Divan
şiirinde sevgili, daima güzelliğiyle ön plana çıkmış bir tiptir. Şairler
özellikle gazel formunda yazdıkları şiirlerin pek çoğunda onun dillere destan
olan bu eşsiz güzelliğinden bahsederler. Sevgilinin güzelliğiyle ilgili
hususlar anlatılırken de şairin/âşığın üzerinde en yoğunlaştığı nokta, sevgilinin
yüzüdür. Sevgilinin yüzündeki her bir unsurun onun güzelliğine farklı bir
katkısı vardır. Bu fiziki unsurlardan birisi olan ben üzerine divan şiirinde çok
sayıda imaj kurgulanmıştır. Püskürme ben ise yüz veya gerdanda bir arada
bulunan irili ufaklı benler için kullanılan bir tabir olup divan şiirinde çok
fazla karşımıza çıkmayan ve her güzelde bulunmayan bir niteliktir. Divan, mesnevi,
tezkire, antoloji gibi eski Türk edebiyatının önde gelen kaynak eserlerinde
yaptığımız araştırmalarda sevgilinin püskürme beni üzerine de şairlerin değişik
ve orijinal hayal ve benzetmelere yer verdikleri dikkati çekmiştir. İşte bu bildiride
sevgilinin fiziki özelliklerinden biri olup pek fazla bilinmeyen püskürme ben
üzerine şairlerin kurduğu imge ve metaforlar irdelenerek söz konusu güzellik
unsurunun divan şiirinde ne şekilde ele alındığı tespit edilmeye
çalışılacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALESİ |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Nisan 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 12 [BAHAR 2020] |
ULAKBİM-DERGİPARK Bünyesinde Faaliyet Gösteren HİKMET-Akademik Edebiyat Dergisi (Journal Of Academic Literature)
Türk Dili ve Edebiyatı Alanında Yayımlanan Uluslararası Hakemli Bir Dergidir.