A Review on The Attitudes of The Alevi Students Towards Religious Culture and Moral Knowledge Course

Yıl 2020, Cilt: 19 Sayı: 1, 85 - 118, 30.06.2020

Nevzat Gencer

https://doi.org/10.14395/hititilahiyat.534552

Cited By: 2

Öz

Abstract

In this study, it is aimed to
examine the attitudes of Alevi students towards the Religious Culture and Moral
Knowledge (RCAMK) course in terms of various variables in four secondary
schools in Bahçelievler neighborhood of Çorum province where Alevi citizens
densely live. The sample, which
was determined by the "Stratified Sampling" method, consists of 184
students in the 6th, 7th and 8th grades of the schools. “Personal Information
Questionnaire” and “Religious Culture and Moral Knowledge Attitude Scale” were
used to collect the research data. The Cronbach Alpha reliability coefficient
of the 20-item Religious Culture and Moral Knowledge Attitude Scale was found
to be 0.97. SPSS 16.0 package program was used to evaluate the data collected
through questionnaire and scale.
T-test
and variance analysis were used to test the research problems. Tukey and
Tamhane’s T2 tests were also used for multiple comparisons. A significance level of 0.05 was taken as the basis
for testing the hypotheses. According to the findings of the study, the
attitudes of the students towards the RCAMK course are generally positive. In
addition, a significant difference was found to be between the students'
attitude levels towards RCAMK course and their gender, class levels, the level
of education of the parents, the success of RCAMK course, students' opinions as
to RCAMK course and RCAMK teacher, liking the teaching methods of the RCAMK
course teacher, the attitude of the RCAMK course teacher towards the students,
parents' attitude as to whether they wish their children to receive religious
information or not. However; there is
no significant difference between the income level of the family, the success
of the students in other courses, the state of having religious education
outside the school, and the attitude towards the course.

Summary

This study was carried out at
four secondary schools located in Bahçelievler Neighbourhood where Alevi
citizens densely live. The aim is to examine the attitudes of Alevi students
towards the Religious Culture and Moral Knowledge (RCAMK) course in terms of
various variables. A sample of 184 subjects was taken from the total population
(n=1884) by using the “Stratified Sampling” method. The data was collected
using the “Personal Information Questionnaire”, designed by the researcher and
“Religious Culture and Moral Knowledge Attitude Scale”. “RCAMK” consists of 20
items and in the study, the Cronbach's Alpha reliability coefficient of the
20-item-scale was found to be 0.97. SPSS 16.0 package program was used to
analyze the data and t-test and variance analysis were used to test the
research problems. Tukey and Tamhane’s T2 tests were used for multiple
comparisons. According to the findings of the research, students generally have
positive attitudes towards the RCAMK course (X=3,4279). In addition, a
significant difference was found to be between the students' attitude levels
towards RCAMK course and their gender, class levels, the level of parents
education, the success of RCAMK course, students' opinions regarding RCAMK course
and RCAMK teacher, enjoying the teaching methods of the RCAMK course teacher,
teacher’s attitude towards the students, parents' attitude as to whether they
wish their children to receive religious information or not. However; there is no significant difference between
the income level of the family, the success of the students in other courses,
the state of having religious education outside the school, and the attitude
towards the course. The details of the findings are as follow:

52.2% of the participants were
female and 47.8% were male. In the context of gender variable; it was found
that the mean score of the attitude towards the RCAMK course is higher in male
students (Female X=3,2490, Male X=3,6068). In other
words, the gender variable has a significant effect on students' attitudes
towards the RCAMK course.

Students’ attitudes for the RCAMK course vary
according to the class level. Research findings have revealed that the higher
the grade level is, the lower the students' attitudes for the course become.

It has been established that the economic status of
the families is not an effective factor in the students’ attitude for the
course. That is to say, according to the families' perception of their economic
status, there is no difference in the students’ attitudes towards the course.

Parent's education
level is an important factor in the attitude towards the course. Although it
cannot clearly be said that there is a decrease in the students’ attitudes towards
the course as parents’ education level increases, in the groups with
significant differentiation, it has been determined that the students whose
parents have a higher education have the lowest attitudes towards the course.

There is a positive correlation between the success
of the RCAMK course and the attitude for that course. It has been observed that
the students' attitude for the RCAMK course increases as the success level in
the course gets higher. Students’ attitude in the “very good” group is the
highest.

There is no significant relationship between the students’
success in other subjects at school and the attitude towards the RCAMK course.
However, the students perceiving their achievement in the other subjects at a
moderate level have higher attitudes for the course than the ones perceiving
their success in the other subjects as "good" and "very
good".

Another finding is that students enjoying the course have
more positive attitudes. The teacher is an important factor in the students’ attitude
towards the lesson. The results of the research have shown that students who
like RCAMK teachers have more positive attitudes than those who do not like the
teachers of the course.

The attitude level of the students enjoying teaching
methods of RCAMK course teachers increases in a positive way.

