Ağır ve Çoklu Yetersizliği (AÇYE) Olan Öğrencilerle Çalışan Öğretmen Adaylarına Verilen Dönütün İşbirlikçi Çalışma Becerilerine Etkisi

Yıl 2020, Cilt: 35 Sayı: 3, 526 - 539, 31.07.2020

Eylem Dayı , Hatice Yılmaz Merve Özdemir Sümeyye Okyar

Öz

Bu araştırmanın genel amacı ağır ve çoklu yetersizliği bulunan öğrencilerle çalışan öğretmen adaylarına verilen dönütün işbirlikçi çalışma becerilerine etkisini incelemektir. İşbirlikçi yaklaşımdan yola çıkan işbirlikçi çalışma becerileri, aynı sınıf ortamında çalışan iki eğitimcinin, bilgi, beceri ve sorumluluk paylaşım sürecini kapsamaktadır. Söz konusu beceri, öğretmen adaylarının gerçek sınıf ortamında edindiği deneyimler ve bu deneyimlerine verilen dönütler doğrultusunda gelişmeye başlamakta, sınıf içi uygulamaların sıklığı ile de pekişmektedir. Öğretmen adaylarına işbirlikçi çalışma becerilerini kazandırmak için verilen dönütün etkisini inceleyen bu araştırma, 2017-2018 eğitim öğretim yılında Ankara ilinde Ağır çoklu yetersizliği (AÇYE) olan öğrencilerin sınıflarında öğretmenlik uygulaması yapacak olan 12 öğretmen adayı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma, deney öncesi desenlerden tek grup öntest-sontest modeline göre planlanmıştır. AÇYE olan öğrencilerle uygulama yapan öğretmen adaylarının sınıf ortamında partnerleriyle birlikte tamamladıkları ilk ders deneyimleri, öğretmen adayları tarafından kaydedilmiş sonrasında uygulama danışmanı tarafından izlenerek, hazırlanan kontrol listesi doldurulmuş ve bu doğrultuda her bir öğretmen adayına performansa dayalı dönüt verilmiştir. Dönütlerden sonra ikinci dersler de benzer şekilde puanlanmış ve sonuçlar araştırma yöntemine göre analiz edilmiştir. Analiz sonuçları öğretmen adaylarının işbirlikçi çalışma becerilerine dair performansa dayalı dönüt almadan önce ve aldıktan sonraki öntest-sontest puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olduğunu göstermektedir. Araştırmanın bulguları alanyazın çerçevesinde tartışılmış ve uygulamalara yönelik önerilere yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Ağır ve çoklu yetersizlik, işbirlikçi çalışma becerileri, performansa dayalı dönüt, öğretmen adayı, öğretmenlik uygulaması

The Effect of Feedback Provided to Preservice Teachers Working with Severe and Multiple Disabilities on Collaborative Working Skills

Öz

The general purpose of this study is to examine the effect of the feedback given to prospective teachers working with students with severe and multiple disabilities on collaborative working skills. Collaborative working skills, which are based on a collaborative approach, include the process of sharing knowledge, skills, and responsibility of two educators working in the same classroom environment. In order to develop collaborative working skills of the educators working together, they should work together in the planning and continuity of the whole teaching process. This skill starts to develop in accordance with the experiences of the prospective teachers in the real classroom environment and the feedback given to these experiences and consolidates with the frequency of in-class practices. This study, which examined the effect of the feedback given to prospective teachers to gain them cooperative working skills, was conducted with 12 prospective teachers who will teach in the classes of students with severe multiple disabilities (SMD) in Ankara province in the 2017-2018 academic year. The research was planned according to one-group pretest–posttest design, which is one of the pre-experimental designs. In this context, the first course practices of prospective teachers who practiced with students with severe multiple disabilities with their partners in the classroom environment were recorded by the prospective teachers; and after the records were watched by the practice advisor, the checklist was prepared and performance-based feedback was given to each prospective teacher. The second courses given after receiving the feedbacks were similarly scored and the results were analysed in accordance with the research method. Results show that there is a statistically significant difference between pre-test and post-test scores of prospective teachers before and after taking performance-based feedback on collaborative working skills. The findings of the research were discussed within the framework of the literature and suggestions for practices were given.

Anahtar Kelimeler

Severe and multiple disabilities, collaborative working skills, performance-based feedback, prospective teacher, teaching practice

