer konumda olduğu ve tarife farklılığı ile birlikte
sabit fiyat garantisi uygulanmasında ABD ve Norveç hariç diğer ülkelerle
paralel şekilde ulusal düzeyde politika yürüttüğü ifade edilebilir. Bununla
birlikte, diğer ülkelerdeki yatırım ve üretim vergi teşvikleri gibi mali teşvik
kapsamında bulunan uygulamalara yer verilmesi Türkiye açısından faydalı
olabilir. 

Anahtar Kelimeler

Yenilenebilir Enerji Kaynakları, Vergi Teşvikleri, Ülke Uygulamaları ve Türkiye

Kaynakça

• Abolhosseini, S., ve Heshmati, A. (2014). The main support mechanisms to finance renewable energy development. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 40, 876–885. https://doi.org/10.1016/j.rser.2014.08.013
• Acar, S., Kitson, L. ve Bridle, R. (2015). Türkiye’de kömür ve yenilenebilir enerji teşvikleri, GSI REPORT. https://www.iisd.org/gsi/sites/default/files/ffsandrens_turkey_coal_tk.pdf
• ACCOR (2016). ABD Güneş Enerjisi Piyasası Sunumu – 11 Ekim.
• Altuntaşoğlu, Z. T. (2005). Yenilenebilir Enerji Avrupa Birliği ve Türkiye Müktesebatı. TBMM Türkiye 5. Enerji Sempozyumu, Ankara, 249-261.
• Arık, A. (2016). Yenilenebilir enerji politikalarının sürdürülebilirliği: AB Ülkeleri ve Türkiye açısından bir değerlendirme. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ordu Üniversitesi – FBE, Ordu.
• Ata, Serkan (2013). Sürdürülebilir Enerjinin Finansmanı. Türkiye’de İklim Değişikliği ve Sürdürülebilir Enerji, (Editör: Volkan Ş. Ediger). İstanbul, ENİVA-Enerji ve İklim Değişikliği Vakfı, Bölüm IV, 99-120.
• Aydınlı, F. K. (2013). Supporting renewable energy: The role of ıncentive mechanisms. The Degree of Master of Science In The Department of Economics, Graduate School of Social Sciences of Middle East Technical University, Ankara.
• Bailie, A., Deyette, J., Clemmer, S., Cleetus, R., ve Sattler, S. (2016). Capitali-zing on the Clean Power Plan and renewable energy tax credits. The Electricity Journal, 29(6), 15–21. https://doi.org/10.1016/j.tej.2016.07.001
• Batı, O. (2013). Türkiye’de Sürdürülebilir Kalkınma ve Yenilenebilir Enerji Kaynakları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı, Uluslararası İktisat Bilim Dalı, İstanbul.
• Bayraktar Daştan, C. (2017). Yenilenebilir enerji kaynakları açısından vergisel teşvikler: Türkiye değerlendirmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Maliye Anabilim Dalı, Trabzon.
• Bayraktar, Y. ve Kaya, H. İ. (2016). Yenilenebilir enerji politikaları ve rüzgâr enerjisi açısından bir karşılaştırma: Çin, Almanya ve Türkiye örneği. Uluslararası Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2 (4), 1-18.
• Bhattacharya, M., Paramati, S. R., Ozturk, I., ve Bhattacharya, S. (2016). The effect of renewable energy consumption on economic growth: Evidence from top 38 countries. Applied Energy, 162, 733–741. https://doi.org/10.1016/j.apenergy.2015.10.104
• Chiaroni ve diğ. (2014). Renewable energy generation: Incentives matter, in woodrow clark (Ed.), Global Sustainable Communities Handbook: Green Design Technologies and Economics, Butterworth-Heinemann, USA, 347-368.
• China Institute, (2016). China’s renewable energy & Clean-Tech Market, Summary Report, (March), University of Alberta, www.china.alberta.ca.
• Crago, C. L. ve Chernyakhovskiy, I. (2014). Solar PV Technology Adoption in the United States: An empirical investigation of state policy efective-ness. Agricultural & Applied Economics Association's, 2014 AAEA Annual Meeting, Minneapolis, MN, (July 27-29).
• Çelebi, A. K. ve Uğur, A. (2015). Biyoyakıtlara yönelik mali teşvikler: Türkiye açısından bir değerlendirme. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 33 (2), 25-45.
• Çepik, B. (2015). Sürdürülebilir kalkınma çerçevesinde Türkiye’de yenilenebilir enerji politikaları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Maltepe Üniversitesi - Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Ana Bilim Dalı, İstanbul.