The attitude levels of the students thinking their
teachers as "democratic" are more positive than the attitudes of the
students considering their teachers as "authoritarian" and
"indifferent".

The affirmative religious attitude of the parents
positively affects the child and his/her negative attitude may negatively
affect the child's religious attitude. The results of the research have
revealed that the students whose parents wish them to receive religious
information have a more positive attitude towards the course than the attitudes
of the students whose parents do not wish that.

Except for school, no significant difference has been
determined between the attitudes towards the RCAMK course of the students who
have received religious education in the mosque or cemevi and the students who
have not received religious education. This has been explained by the fact that
there may be several other factors affecting attitudes.

The recommendations presented in accordance with the
research findings are:

1. Investigating the factors
affecting the decreasing attitudes for RCAMK course as the grade level
increases,

2. Examining the attitudes of
the Alevi students at the secondary education with respect to RCAMK course, and
comparing the result with these findings.

3. Alleviating the concerns of
Alevi citizens about the RCAMK course informing them about the changes made in
the curriculum and course content.

4. Ensuring coordination with
stakeholders to establish democratic learning environments,

5. Conducting studies to
increase the professional competence of RCAMK teachers in the field of Alavism
subjects,

6. Taking necessary measures
for the implementation and extensification of the services provided in the
mosques in accordance with the pedagogical principles.

Anahtar Kelimeler

Psychology of Religion, Religious Culture and Moral Knowledge, RCAMK, Attitude, Alevi

Alevi Öğrencilerin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersine Karşı Tutumları Üzerine Bir Değerlendirme

Öz

Bu
araştırmada, Alevi vatandaşların yoğun olarak yaşadığı Çorum ili Bahçelievler
Mahallesinde bulunan dört ortaokulda öğrenim gören Alevi öğrencilerin Din Kültürü
ve Ahlak Bilgisi (DKAB) dersine yönelik tutumlarının çeşitli değişkenler açısından
incelenmesi amaçlanmaktadır. “Tabakalı Örnekleme” yöntemiyle belirlenen
örneklem, okulların 6., 7. ve 8. sınıflarında okuyan 184 öğrenciden
oluşmaktadır. Araştırma verilerini toplamak için “Kişisel Bilgi Anketi” ve
"Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Tutum Ölçeği" kullanılmıştır. 20
maddelik Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Tutum Ölçeğinin Cronbach Alpha
güvenirlik katsayısı 0,97 olarak bulunmuştur. Anket ve ölçek yoluyla toplanan
verilerin değerlendirilmesinde SPSS 16.0 paket programı kullanılmıştır. Araştırma
problemlerinin test edilmesinde t-testi ve varyans analizi kullanılmıştır. Çoklu
karşılaştırmalarda ise Tukey ve Tamhane’s T2 testlerinden faydalanılmıştır. Denencelerin
test edilmesinde 0,05 anlamlılık düzeyi esas alınmıştır. Araştırma bulgularına
göre, öğrencilerin DKAB dersine yönelik tutumları genel olarak olumludur.
Ayrıca öğrencilerin DKAB dersine yönelik tutum düzeyleri ile cinsiyetleri,
sınıf seviyeleri, anne-babanın öğrenim düzeyi, DKAB dersi başarı durumu, DKAB
dersi ve DKAB öğretmeni ile ilgili düşüncesi, DKAB öğretmeninin ders işleme
yöntemini beğenme, DKAB öğretmeninin öğrencilere karşı tutumu ve ailenin
öğrencisinin dini bilgi almasını isteyip istememe durumu arasında anlamlı bir
faklılaşma bulunmuştur. Bununla birlikte; ailenin gelir durumu, öğrencinin
diğer derslerdeki başarı durumu, okul dışında dini eğitim alıp almama durumu
ile DKAB dersine yönelik tutumu arasında anlamlı bir farklılaşma yoktur.

Anahtar Kelimeler

Din Psikolojisi, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi, DKAB, Tutum, Alevi

