POSTMODERNİZM, İRONİ VE BİREY İLİŞKİSİNE TUTUNAMAYANLAR VE BENİM ADIM KIRMIZI ÜZERİNDEN KISA BİR BAKIŞ

Yıl 2019, Sayı: 11, 99 - 123, 31.10.2019

Ekrem Güzel

https://doi.org/10.28981/hikmet.521742

Cited By: 1

Öz

Bu makalenin amacı
postmodernistlerin ironiyle ne tür bir ilişki içinde olduklarını tartışmak ve
izah etmeye çalışmaktır. Bu bağlamda, postmodern anlatılarda, ironin iktidar
karşıtı bir araç olarak kullanıldığı ortaya konulmaya çalışmıştır. Bu iktidar
karşıtlığının hem genel anlamda iktidarı hem de yazarın iktidarını içerdiğinin
altı çizilmiştir. İronin postmodern bireyler için bir kaçış alanı olduğuna
göndermede bulunulmuştur. Özellikle postmodernistlerin ironi ve oyundan ne
kadar istifade ettiklerine vurgu yapılmıştır. Bu bağlamda da Oğuz Atay’ın Tutunamayanlar
ve Orhan Pamuk’un Benim Adım Kırmızı isimli metinlerinden örnekler
verilmiştir. Böylece teorik bilgiler, örneklerle ortaya konmaya çalışılmıştır. 

 

Anahtar Kelimeler

Postmodernizm, postmodern özne, ironi, roman, anlatı

Kaynakça

• Atay, Oğuz (2008). Tutunamayanlar, İstanbul, İletişim Yayınları.Balkin, Jack M. (1995) Deconstruction, http://www.yale.edu/lawweb/jbalkin/articles/deconessay.pdf Barthes, Roland (1977). “The Death of the Author” in Image Music Text, translated by Stephan Heath, London, Fontana Press, p. 142-149.Belge, Murat (2009). Edebiyat Üstüne Yazılar, İstanbul, İletişim Yayınları.Cebeci, Oğuz (2008). Komik Edebi Türler, İstanbul, İthaki Yayınları.Colebrook, Claire (2005). Irony, London, Routledge.Culler, Jonathan (2007). On Deconstruction, New York, Cornel University Press.Deleuze G.-Guattarı F. (2015). Kafka: Minör Bir Edebiyat İçin, (Çev.) Işık Ergüden, İstanbul, Dedalus Yayınları.Ecevit, Yıldız (2005). “Ben Buradayım…” Oğuz Atay’ın Biyografik ve Kurmaca Dünyası, İstanbul, İletişim Yayınları.Emre, İsmet (2004). Postmodernizm ve Edebiyat, Ankara, Anı Yayınları.Gürbilek, Nurdan (2010). Yer Değiştiren Gölge, İstanbul, Metis Yayınları.Güzel, Ekrem (2012). “Umberto Eco’nun Gülün Adı Romanı İle Orhan Pamuk’un Benim Adım Kırmızı Romanlarına Mukayeseli Bir Bakış Denemesi”, Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic , S. 7, C. 2, s. 583-595. Hassan, İhab (1986). “Pluralism in Postmodern Perspective”, Critical Inquiry, Univesity of Chicago Press,Vol. 12.Hutcheon, Linda (1995). Ironiy’s Edge The theory and politics of irony, New York, Routledge.Hutcheon, Linda (2003). A Poetics of Postmodernism, New York, Routledge.İnam, Ahmet (2011), “Türkiye’deki Bir Nietzsche’den Devşirilebilecekler Üstüne”, Ahlakın Soykütüğü Üzerine, (Çev.) Ahmet İnam, İstanbul, Say Yayınları.Karasu, Bilge (2007). Gece, İstanbul, Metis Yayınları. Kierkegaard, Soren (2009). İroni Kavramı, (Çev.) Sıla Okur, Ankara, İmge Yayınları.Koçak, Orhan (2007). “Oğuz Atay Çözümsüzlüğün Yazarıydı”, Oğuz Atay’a Armağan, (Hazırlayan: Handan İnci), İstanbul, İletişim Yayınları.Loytard, Jean-Françios (1984). The Postmodern Condition: A Report on Knowledge, Translation from the French by Geoff Bennington and Brian Massumi, Minneapolis, University of Minnesota Press. Maebh, Loung (2010). Derrida and a Theory of Irony: Parabasis and Parataxis, Durham, Durham University, Unpublished Ph.D Thesis.Man, Paul de (1997). Aesthetic Ideology, Minneapolis, University of Minnesota Press.Man, Paul de (2008). Körlük ve İçgörü, (Çev.) F. B. Aydar- C. Soydemir, İstanbul, Metis Yayınları.Megill, Allan (2009). Aşırılığın Peygamberleri, (Çev.) Tuncay Birkan, Ankara, Ayraç Yayınları.Pamuk, Orhan (2005). Benim Adım Kırmızı, İstanbul, İletişim Yayınları.Rosenau, Pauline Marie (2004). Post-modernizm ve Toplum Bilimleri, (Çev.) Tuncay Birkan, İstanbul, Bilim ve Sanat Yayınları.Seyda, Mehmet (2007). “Tutunamayanlar”, Oğuz Atay’a Armağan, (Hazırlayan: Handan İnci), İstanbul, İletişim Yayınları.Touraine, Alain (2014). Modernliğin Eleştirisi, (Çev.) Hülya U. Tanrıöver, İstanbul, Yapı Kredi Yayınları.