• Doris, E., Busche, S., & Hockett, S. (2009). Net metering policy development and distributed solar generation in Minnesota: Overview of trends in nationwide policy development and ımplications of ıncreasing the eligible system size cap. NREL Technical Reports, NREL/TP-6A(December), 34. Retrieved from http://www.nrel.gov/docs/fy10osti/46670.pdf
• Durak, M. (ty). Avrupa ülkelerinde rüzgar enerjisi yatırımlarına verilen teşvikler ve Türkiye için öneriler. http://ulutek.uludag.edu.tr/downloads/ ruzgarenerjisitesvikler.pdf.
• Emodi, N. V., ve Ebele, N. E. (2016). Policies Enhancing Renewable Energy Development and Implications for Nigeria. Sustainable Energy. 4(1),1-16. https://doi.org/10.12691/rse-4-1-2
• Eser, L. Y. ve Polat, S. (2015). Elektrik üretiminde yenilenebilir enerji kaynaklarının kullanımına yönelik teşvikler: Türkiye ve İskandinav Ül-keleri uygulamaları. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Elekt-ronik Dergisi, 12, 201-225.
• Espey, S. (2001). Renewables portfolio standard: a means for trade with electricity from renewable energy sources?. Energy Policy, 29(7), 557-566.
• European Comission (2013). Comission Staff Working Document European Commission Guidance For The Design Of Renewables Support Schemes, https://ec.europa.eu/energy/sites /ener/files/documents/com_2013_public_intervention_swd04_en.pdf – 18.02.2017.
• Eurostat, (2017). Renewable energy in the EU, http://ec.europa.eu/eurostat, (43/2017 - 14 March).
• Fagiani, R., Barquín, J., & Hakvoort, R. (2013). Risk-based assessment of the cost-efficiency and the effectivity of renewable energy support schemes: Certificate markets versus feed-in tariffs. Energy Policy, 55, 648–661. https://doi.org/10.1016/j.enpol.2012.12.066
• Galen, B. (2016). U.S. Renewables Portfolio Standards 2016 Annual Status Report, by the National Electricity Delivery Division of the Office of Electricity Delivery and Energy Reliability of the U.S. Department of Energy.
• Ginevicius, R. ve Simelyte, A. (2011). Government incentives directed towards foreign direct investment: A Case of central and Eastern Europe. Journal of Business Economics and Management, 12(3), 435-450.
• Gürbüz, A. (2009). Enerji piyasası içerisinde yenilenebilir (Temiz) enerji kaynaklarının yeri ve önemi. 5. Uluslararası İleri Teknolojiler Sem-pozyumu (IATS’09), 13-15 Mayıs, Karabük, Türkiye, 1-7.
• Heyden, N. S. (2014). India: Issues for sustainable growth/ınnovation for sustainability. Global Sustainable - Communities Handbook Green Design Technologies And Economics, Edited By, Woodrow W. Clark II, Elsevier Inc., USA, 93-104.
• http://www.eie.gov.tr.
• http://www.nrel.gov/tech,-15.03.2017)
• http://www.schjodt.com/news/newsletters/renewable-energy-in-norway-september-2015/Renewable Energy in Norway (Septem-ber 2015)
• https://japonyabulteni.com/2013/03/13/japonya-gunes-enerjisine-verdigi-tesvigi-reel-bazda-artiriyor/ (26.03.2017)
• https://www.iea.org/media/pams/uk/PAMs_UK_NREAP.pdf. (26.03.2017)
• Jenner, S., Groba, F., ve Indvik, J. (2013). Assessing the strength and effecti-veness of renewable electricity feed-in tariffs in European Union co-untries. Energy Policy, 52, 385–401. https://doi.org/10.1016/j.enpol.2012.09.046
• Karyağdı, N. (2014). Enerji verimliliğini artırıcı vergisel teşvikler, (28 Ey-lül) 1-7. http://www.vergialgi.net/arastirmalar.
• KPMG (2015). Taxes and incentives for renewable energy, KPMG International, kpmg.com/energytax
• KPMG (2016). Yenilenebilir enerji: Dünya ve Türkiye uygulamalarına bakış. KIŞ-GÜNDEM, 92-97 (www.kpmg.com/tr/tr/sayfalar/kpmg-yenilenebilir-enerji-vergi-tevsikarastirmasi.aspx)
• KPMG (2016). Yenilenebilir enerjiye yönelik vergi, KPMG Türkiye, kpmg.com.tr.
• KPMG (2017). Sektörel bakış, KPMG Türkiye, kpmg.com.tr.