Kaynakça

• Akalın, S. (2014). Performans geribildirimi ile öğretmenlerin mesleki gelişimlerini destekleme. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi. 15(1), 57-68.
• Akalın, S., ve Sucuoglu, B. (2015). Effects of classroom management intervention based on teacher training and performance feedback on outcomes of teacherstudent dyads in inclusive classrooms. Educational Sciences: Theory and practice, 15(3), 739-758.
• Archer, A. L., & Hughes, C.A. (2011). Explicit instruction: Effective and efficient teaching. New York, NY: Guilford.
• Austin, V. L. (2001). Teachers’ beliefs about co-teaching. Remedial and Special Education, 22(4), 245-255.
• Aydın, A. (2000). Sınıf yönetimi. İstanbul: Alfa Yayıncılık.
• Balcı, A. (2007). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem A.
• Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A.
• Codding, R. S., Livanis, A., Pace, G. M., & Vaca, L. (2008). Using performance feedback to improve treatment integrity of classwide behavior plans: An investigation of observer reactivity. Journal of applied behavior analysis, 41(3), 417-422.
• Collins, B. C. (2007). Moderate and severe disabilities: A foundational approach. New Jersey: Pearson Education.
• Dayı, E. (2011). Öğretmenlik uygulaması yaklaşımları. Ekev Akademik Dergisi, 48,281-292.
• Denton, C. A., & Hasbrouck, J. A. N. (2009). A description of instructional coaching and its relationship to consultation. Journal of Educational and Psychological Consultation, 19(2), 150-175.
• Devrim Dayı, E. (2009). Öğretmen adaylarının öğretme becerilerini edinmelerinde, ipucu ve dönüt verilerek yapılan öğretim ile sadece dönüt verilerek yapılan öğretimin etkililiği, verimliliği, sürekliliğe ve genellemeye olan etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Erbaş, D. (2012). Güvenirlik. Tekin İftar, E. (Ed.), Eğitim ve davranış bilimlerinde tek denekli araştırmalar içinde (s. 109-131). Ankara: Türk Psikologlar Derneği.
• Erbaş, D., ve Yücesoy, S. (2002). Özel eğitim öğretmenliği programlarında yer alan uygulama derslerini yürütürken kullanılan iki farklı dönüt verme yönteminin karşılaştırılması. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 109-120.
• Friend, M., & Bursuck, W. D. (2012). Including students with special needs: A practical guide for classroom teachers (6.th.ed ). Upper Saddle River, New Jersey: Pearson Education.
• Friend, M., & Cook, L. (2013). Interactions: Collaboration skills for school professionals (7th ed.). Boston: Allyn and Bacon.
• Friend, M., Cook, L., Hurley Chamberlain, D., & Shamberger, C. (2010). Co-teaching: An illustration of the complexity of collaboration in special education. Journal of Educational and Psychological Cconsultation, 20(1), 9-27.
• Gately, S.E. & Gately, F.J. (2001). Understanding co-teaching components. Teaching Exceptional Children, 33(4), 40-47.
• Gleason, M. M., & Hall, T. E. (1991). Focusing on instructional design to implement a performance based teacher training program. The University of Oregon Model. Education & Treatment of Children, 14(4), 316-332.
• Gürgür, H. (2005). Kaynaştırma uygulamasının yapıldığı ilköğretim sınıfında işbirliği ile öğretim yaklaşımının incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Gürgür, H. (2013). A critical look at the training process in the department of education of the hearing impaired as a teacher educator: self-study research. Journal of Qualitative Research in Education, 1(1), 62- 87.
• Gürgür, H., ve Uzuner, Y. (2010). Kaynaştırma sınıfında iş birliği ile öğretim uygulamalarına bakışın fenomenolojik analizi. Matrix, 5(2), 15-27.
• Greenwood, C. R., & Mabeady, L. (2001). Are future teachers aware of the gap between research and practice and what should they know?. Teacher Education and Special Education, 24(4), 333-347.
• Hunt, P., Soto, G., Maier, J., & Doering, K. (2003). Collaborative teaming to support students at risk and students with severe disabilities in general education classrooms. Exceptional Children, 69(3), 315-332.
• Idol, L., Paolucci Whitcomb, P., & Nevin, A. (1995). The collaborative consultation model. Journal of Educational and Psychological Consultation. 6(4), 329-346.
• IDEA [Individuals with Disabilities Education Act]. (2011). http://www.gpo.gov/fdsys/pkg/CFR-2011-title34vol2/pdf/CFR-2011-title34-vol2-part300.pdf sayfasından erişilmiştir.
• Karasar, N. (2013), Bilimsel araştırma yöntemleri, Ankara: Nobel.
• Kohler Evans, P. A. (2006). Co-Teaching: How to make this marriage work in front ofthe kids. Education, 127(2), 260-264. Kurt, O. (2012). Sosyal geçerlilik. Tekin- İftar, E. (Ed.), Eğitim ve davranış bilimlerinde tek denekli araştırmalar içinde (s. 109-128). Ankara: Türk Psikologlar Derneği.
• Madden, N.A. & Slavin, R.E. (1983). Effects of cooperative learning on the social acceptance of mainstreamed academically handicapped students. The Journal of Special Education, 17(2), 171-182.
• Mastropieri, M. A., & Scruggs, T. E. (2010). The inclusive classroom: Strategies for effective differentiated instruction. New Jersey: Merrill.
