Bu çalışma İmâm Buhârî’yi es-Sâdık diye anılan Ca‘fer b. Muhammed b. Ali b. el-
Hüseyn b. Ali b. Ebû Tâlib’in hadislerini kitabına almamaya sevk eden sebepleri açıklamayı
amaçlamaktadır. Bu husus özellikle İmâmiyye ve Zeydiyye Şî‘ası’ndan pek çok kişinin ileri
sürdüğü bir konudur. Ehl-i Sünnete mensup birtakım kişiler de onlara uymuşlardır ve bu
onları İmâm Buhârî’nin Ehl-i Beyt’e bağlılık göstermediği, Nasıbîlerin yanında durduğu ve
mevcut durum ve otoritenin baskısına teslim olduğunu iddia etmeye sevk etmiştir. Bu
iddianın detaylı biçimde incelenmesi ve vakıaya ne kadar mutabık olduğunun açıklanması,
Buhârî’yi Cafer es-Sâdık’tan hadis almamaya sevk eden bütün ihtimallerin analiz edilmesi
gerekmektedir. Ardından muhtemel neden esas alınarak diğer sebeplerin göz ardı edilmesi
gereklidir. Bu tür bir iddia müstakil bir çalışmada ele alınmalıdır. Zira Buhârî’ye bu tür bir
tenkidin yöneltilmesi durumunda, râvi seçimindeki objektifliği ve dolayısıyla da Sahîh’i
hakkında şüphe ortaya çıkacaktır. Hâlbuki, Ehl-i Sünnet’e göre Sahîh en sahih hadis kitabıdır
ve onu bu tür bir tenkide açmak Sünnî düşünce sisteminin dayandığı fikrî esaslardan birisini
tartışmaya açmak anlamına gelir. Meselenin hakikatini ortaya çıkaracak doğru neticeye
ulaşmak üzere -hâlihazırdaki çalışmada olduğu gibi- derin ilmî araştırmaya dayalı tafsilat ve
tetkike ihtiyaç vardır. Bu nedenle Buhârî’yi buna sevk ettiği söylenen bütün ihtimalleri ele
aldım ve her bir nedeni detaylı biçimde inceleyerek hangisinin doğru neden olup, hangisinin
olmadığını açıkladım.
Birincil Dil | Arapça |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2012 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 10 Sayı: 2 |