• Küçükali, S. ve Barış, K. (2011). Renewable energy policy in Turkey. World Renewable Energy Congress, 8-13 May, Linköping, Sweden, 2454–2461.http://www.ep.liu.se/ecp/057/vol10/023/ecp57vol10_023.pdf
• Lesser, J. A., ve Su, X. (2008). Design of an economically efficient feed-in tariff structure for renewable energy development. Energy Policy, 36(3), 981-990.
• Lo, K.(2014). A Critical review of China‟s rapidly developing renewable energy and energy efficiency policies. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 29, 508-516.
• Maruyama, Y., Nishikido, M., & Iida, T. (2007). The rise of community wind power in Japan: Enhanced acceptance through social innovation. Energy Policy, 35(5), 2761–2769. https://doi.org/10.1016/j.enpol.2006.12.010
• Meisan, P. (2006). Overview of renewable energy potential of India. Global Energy Network Institute (GENI) www.geni.org [e-mail] (28.03.2017)
• REN21 (2012), Renewables 2012 Global Status Report
• REN21 (2014), Renewables 2014 Global Status Report
• REN21 (2016), Renewables 2016 Global Status Report
• REN21 (2017), Renewables 2017 Global Status Report
• Ringel, M. (2006). Fostering the use of renewable energies in the European Union: the race between feed-in tariffs and green certificates. Renewable Energy, 31(1), 1-17.
• Scott, S. Z. (2014). Subsidizing solar: The Case for an environmental goods and services carve-out from the global subsidies regime. UCLA Journal of Environmental Law and Policy, 32(2), 422-484.
• Selvi, Ç. (2015). AB 2020 Stratejisi ve 2050 Vizyonu Bağlamında Belirlenen Yenilenebilir Enerji Hedeflerine Ulaşılabilirliğin Mali Açıdan Analiz Edilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, T.C. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Avrupa Birliği Anabilim Dalı, İzmir.
• Selvitop, Ö. (2011). Yenilenebilir enerji kaynaklarının teşvik yöntemleri: Ülkemiz ve AB ülkelerindeki durum. ICCI, 15 Haziran, İstanbul.
• Sevinç, H., Emsen, Ö.S. ve Bozkurt, E. (2016). Yatırım teşvik politikalarının bölgesel belirleyicilerine yönelik bir analiz: Türkiye örneği. Çankırı Karatekin Üniversitesi İİBF Dergisi, 6(1), 525-556.
• Sezer, Y. (2012). Enerjide yatırımcı ve tüketici fiyatlarının vergi boyutu. 14. Uluslararası Enerji Arenası, 24-25 Eylül 2012, 1-62.
• Steenblik, R. (2007). Subsidies: The distorted economics of biofuels. Joint Transport Research Centre, OECD, Discussion Paper No. 2007-3 (December).
• Uluatam, E. (2010), Yenilenebilir enerji teşvikleri, Ekonomik Forum, (Ekim), 34-41.
• Ulusal İklim Değişikliği Strateji (2010-2020).
• UNCTAD (2004), Incentives, http://unctad.org/en/Docs/iteiit20035_en.pdf
• UNEP (2008), Green Jobs: TowardsDecent in a Sustainable, LowCarbon World, http://www.unep.org/labour_environment/PDFs/Greenjobs. (16.02.2017)
• UNEP (2009), Global Green New Deal Policy Brief, http://www.unep.org/pdf/ A_Global_Green_New_Deal_Policy.pdf. (16.02.2017)
• Vasseur, M. (2016). Incentives or mandates? Determinants of the renewab-le energy policies of U.S. States, 1970-2012. Social Problems, 63, 284–301.
• www.hausking.com, Tax Incentives For Cleantech Businesses – Q&A, Ha-uswiesner King LLP (24.03.2017)
• Yang, X. J., Hu, H., Tan, T., & Li, J. (2016). China’s renewable energy goals by 2050. Environmental Development. 20, 83–90. https://doi.org/10.1016/j.envdev.2016.10.001
• Yılmaz, O. (2015), Yenilenebilir enerjiye yönelik teşvikler ve Türkiye. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, T.C. Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Maliye Anabilim Dalı, Aydın.
• Yılmaz, O. ve Hotunluoğlu, H. (2015). Yenilenebilir enerjiye yönelik teşvikler ve Türkiye. Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(2), 74-97.
• Zhao, X. ve Luo, D. (2017). Driving force of rising renewable energy in china: environment, regulation and employment. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 68, 48-56.
• 5346 sayılı Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Elektrik Enerjisi Üretimi Amaçlı Kullanımına İlişkin Kanun (10.05.2005).
• 6094 sayılı Yenilenebilir Enerjisi Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun (29.12.2010).