Kaynakça

• Akgül, Mehmet-Yıldırım, Ramazan - Ekşi, Ahmet, v.dğr. İlköğretim 5. sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Ders Kitabı. 5. Baskı. Ankara: MEB Yayınları, 2012.
• Arıcı, İsmail. “Öğrencilerin İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersine Yönelik Tutumları”. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 13/1 (2008): 161-175.
• Arlı, Mine - Nazik, Hamil. Bilimsel araştırmaya giriş. Ankara: Gazi Kitabevi, 2001.
• Arpacı, Mücahit. “İlköğretim Din Kültürü Ve Ahlak Bilgisi Dersine Yönelik Velilerin Tutumları (Diyarbakır Örneği)”. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi XVI/29 (2014/1): 159-184.
• Balcı, Ali. Sosyal Bilimlerde Araştırma: Yöntem, Teknik ve İlkeler. 2. Baskı. Ankara: 72TDFO Bilgisayar Yayıncılık, 1997.
• Budak, Selçuk. Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları, 2009.
• Cılaz, Demet. Çorum İlinde Yaşayan Aleviler Üzerine Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi, 2006.
• Çekin, Abdülkadir. “Ortaokul Beşinci ve Altıncı Sınıf Öğrencilerinin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersine Katılıma İlişkin Görüşleri”. Milli Eğitim Dergisi 44/201 (2014), 203-214.
• Çekin, Abdülkadir. “İlköğretim Din Kültürü Ve Ahlak Bilgisi Öğretim Programı İle Ortaokul Temel Dini Bilgiler Dersi (İslam; I-II) Öğretim Programı Kazanımlarındaki Duyuşsal Hedefler Üzerine Karşılaştırmalı Bir Araştırma”. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 3/6 (2016): 56-97.
• Çuhadar, Bekir. İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretim Programı ve Ders Kitaplarında Birlikte/Bir Arada Yaşama Kültürü. Yüksek Lisans, Hitit Üniversitesi, 2017.
• Güney Salih. “Tutumlar ve Önyargı”. Davranış Bilimleri içinde. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 2000.
• Holm, Nils G. Din Psikolojisine Giriş. 2. Baskı. İstanbul: İnsan Yayınları, 2007.
• Karasar, Niyazi. Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler. 5. Basım. Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd., 1994.
• Kaya, Mevlüt. Din Eğitiminde İletişim ve Dini Tutum. Samsun: Etüt Yayını, 1998.
• Kaya, Mevlüt. “İlköğretim ve Ortaöğretim Öğrencilerinin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersine Karşı Tutumları”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi 12/12-13 (2001): 43-78.
• Kaya, Fatih. Öğretmen, İdareci ve Öğrencilerine Göre Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi: Tunceli Örneği. Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 2014.
• Kap, Derya. “Türkiye’de Zorunlu Din Dersi Uygulaması”. Akademik Perspektif (2014), 58-61, https://www.ikv.org.tr/images/files/5861%20AKADEMIK%20PERSPEKTIF%20KASIM%202014_58-61%20(1).pdf.
• Köklü, Nilgün - Büyüköztürk, Şener - Bökeoğlu - Ömay Çokluk. Sosyal Bilimler İçin İstatistik. Geliştirilmiş 2. Baskı. Ankara: Pegem A Yayıncılık, 2006.
• Kurt, Fatma. İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretim Sürecinde Alevilik Öğretimi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, 2016.
• Kuzgun, Yıldız. Meslek Danışmanlığı Kuramlar ve Uygulamalar. Ankara: Nobel Yayınları, 2000.
• Milli Eğitim Bakanlığı. İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi (4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı ve Kılavuzu. Ankara: DÖĞM, 2010.
• Milli Eğitim Bakanlığı. Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretim Programı (İlkokul 4 ve Ortaokul 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: MEB Yayınları, 2018.
• Milli Eğitim Temel Kanunu. Kabul Tarihi: 14.06.1973, Kanun No: 1739, Madde: 12.
• Myers, David G. Social Psychology. New York: The McGraw‐Hill Companies Inc., 1996.
• Özdemir, Şuayip - Çelik, Rahime. “Din Kültürü Ve Ahlak Bilgisi Dersi Tutum Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 4/8 (2017): 7-20.
• Özer, Recep. Öğrenci Başarısı. Rize: Rize Rehberlik ve Araştırma Merkezi Yayınları, 1999.
• Öztürk, Hüseyin. “Ergenlerde Din Duygusu ve Allah İnancının Boyutları”. Din Öğretimi Dergisi 32 (1992): 44-55.
• The Telegraph. “Mapped: The world's most (and least) religious countries”. erişim: 02 Ekim 2018, http:// www.telegraph.co.uk/travel/maps-and-graphics/most-religious-countries-in-the-world.)
• Tuncel, Gül - Ali Balcı. “Demokratik Toplumlarda Öğretmen Nitelikleri ve Öğrencilere Yansımaları”. Marmara Coğrafya Dergisi (2017): 82-97.
• Turan, İbrahim. “Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Aleviliğin Öğretimi İle İlgili Yeterlik Algıları”. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2 (2017): 879-902.
• Türkiye Cumhuriyeti Anayasası. Kabul Tarihi: 17.11.1982, Kanun No: 2709, Madde: 24.
• Uçar, Recep - Sayın, Gülşen. “Türkiye’de Laiklik Tartışmaları Çerçevesinde Din Kültürü Ve Ahlak Bilgisi Derslerinin Zorunlu Hale Gelişi Ve Din Eğitimi Uygulamalarına Yansıması”. İ.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi 8/2 (2017): 262-291.
• Ural, Ayhan - Kılıç, İbrahim. Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Detay Yayınları, 2005.
• Zengin, Mahmut. “Öğrencilerin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersine Yönelik Tutumlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi”. Değerler Eğitimi Dergisi 11/25 (2013): 271-301.