Necati Cumalı’s work ‘Susuz Yaz’ focuses on the implications of social structural conflict which is arisen out of the issue of private ownership of water in village society. The work was turned into screenplay twice in 1963 and 1973. The first screenplay adaptation film was awarded the Golden Bear at the Berlin Film Festival in 1964 and was screened in the “classic films” section of the 61st Cannes Film Festival. In the movies as well as in the work, through the image of water, we can witness the alienation of mankind (self alienation) derived from the concept of ownership and property, leading to power struggle and creation of social conflict areas. It is observed that power struggle enlarges its areas, on thus social platform everything commodified herewith women is objectified and became object of power struggle area.
Necati Cumalı’nın Susuz Yaz adlı hikâyesi; suyun özel mülkiyet konusu yapılmasıyla ortaya çıkan yapısal çatışmanın köy toplumu üzerindeki yansımalarını kendine konu edinir. Eser, 1963 ve 1973 tarihlerinde olmak üzere iki kez sinemaya uyarlanmıştır. İlk çekilen film 1964 yılında Berlin Film Festivali’nde Altın Ayı ödülünü kazanmış ve 61. Cannes Film Festivali’nin “klasik filmler” bölümünde gösterilmiştir. Gerek hikâyede gerek filmlerde su imgesi üzerinden mülkiyetin, sahip olma duygusunun bir iktidar mücadelesine yol açtığı, bu mücadelenin aynı zamanda insanın kendisine yabancılaşma olgusunu da ortaya çıkardığı ve bunun toplumsal çatışma alanları oluşturduğuna şahit olmaktayız. İktidar mücadelesinin alanını genişlettiği, böylesi bir toplumsal düzlemde her şeyin metalaştığı ve kadınının nesneleştirilerek üzerinde egemenlik inşa edilen bir alana dönüştüğü gözlenmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Tüm Sayı |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ekim 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 7 Sayı: 14 |