• Mastropieri, M. A., Scruggs, T. E., Graetz, J., Norland, J., Gardizi, W., & Mcduffie, K. (2005). Case studies in co-teaching in the content areas: Successes, failures, and challenges. Intervention in School and Clinic, 40(5), 260-270.
• Murawski, W. W. (2009). Collaborative teaching in secondary schools: Making the coteaching marriage work! Thousand Oaks, CA: Corwin.
• Murray, C. (2004). Clarifying collaborative roles in urban high schools: General educators' perspectives. Teaching Exceptional Children, 36(5), 44-51.
• Özyürek, M. (1987). A proposal for definition, prevalence and education of the multiple handicapped children in Turkey. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 113-122.
• Reed, P., & Bowser, G. (2005). Assistive technology and the IEP. D. L. Edyburn, K. Higgins ve R. Boone (Eds.). In Handbook of special education technology research and practice (p.61-77). Whitefish Bay, WI: Knowledge by design.
• Salend, S. J., ve Johansson, M. (1997). Cooperative teaching. Remedial and Special Education, 18(1), 3-9.
• Sands, D. J., Kozleski, E. B., & French, N. K. (2000). Inclusive education for the 21st century: A new introduction to special education. Wadsworth/Thomson Learning.
• Scherer, M. (2004). Connecting to learn: Educational and assistive technology for people with disabilities. Washington, D. C.: American Psychological Association.
• Scruggs, T. E., & Mastropieri, M. A. (2017). Making inclusion work with co-teaching. Teachıng Exceptional Children, 49(4), 284-293.
• Scruggs, T., Mastropieri, M., & Mc Duffie, K. A. (2007). Co-teaching in inclusive classrooms. A metasynthesis of qualitative research. Exceptional Children, 73 (4), 392- 416.
• Solis, M., Vaughn, S., Swanson, E., & Mcculley, L. (2012). Collaborative models of instruction. The empirical foundations of inclusion and co-teaching. Psychology in the schools, 49(5), 498-510.
• Solomon, B. G., Klein, S. A., & Politylo, B. C. (2012). The effect of performance feedback on teachers' treatment integrity: A meta-analysis of the single-case literature. School Psychology Review, 41(2), 160-175.
• Şafak, P. (2012). Ağır ve çoklu yetersizliği olan çocukların eğitimi Ankara: Vize.
• Şafak, P.(2013). Ağır ve çoklu yetersizliği olan çocukların eğitimi (2. Baskı). Ankara: Vize.
• Şafak, P. ve Uyar, D., (2015).Teaching choice making to children with severe and multiple disabilities. Turkish Studies. International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10(3), 779-798.
• Şafak, P., Yılmaz, H. C., Demiryürek, P., ve Doğuş, M. (2016). The effect of performance feedback provided to student-teachers working with multiple disabilities. European Journal of Educational Research, 5(3), 109-123.
• Şahin, A. (2011). Öğretmen algılarına göre etkili öğretmen davranışları. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 239-259.
• Timuçin, E.U. (2008). Doğrudan davranışsal danışmanlığın birlikte eğitim ortamına yerleştirilmiş yetersizliği olan öğrencilerin problem davranışlarını azaltmadaki etkililiği. Yayınlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Toro Zambrana, W. (1996). An evaluation of supervision in a field-based practicum experience in severe disabilities. Unpublished Doctoral Thesis, Purdue University, Indiana, USA.
• Villa, R. (2014). Co-teaching. CPSI-Council for Public School Improvement. K-State Student Union. Manhattan, KS.
• Villa, R. A., Thousand, J. S., & Nevin, A. (2008). A guide to co-teaching: Practical tips for facilitating student learning. Thousand Oaks, CA: Corwin.
• Vuran, S., Bozkuş Genç, G., ve Sani Bozkurt, S. (2017). İşbirliği ile bireyselleştirilmiş eğitim programı geliştirme süreci: Durum çalışması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 18(2), 165-184.
• Vuran, S. Ergenekon, Y., ve Ünlü, E. (2014) Training process cycles for speacial education teachers and university supervisors. A Turkish context. Educational Sciences: Theory and Practise, 14(1), 282-295.
• Ward, P., Johnson, M., & Konukman, F. (1998). Directed rehearsal and preservice teachers' performance of instructional behaviors. Journal of Behavioral Education, 8(3), 369-380.
• Weiss, M. P., & Lloyd, J. L. (2002). Congruence between roles and actions of secondary special educators in co-taught and special education settings. Journal of Special Education, 36 (2), 58-69.
• Westling, D. L., & Fox, L. (2009). Teaching students with severe disabilities (4th. ed.). Columbus: Merrill/Prenlice-Hall.
• Wood, M. (1998). Whose job is it anyway? Educational roles in inclusion. Exceptional Children, 64 (2), 181-195.
• Yeşilyurt, E. (2010). Öğretmen adayları niteliklerinin işbirliğine dayalı öğrenme yöntemine uygunluğunun değerlendirilmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi,1(14), 25-37.
• Yıldız, S. (2010). Opening a gateway to future for disabled people through information and communication technologies. The Journal of International Social Research, 3(11), 613-620.