Amaç: Bu çalışma Şanlıurfa'da mevcut ve gelecekteki üreme davranışının belirleyicilerini tahmin etmeyi amaçlamaktadır.
Gereç ve Yöntem: Üreme davranışının belirleyicilerini incelemek amacıyla 385 evli kadınla kesitsel bir çalışma yapıldı. Veriler anket formu yardımıyla toplanmış, tanımlayıcı istatistikler ve Yapısal Eşitlik Modeli ile değerlendirilmiştir.
Bulgular: Ortalama yaş 29.91 ± 7.41, ortalama gebelik sayısı 4.04±2.35, ortalama çocuk sayısı 3.38±1.87 ve ortalama ideal çocuk sayısı 3.59±1.64 olarak belirlendi. Kadınların %39.2'si başka çocuk istemiyordu. Kadınların yaşı (β=0.42), kadınların eğitim durumu (β=-0.15), evlenme yaşı (β=-0.19), kontraseptif başarısızlık (β=0.16) ve ideal çocuk sayısı (β=0.34) mevcut doğurganlığın yordayıcıları olduğu görülürken, ideal çocuk sayısı (β=0.59), kontraseptif başarısızlık (β=-0.14) ve çocuk sayısı (β=-0.70) gelecekteki doğurganlığın en önemli yordayıcılarıdır (p<0.05).
Sonuç: Kadın yaşı ve ideal çocuk sayısı arttıkça eğitim düzeyi ve evlenme yaşı azalmakta, çocuk sayısı ise artmaktadır. Çocuk sayısı arttıkça gelecekte doğurgan olma isteği azalmaktadır. Tahmin modeli, kadın sağlığı profesyonellerine yönelik politika ve programların tasarlanmasına, uygulanmasına ve değerlendirilmesine rehberlik edebilir. Farklı faktörlerin mevcut ve gelecekteki doğurganlığı nasıl etkilediğini incelemek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.
Doğurganlık üreme davranışı yapısal eşitlik modellemesi türkiye
Bu makalenin tamamı veya bir kısmı daha önce başka bir dergide yayınlanmamıştır ve başka bir dergide yayınlanmak üzere değerlendirilmemektedir.
Aim: This study aims to predict the determinants of current and future reproductive behaviour in Şanlıurfa.
Material and Method: A cross-sectional study was conducted with 385 married women to examine the determinants of reproductive behavior. Data were collected with a survey form and evaluated with descriptive statistics and Structural Equation Model.
Results: The mean age was 29.91 ± 7.41, the mean pregnancies number was 4.04 ± 2.35, the mean number children was 3.38 ± 1.87, and the mean ideal children number was 3.59 ± 1.64. 39.2% of the women did not want another child. Women's age (β=0.42), education status of women (β=-0.15), marriage age (β=-0.19), contraceptive failure (β=0.16), and the number of ideal children (β=0.34) were found to be the predictors of the current fertility. The number of ideal children (β=0.59), contraceptive failure (β=-0.14), and the number of children (β=-0.70) are the most important predictors of future fertility (p<0.05).
Conclusion: As the number of women age and the ideal children number increases, the education level and marriage age decrease, and the children number increases. As the children number increases, the desire for future fertility decreases. The predictive model can guide the design, implementation, and evaluation of policies and programs for women's health professionals. More research is needed to examine how different factors affect current and future fertility.
Fertility reproductive behavior structural equation modelling Türkiye
This article has not been previously published, in whole or in part, elsewhere and is not under consideration for publication in another journal.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Doğum ve Kadın Hastalıkları Hemşireliği |
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Nisan 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 26 Sayı: 1 |